Seria Krzysztofa Masłonia SYLWETKI DWUDZIESTOWIECZNYCH PISARZY sprawiała, że poznałam życiorysy bardzo ciekawych, choć czasem wcale nie świętych, pisarzy polskich. Te trzy tomy, są bardzo dobrze napisane, a biografie (skrócone) skupiają się na najbardziej przełomowych momentach w życiu literatów. O wielu z nich tylko słyszałam, o niektórych może nawet nie słyszałam, więc ogromnie się cieszę, że uzbierałam całą serię. ostatni tom (a właściwie drugi, bo zaczęłam od trzeciego, przez pierwszy i wreszcie doszłam do drugiego) W PISARSKIM CZYŚĆCU prezentuje z równą jak u pozostałych pasją życiorysy ludzi pióra.
Cieszę się z tego tomu szczególnie, ponieważ są w niej biografie Agnieszki Osieckiej i Marka Hłaski (których widać także na okładce, co jest super!!!). Ci pisarze są dla mnie wyjątkowo ważni... z przyczyn bardzo osobistych... choć nie uważam, że ich życie było piękne i raczej bym się na nich nie wzorowała, to ich twórczość jest dla mnie szczególnie bliska.
Poza tą dwójką znajdziemy tu także najwspanialszego polskiego poetę Zbigniewa Herberta, jest też Wisława Szymborska (Nobel należał się Herbertowi),odznaczający się wielką wrażliwością Edward Stachura, Leopold Tyrmand, Antoni Słonimski i wielu innych, a każdego warto poznać.
Te książki, to nie tylko tekst, ale także fotografie i ogromnie mnie to cieszy. Nie tylko czytam o pisarzach, ale także ich mogę widzieć. Krzysztof Masłoń jest bezlitosny, wyciąga z życia każdego pisarza wszystko, co ważne, nawet jeśli nie jest piękne (a tak niestety zdarza się często). Bardzo polecam te książki, dla mnie mają dużą wartość i bardzo się cieszę, że je posiadam.
Seria jest świetnie wydana. Twarda oprawa, dobry papier, dużo fotografii. Te książki będą idealnym prezentem dla każdego, kto kocha literaturę, bo życie pisarzy może być wielką inspiracją. Świetna rzecz!

o pisarzach bez cenzury
sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy
tom 2
Wydawnictwo Zysk i S-ka
egzemplarz recenzencki

Seria Krzysztofa Masłonia SYLWETKI DWUDZIESTOWIECZNYCH PISARZY sprawiała, że poznałam życiorysy bardzo ciekawych, choć czasem wcale nie świętych, pisarzy polskich. Te trzy tomy, są bardzo dobrze napisane, a biografie (skrócone) skupiają się na najbardziej przełomowych momentach w życiu literatów. O wielu z nich tylko słyszałam, o niektórych może nawet nie słyszałam, więc...

Kilkadziesiąt migawek - inaczej tych króciutkich konterfektów nie sposób nazwać - ukazujących polskich pisarzy (w jednym przypadku - sowieckiej pisarki, towarzyszki Wasilewskiej) w kontekście przyzwoitości. Wybitność nie zawsze idzie w parze z godnością, jakość nie jest cechą wieczną, chęć przekładania na papier myśli nie powinna być wewnętrznym przymusem, jako że wstydliwych epizodów nie da się później wymazać z publicznej pamięci.

Rzecz bardzo sprawnie napisana, no ale p. Masłoń znany jest z solidnego operowania słowem. Może tu i ówdzie trochę powierzchownie Autor potraktował niektórych pisarzy, chciałoby się więcej, aby lepiej, dokładniej wycenić szale czyśćcowej wagi, niemniej książka godna polecenia, jako przypominajka, inspiracja oraz szkatułka z ciekawostkami, których się nie znało wcześniej lub na które uprzednio nie zwracało się uwagi.

Kilkadziesiąt migawek - inaczej tych króciutkich konterfektów nie sposób nazwać - ukazujących polskich pisarzy (w jednym przypadku - sowieckiej pisarki, towarzyszki Wasilewskiej) w kontekście przyzwoitości. Wybitność nie zawsze idzie w parze z godnością, jakość nie jest cechą wieczną, chęć przekładania na papier myśli nie powinna być wewnętrznym przymusem, jako że...

Jak w pierwszej części: Dużo wie autor o literaturze, historii, obyczajach, polityce. Szkoda że nie było takiej książki jak byłam w maturalnej klasie...

Jak w pierwszej części: Dużo wie autor o literaturze, historii, obyczajach, polityce. Szkoda że nie było takiej książki jak byłam w maturalnej klasie...

Pierwsze skojarzenie, które wpadło mi do głowy podczas lektury, to tytuł starego filmu z 1974 roku, „Niewinni o brudnych rękach”.

