Szare chmury zakryły niebo. Z chmur tych zaczął padać gromki deszcz, a pośród tego zaczęło z wolna błyskać. Cała dolina zastygła w ulewie. Ludzie mimo to zaczęli wychodzić z domów. Byli zaciekawieni zjawiskiem, które wyłaniało się z zachmurzonego nieba. Spośród chmur wyłaniała się bowiem olbrzymia łódź.

Cóż mogę rzec o drugim tomie cyklu Krainy martwej ziemi? Z pewnością jest to lepsza książka. Z pewnością fabuła wreszcie ma jakiś cel. Z pewnością bohaterowie są lepiej ukształtowani, lecz oprócz tego nadal pozostaje książką, która nic specjalnego nie wnosi do literatury. Nie mogę inaczej odnieść się do tego cyklu. Coś w nim mi nie styka. Widać, że gdzieś tu był potencjał na cos lepszego, ale został zagubiony lub zagłuszony przez niepotrzebne wątki. Niektóre z nich nie wnoszą nic znaczącego, a i reszta została w znacznej mierze potraktowana po łebkach, ukazując wydarzenia skrótowo tam gdzie trzeba było coś pokazać.

Odnoszę wrażenie, że autor miał fajny pomysł, tylko coś nie poszło już przy przelewaniu go na papier. Jeśli zaś chodzi o dobre strony to styl poprawił się w stosunku do pierwszego tomu. Lepiej się to czyta, a i dialogi są strawniejsze. Postacie wykreowane przez Łukawskiego nie są złe, ale mogły być lepsze. Ciężko było mi z jakąkolwiek zawiązać nić sympatii...no może poza jedną. Oczywiście nie zniechęcam do przeczytania tej książki. Myślę, że znajda się osoby, którym ten świat i zdarzenia się spodobają. Jest to dobrze napisana powieść, lecz niestety nie powala jak niektóre inne pozycje z tego gatunku. Nic nowego, nic specjalnego, ale da się przełknąć.

Szare chmury zakryły niebo. Z chmur tych zaczął padać gromki deszcz, a pośród tego zaczęło z wolna błyskać. Cała dolina zastygła w ulewie. Ludzie mimo to zaczęli wychodzić z domów. Byli zaciekawieni zjawiskiem, które wyłaniało się z zachmurzonego nieba. Spośród chmur wyłaniała się bowiem olbrzymia łódź.
...