Druga część 2-tomowej powieści Adriana Grzegorzewskiego jest również piękna .Autor bardzo rzetelnie pokazał tło historyczne swojej powieści.Nie mniej jednak pierwsza część bardziej mi się podobała .

Druga część 2-tomowej powieści Adriana Grzegorzewskiego jest również piękna .Autor bardzo rzetelnie pokazał tło historyczne swojej powieści.Nie mniej jednak pierwsza część bardziej mi się podobała .

Powróciłam do dawno zaczętej opowieści i nie żałuję. Przepiękna, łamiąca serce historia o zwyczajnych ludziach, którzy żyli w strasznych czasach. Mimo, że czytałam już kilka takich powieści, ta jest na swój sposób wyjątkowa, pozostająca w pamięci. Polecam.

Powróciłam do dawno zaczętej opowieści i nie żałuję. Przepiękna, łamiąca serce historia o zwyczajnych ludziach, którzy żyli w strasznych czasach. Mimo, że czytałam już kilka takich powieści, ta jest na swój sposób wyjątkowa, pozostająca w pamięci. Polecam.

piękna książka o trudnej tematyce.

piękna książka o trudnej tematyce.

Początek ksiazki mocno przeciętny. Nie porywa. Ale za zakończenie cyklu daje 8 gwiazdek. Piękne i wzruszające.

Początek ksiazki mocno przeciętny. Nie porywa. Ale za zakończenie cyklu daje 8 gwiazdek. Piękne i wzruszające.

Piękna książka, działająca na wyobraźnię w jakim świecie żyli ludzie podczas II wojny światowej...

Piękna książka, działająca na wyobraźnię w jakim świecie żyli ludzie podczas II wojny światowej...

powieść z duszą chwyta za serce ❤️

powieść z duszą chwyta za serce ❤️

„Czas tęsknoty" i „Czas Burzy” Adriana Grzegorzewskiego, to dwutomowa powieść historyczna. W powieści autor porusza bardzo trudny temat, relacji pomiędzy Ukraińcami a Polakami przed II wojną światową i w trakcie jej trwania, tworząc niezwykle wzruszającą, pełną emocji historię. Powieść jak najbardziej oddaje obraz tamtych ciężkich i strasznych czasów dla narodu polskiego mieszkającego wówczas na terenach obecnej Ukrainy, szczególnie w kontekście rzezi wołyńskiej .

„ Mamy prawo do tego, żeby zrobić, co tylko zapragniemy, bo racja jest po naszej stronie. To daje nam prawo do każdego działania, obojętnie czy podoba się to tym przybłędom polskim, czy nie. Cel jest najważniejszy, choćby przyszło nam wyrywać ich z korzeniami. (…)
Czy wiesz, co trzeba będzie robić, jeśli oni nie będą chcieli opuścić naszej ziemi? (…)
Będziemy ich ciąć jak młode żyto. (…)
Do tego cięcia jak młode żyto jeszcze droga daleka. Na razie wojna za pasem. Germańcy uderzą może jeszcze w tym miesiącu. Polacy nie mają tu, w naszym rejonie, za dużo wojska. Będziemy ich rozbrajać, jeśli tylko się da. Policjantów, pojedynczych żołnierzy, ewentualnie małe grupki…. (...)
- Wszystko będzie dobrze. Uspokój się już.
- Jegor, to będą nasi sąsiedzi. Ludzie, obok których żyjemy od dawna. Chcę wiedzieć, że dasz radę. (…) - Zaciągnął się skręconym papierosem, podniósł go do góry i powiedział z pogardą: - Ja za takiego skręta to dziesięciu Polaków zariżu!”

"Przekroczył bramę, na której pokrwawionych sztachetach zamiast garnków wisiały powbijane okrakiem malutkie dzieci... Nie oszczędzano nikogo. Przebiegł obok wielokrotnie gwałconych córek i żon, których ojcowie i mężowie ukrzyżowani na drzwiach błagali o litość dla nich. Przesuwał wzrok po dzieciach zakłuwanych widłami w krzakach przez ukraińskich sąsiadów, przed którymi się ukryły. ”

Rzeź Wołyńska, to nie fikcja literacka; tak postępowali Ukraińcy z mieszkającymi tam Polakami w walce o swoje własne niepodległe państwo.

To niezwykle przejmująca powieść o ludziach, którzy walczyli każdego dnia. O siebie, o swoje rodziny i o cały kraj. To historia o sile przyjaźni, miłości i lojalności, które nie zatarły się w tak okrutnych czasach. Polecam!!! Na pewno nie będzie to czas stracony. Naprawdę warto!
Takie książki muszą powstawać, aby pamięć tamtych okrutnych lat, nigdy nie została zatarta czy wymazana. Smutna. Po takiej lekturze cieszę się, że żyję tu i teraz.

„Czas tęsknoty" i „Czas Burzy” Adriana Grzegorzewskiego, to dwutomowa powieść historyczna. W powieści autor porusza bardzo trudny temat, relacji pomiędzy Ukraińcami a Polakami przed II wojną światową i w trakcie jej trwania, tworząc niezwykle wzruszającą, pełną emocji historię. Powieść jak najbardziej oddaje obraz tamtych ciężkich i strasznych czasów dla narodu...

