świetna akcja, zaskakujące zakończenie i dużo "obyczaju", co osobiście bardzo lubię. Mniej opisów architektury i przyrody, które nie przytłaczają i nie rozpraszają czytelnika. Dla mnie lepsza książka niż pierwszy tom.

świetna akcja, zaskakujące zakończenie i dużo "obyczaju", co osobiście bardzo lubię. Mniej opisów architektury i przyrody, które nie przytłaczają i nie rozpraszają czytelnika. Dla mnie lepsza książka niż pierwszy tom.

Po poprzednim, bardzo obiecującym tomie z ciekawością przystąpiłem do lektury Podszeptu. Niestety zawiodłem się. Historia jest mocno przekombinowana, bohaterowie, relacje między nimi irytujące. Zupełnie mnie nie wciągnęła.

Po poprzednim, bardzo obiecującym tomie z ciekawością przystąpiłem do lektury Podszeptu. Niestety zawiodłem się. Historia jest mocno przekombinowana, bohaterowie, relacje między nimi irytujące. Zupełnie mnie nie wciągnęła.

Pochwał dla Łukawskiego starczyło mi na dwie książki. Przy trzeciej moje nerwy zostały nadszarpnięte do granic możliwości, więc nie będę miły.

Autor nie uczy się, nie wyciąga wniosków, jeśli w 2020 roku pisząc Odmęt nie skupiał się na procedurach policyjnych, policyjnej logistyce, tak i w Podszepcie dalej nie ma o tym pojęcia i brnie w coraz gorsze bzdury:
- komisariaty z wydziałami, posiadające swoich techników (tu między innymi mowa o Dorocie, o której będzie też później)
- aresztowania przez policję,
- aresztowania i umieszczenie w areszcie bez przedstawienia zarzutów.
- całkowicie nielogiczne postepowanie w prowadzonej sprawie.

Ot, takie kilka przykładów na sam początek, aby zobrazować poziom ignorancji Jacka Łukawskiego. Rozumiem, że nie chce się popracować i zrobić rozeznania do książki, lepiej czerpać inspirację z serialu Gliniarze lub z innych bzdurnych paradokumentów.

Komisariat, który Łukawski przedstawia w Podszepcie jawi się niczym przedszkole, w którym wszyscy ze sobą rywalizują, podkopują autorytety, przełożonym brak do podwładnych szacunku. Doskonałym dopełnieniem byłyby teksty typu: A Twoja stara jest gruba… Mniej więcej taki poziom reprezentują policjanci z komisariatu w Podszepcie. Dwa zwoje w mózgu więcej niż kura, bo nie srają na podwórkach.

No i wisienka na torcie, czyli Dorota, która jest technikiem, dochodzeniowcem, właściwie wszystkim. Bo przecież Dorota jest naj lepsza!! Tylko czasem zdarza się jej mieć wolne, ale wtedy i tak pracuje w domu. No chyba, że oddaje się uciechom seksualnym, ale to szybko, bo praca jest najważniejsza.
Teksty typu, że na miejsce zdarzenia musi przyjechać Dorota, bo inni popełniają błędy i źle wykonają swoją pracę, powalają na łopatki. Dorota jest doskonałym przykładem na to, że kobiety nigdy nie powinny pracować w policji, bo nie mają o tej pracy pojęcia i łączą ją z życiem prywatnym, co w tej pracy nie ma prawa się wydarzyć. Może to się źle skończyć, dla osób nie umiejących znaleźć tych różnic.

W Podszepcie pomysłowość autora zawędrowała w moim przekonaniu za daleko, tak daleko, że to wszystko jawi się tak mało realnie, że aż nie chce się tego czytać. I prawdopodobnie więcej Łukawskiego czytał nie będę. Trochę jednak mi szkoda bo w Bezwładności sprawiał wrażenie całkiem rozsądnego.

Pochwał dla Łukawskiego starczyło mi na dwie książki. Przy trzeciej moje nerwy zostały nadszarpnięte do granic możliwości, więc nie będę miły.

Autor nie uczy się, nie wyciąga wniosków, jeśli w 2020 roku pisząc Odmęt nie skupiał się na procedurach policyjnych, policyjnej logistyce, tak i w Podszepcie dalej nie ma o tym pojęcia i brnie w coraz gorsze bzdury:
- komisariaty...