Piekło, czyściec, raj. Z tych trzech… hm… lokalizacji, to czyściec właśnie przypomina mi powiedzenie „tak, ale…”. Czyli jest dobrze, ale nie do końca. Niby w porządku, ale to się jeszcze okaże. To proste – gdyby było jednoznacznie dobrze lub zdecydowanie źle, nie byłoby mowy o czyśćcu, ale właśnie o piekle lub raju (niebie).
Wydaje się to oczywiste i dlatego zaskoczyło mnie kilka recenzji tej książki, bo wynikało z nich wyraźnie, że ich autorzy tego właśnie elementu kompletnie nie zrozumieli. A to przypomina mi (nie wiedzieć, czemu) słowa Waltera Lippmanna (amerykańskiego pisarza, dziennikarza i komentatora politycznego): Gdzie wszyscy myślą tak samo, nikt nie myśli zbyt wiele.

Czy „W pisarskim czyśćcu” to książka tendencyjna? Ależ oczywiście! To właśnie oznacza i sygnalizuje jej tytuł. O twórczości literackiej lub o twórcy mówimy, że jest tendencyjny, jeśli podporządkowany jest określonej idei (to już z definicji tendencyjności ze słownika PWN). Autor, zgodnie z zamierzeniem i z premedytacją, skoncentrował się na tych tylko elementach życia pisarzy, które zawiodły ich do czyśćca. To nie są, i nie miały być, pełne biografie, czy rzetelna ocena dorobku pisarskiego. To odpowiedź na trudne pytanie: za co trafiłeś do czyśćca?

Najczęściej chodzi o romans (albo i całkiem poważny związek) z komunizmem, ale nie zawsze, bo mógł to być alkoholizm, problematyczna postawa wobec Żydów, czy choćby tylko (tylko?!) próby zaistnienia za wszelką cenę, wyrażająca się w działaniach, które tej akurat osobie, zupełnie nie pasują, wątpliwe postawy moralne, szokujące zachowania i przekonania.

Krzysztof Masłoń, dziennikarz, publicysta, krytyk literacki, przyjrzał się w swojej książce takim oto postaciom polskiej sceny pisarskiej, jak: Konwicki, Szymborska, Herbert, Barańczak, Stachura, Osiecka, Bursa, Tyrmand, Iredyński, Kuśniewicz, Brandys, Woroszylski, Bratny, Grochowiak, Żukrowski, Stryjkowski, Bąk, Różewicz, Trzebiński, Gajcy, Borowski, Bujnicki, Przyboś, Dąbrowska, Grydzewski, Hemar, Kruczkowski, Wasilewska, Słonimski, Krasiński, Rymkiewicz, Nowakowski.

Czy po lekturze „W pisarskim czyśćcu” przestały mi się podobać: „Zły”, „I ty zostaniesz Indianinem”, „Pożegnanie z Marią”, „Kolumbowie” itd.? Ależ skądże! Za to dzięki Masłoniowi, mam okazję odkleić się od swoich dziecinnych wyobrażeń o pisarzach, od bardzo częstej w Polsce maniery, obowiązku wręcz, oceniania twórcy poprzez różowe okulary jego dokonań. Cóż… czas wreszcie dorosnąć.
Notabene, taki właśnie nakaz obowiązuje aktualnie w przypadku tzw. „żołnierzy wyklętych” – działali w słusznej sprawie, więc… wszystko inne się nie liczy, nawet nie jest prawdą.

Wydaje mi się, że niektóre z tych tekstów, kilka lat temu, czytałem w „Rzeczpospolitej” i może jeszcze gdzieś.

Pierwsze skojarzenie, które wpadło mi do głowy podczas lektury, to tytuł starego filmu z 1974 roku, „Niewinni o brudnych rękach”.

Piekło, czyściec, raj. Z tych trzech… hm… lokalizacji, to czyściec właśnie przypomina mi powiedzenie „tak, ale…”. Czyli jest dobrze, ale nie do końca. Niby w porządku, ale to się jeszcze okaże. To proste – gdyby było jednoznacznie dobrze lub...

Krzysztof Maslon do kontynuacji "Od glorii do infamii" wybral ponad trzydziestu klasykow. Wspolnym ogniwem dla dwudziestu dziewięciu z nich uczynil stalinowskie/komunistyczne zeszmacenie, zniewolenie. Wg króciutkich esejow niektórzy lagodnie poddawali się systemowi starając się nikomu nie szkodzić, inni działali na jego rzecz z pelnym zaangażowaniem. Bardzo nieliczni zalowali swojej slabosci i głupoty.
Pozostali trzej z trzydziestu dwóch - Janusz Krasinski, Marek Nowakowski i Rymkiewicz - to ulubiency autora, tworcy, którzy nie splamili się socjalistycznymi sympatiami.
Przygnebia przyjeta przez Maslonia dysharmonia miedzy iloscia pisarzy, którzy ulegli a ludzmi prawymi w polskiej literaturze XX wieku.
Napisana sprawnie publikacja.
Przy tym rażąco subiektywna, powierzchowna, wtorna i nawiazujaca w sposób zawoalowany ale i kapryśny do najnowszej polityki.
.