Świetna część druga wspaniałego cyklu.
Okładki są kiczowate, tytuły mało zachęcające, za to sama treść przepiękna!
Ta część łączy się z częścią pierwszą i nie ma sensu czytania jej bez poznania części pierwszej, ponieważ w tej części historie rozpoczęte w tomie pierwszym mają zakończenie.
Patrząc tylko na okładkę myślałabym, że jest to historia miłosna z wojną w tle. Nic bardziej mylnego! Historie miłosne tu są, ale jako tło do wydarzeń wojennych. Bohaterzy, których poznajemy w części pierwszej mają tutaj swój ciąg dalszy.
Jest wojna i nasi bohaterowie wracają na Kresy żeby razem z armią rosyjską uwolnić Polskę od Niemców. Oj, jak bardzo się mylą i w jak ciężkim znajdują się położeniu, gdy okazuje się, że państwa sojusznicze i wróg zupełnie inaczej zaplanowały przyszłość naszego kraju. Nagle, dotychczasowy wróg ma się stać wyzwolicielem, ale i okupantem w jednym, a Kresy, o które tak walczono wcale do Polski nie wrócą. Radość z walki w powstaniu warszawskim i ból, gdy miasto zostaje zburzone, a ludzie giną w ilości hurtowej. Wszystkie te przeżycia odnajdziemy w tej części. Zobaczymy też wciąż płonącą nienawiść Ukraińców do Polaków, naszą waleczność z jednej strony, a zezwierzęcenie Sowietów i Ukraińców z drugiej. Kobieta dla nich nie miała wartości, nawet ich rodaczka.
Ta książka nie jest usłana szczęśliwymi zakończeniami tak, jak i koniec wojny nie dla wszystkich takie przynosił.
W tej książce możemy poznać różne postaci i zachowania ludzkie niezależnie od narodowości, siłę przyjaźni, lojalności, bohaterstwo, odwagę, strach, cierpienie, ból, ale i miłość.
Książka napisana bardzo ciekawie, nie sposób być obojętnym czytając ją. Bardzo dużo się w niej dzieje, jest napisana bez zbędnych opisów, dużo wydarzeń, dużo bohaterów, choć nasza trójka z części pierwszej wciąż stanowi sedno tej opowieści.
Gorąco polecam obie części!

Świetna część druga wspaniałego cyklu.
Okładki są kiczowate, tytuły mało zachęcające, za to sama treść przepiękna!
Ta część łączy się z częścią pierwszą i nie ma sensu czytania jej bez poznania części pierwszej, ponieważ w tej części historie rozpoczęte w tomie pierwszym mają zakończenie.
Patrząc tylko na okładkę myślałabym, że jest to historia miłosna z wojną w tle. Nic...

Z pewną ulgą skończyłam 2 tomową przygodę z panem Adrianem Grzegorzewskim. To, co przeszkadza najbardziej, poza trudną tematyką, jest mało wykwintny język. Na jednej stronie można znaleźć np. 20 razy powtórzony zaimek "to". Autor wyraźnie cierpi na braki w słownictwie, wciąż powtarza te same wyrazy, a niektóre zdania rażą schematyzmem. Wiele tam banałów, oklepanych stwierdzeń, przekleństw. Nie wszystkich to zachwyci. Na plus zapisuję, że autorowi udało się uciec od martyrologii, przesadnej nostalgii. Pięknie opisał jedną ze scen erotycznych, co też nie jest łatwe. Podjął bardzo trudne tematy, które tkwią w Polakach jak zadry, nigdy nie zagojone rany. Chwała mu za to. I chwała bohaterom, dzięki którym żyjemy w (prawie) wolnej, (prawie) demokratycznej ojczyźnie...

Z pewną ulgą skończyłam 2 tomową przygodę z panem Adrianem Grzegorzewskim. To, co przeszkadza najbardziej, poza trudną tematyką, jest mało wykwintny język. Na jednej stronie można znaleźć np. 20 razy powtórzony zaimek "to". Autor wyraźnie cierpi na braki w słownictwie, wciąż powtarza te same wyrazy, a niektóre zdania rażą schematyzmem. Wiele tam banałów, oklepanych...

Pierwsza część bardziej mi się podobała. Autor w tej części skupił się na walkach oraz na zemście. Początek trochę się dłużył, ponieważ autor skupiał się na przygotowaniach do walk. Wydawało mi się, że główni bohaterowie są tu tylko tłem. W połowie książki było już coraz lepiej. Autor bardziej skupiał się na bohaterach. Jest tu wiele zwrotów akcji i niczego nie można być pewnym. Czasem wydarzenie które wydaje się dla nas jasne może się okazać zupełnie inne niż na to wygląda. Losy bohaterów toczą się bardzo drastycznie i wzruszająco. Podobało mi się, że autor w powieści jest obiektywny. Nie wszyscy uważali powstańców za bohaterów i to spojrzenie także autor przedstawił w książce.

Pierwsza część bardziej mi się podobała. Autor w tej części skupił się na walkach oraz na zemście. Początek trochę się dłużył, ponieważ autor skupiał się na przygotowaniach do walk. Wydawało mi się, że główni bohaterowie są tu tylko tłem. W połowie książki było już coraz lepiej. Autor bardziej skupiał się na bohaterach. Jest tu wiele zwrotów akcji i niczego nie można być...