Czytając pozytywne recenzje mogę jedynie stwierdzić że mnie nie wciągnęła historia.🫤😕

Czytając pozytywne recenzje mogę jedynie stwierdzić że mnie nie wciągnęła historia.🫤😕

10 gwiazdek nie dam, bo jeszcze nigdy na tyle nie oceniłem żadnej książki. 9 również nie przyznam, gdyż wkurza mnie Kowalska. Tylko 2 (słownie: dwa) razy w całej książce zwróciła się po imieniu do Kryńskiego. 8 gwiazdek także nie dam, bo autor zapomniał o serii z Painerem. Między pierwszą a drugą częścią był rok przerwy, a teraz minęły już dwa lata i cisza. Cisza, która mnie wkurza, ponieważ nie mogę się doczekać trzeciego tomu.
Niżej niż 7 gwiazdek nie zejdę, gdyż byłbym nieobiektywnym. Książkę polecam na jesienny weekend.

10 gwiazdek nie dam, bo jeszcze nigdy na tyle nie oceniłem żadnej książki. 9 również nie przyznam, gdyż wkurza mnie Kowalska. Tylko 2 (słownie: dwa) razy w całej książce zwróciła się po imieniu do Kryńskiego. 8 gwiazdek także nie dam, bo autor zapomniał o serii z Painerem. Między pierwszą a drugą częścią był rok przerwy, a teraz minęły już dwa lata i cisza. Cisza, która...

zupelnie beznadziejna ksiazka. Jezyk jakim posluguja sie policjanci jest plugawy. Zeby tylko wystepowal w dialogach - ale niestety. Rowniez w opisach.

zupelnie beznadziejna ksiazka. Jezyk jakim posluguja sie policjanci jest plugawy. Zeby tylko wystepowal w dialogach - ale niestety. Rowniez w opisach.

Bardzo dobra książka, choć znacznie szybciej odgadłem, kto stoi za morderstwami aniżeli w książce Odmęt z akcją w Chęcinach. W fabułę jednak bardzo dobrze się w ciąga, końcówkę czyta się z zapartym tchem, losy Kryńskiego są ciekawe, choć brakuje mi w tym wszystkim nieco więcej pikanterii życia prywatnego i szczegółów z tym związanych. Mimo to czekam na kolejne książki tego autora.

Bardzo dobra książka, choć znacznie szybciej odgadłem, kto stoi za morderstwami aniżeli w książce Odmęt z akcją w Chęcinach. W fabułę jednak bardzo dobrze się w ciąga, końcówkę czyta się z zapartym tchem, losy Kryńskiego są ciekawe, choć brakuje mi w tym wszystkim nieco więcej pikanterii życia prywatnego i szczegółów z tym związanych. Mimo to czekam na kolejne książki tego...

Po beznadziejnym pierwszym tomie mimo wszystko drugi tom dostał ode mnie swoją szansę. Nie wykorzystał jej. Opowieść o Painercie znów sprawiła mi pain. Z nieznanych mi przyczyn IV Strona stawia na H. Greń czy Łukawskiego. Ich książki są nijakie.

Po beznadziejnym pierwszym tomie mimo wszystko drugi tom dostał ode mnie swoją szansę. Nie wykorzystał jej. Opowieść o Painercie znów sprawiła mi pain. Z nieznanych mi przyczyn IV Strona stawia na H. Greń czy Łukawskiego. Ich książki są nijakie.

Książka z ciekawym pomysłem. Ma mniej opisów niż poprzednią część przez co czyta się lepiej. Jednak już po pewnym czasie można domyśleć się kto jest sprawcą.

Książka z ciekawym pomysłem. Ma mniej opisów niż poprzednią część przez co czyta się lepiej. Jednak już po pewnym czasie można domyśleć się kto jest sprawcą.

Zaczęłam tą serię od drugiej części, na szczęście udało się uniknąć niedomówień z tym związanych. Muszę przyznać, że czytało mi się ciężko. Irytowały mnie powtarzające się słowa w kolejnych zadaniach. Może miały coś uwypuklać. Mnie wkurzały. Pomysł na książkę, w której morduje się znanych influencerów uważam za ciekawy, a i zabójstwa inne niż do tej spory spotykane. Akcja się dłużyła i nie trzymała w napięciu. Na pewno nie cofnę się do I-szego tomu, a i nie nie będę czekać na III-ci.

Zaczęłam tą serię od drugiej części, na szczęście udało się uniknąć niedomówień z tym związanych. Muszę przyznać, że czytało mi się ciężko. Irytowały mnie powtarzające się słowa w kolejnych zadaniach. Może miały coś uwypuklać. Mnie wkurzały. Pomysł na książkę, w której morduje się znanych influencerów uważam za ciekawy, a i zabójstwa inne niż do tej spory spotykane. Akcja...