Krzysztof Maslon do kontynuacji "Od glorii do infamii" wybral ponad trzydziestu klasykow. Wspolnym ogniwem dla dwudziestu dziewięciu z nich uczynil stalinowskie/komunistyczne zeszmacenie, zniewolenie. Wg króciutkich esejow niektórzy lagodnie poddawali się systemowi starając się nikomu nie szkodzić, inni działali na jego rzecz z pelnym zaangażowaniem. Bardzo nieliczni...

Sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy... Ich miejsce w historii... Każdy z nich, czy swą wielkość, czy małość - zafundował sobie we własnym formacie. I nic do rzeczy nie ma tu geniusz, talent, dzieło, bo często tchórz i kanalia, dostaje od Boga iskrę geniuszu, a człek prawy i niezłomny, zaledwie drugorzędne, rzemieślnicze dary dostaje. Ale po latach, większość wszystkich tych książek pokrywa kurz na smutnych półkach biednych bibliotek, a nazwiska, uczynki zaciera czas, coraz durniejszy czas. Ofiara Gajcego, Trzebińskiego, niepotrzebna śmierć Bujnickiego... Podłość Kruczkowskiego, zdrada Wasilewskiej... Wszystko zatarte. Nieistotne. Zbędne. Nieczytelne. I to jest naprawdę porażające i straszne. W końcu zostaną tylko strażnicy pamięci, tacy jak Krzysztof Masłoń. I oni uratują ład świata. Lektura obowiązkowa.

Sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy... Ich miejsce w historii... Każdy z nich, czy swą wielkość, czy małość - zafundował sobie we własnym formacie. I nic do rzeczy nie ma tu geniusz, talent, dzieło, bo często tchórz i kanalia, dostaje od Boga iskrę geniuszu, a człek prawy i niezłomny, zaledwie drugorzędne, rzemieślnicze dary dostaje. Ale po latach, większość wszystkich...

Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska, Agnieszka Osiecka, Edward Stachura – to nazwiska w Polsce dobrze znane, nawet jeśli nie zawsze łączy się to ze znajomością ich twórczości. Krzysztof Masłoń w swojej książce W pisarskim czyśćcu. Sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy postanawia przybliżyć ich, a także wielu innych, czytelnikowi trochę bardziej, wyjść poza ramy tego co utarło się wiedzieć na ich temat.

Kilka słów o autorze. Krzysztof Masłoń jest polonistą, dziennikarzem, publicystą i krytykiem literackim. Znany jest jako specjalista wywiadów z pisarzami, a także z pisania o nich. W pisarskim czyśćcu. Sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy nie jest jego pierwszą książką z tej dziedziny. Napisał m.in. Od glorii do infamii. Sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy. Publikacje różnią się tym, że w Od glorii zawarł przede wszystkim nazwiska pisarzy emigracyjnych, podczas gdy W pisarskim czyśćcu – tych, którzy zdecydowali się na pozostanie w Polsce.

Skąd wziął się tytuł i dlaczego właśnie ci pisarze się w nim znaleźli? Autor tłumaczy, że wybrał twórców, którzy publikując dążyli do „pisarskiego nieba” lub „pisarskiego piekła”, ale historia owego okresu i ich życie sprawiały, że utknęli w tzw. „pisarskim czyśćcu” i tylko czytelnicy mogą zadecydować, czy się z niego uwolnią.

Mimo, że wybór i opinie autora były raczej subiektywne wykonał on naprawdę dobrą i rzetelną pracę. Nie jest to typowa biografia każdego z pisarzy, ale głównie ciekawostki z życia, które miały pokazać inną twarz tych „legend”. Autor przybliża ich twórczość, opinie krytyków dotyczące pisarzy (zarówno o nich samych jak i o ich dziełach),jakie nagrody zdobywali a wszystko to okraszone licznymi cytatami, fragmentami wierszy i co najważniejsze – z podaniem bibliografii. Nie są to więc typowe „plotki”, a autor książki nawet mając swoje sympatie i antypatie wszystko dokumentuje faktami opartymi na źródłach.

Łącznie czytelnik może znaleźć w książce trzydzieści dwie opowieści o pisarzach XX wieku, zarówno już dawno zmarłych jak i żywych. Mimo, że publikacja jest dość specyficzna, napisano ją zrozumiałym, przyjemnym w odbiorze językiem. Jest doskonała dla polonistów, studentów, ale także miłośników literatury, którzy chcą wiedzieć coś więcej o osobach, których książki czytali. Jednocześnie czytanie jej zachęca do zapoznania się z literaturą dwudziestowieczną, do odkrywania jej na nowo.

Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska, Agnieszka Osiecka, Edward Stachura – to nazwiska w Polsce dobrze znane, nawet jeśli nie zawsze łączy się to ze znajomością ich twórczości. Krzysztof Masłoń w swojej książce W pisarskim czyśćcu. Sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy postanawia przybliżyć ich, a także wielu innych, czytelnikowi trochę bardziej, wyjść poza ramy tego co...

Krzysztof Masłoń autor niniejszej książki, to absolwent polonistyki, publicysta, dziennikarz i krytyk literacki, który przez wiele lat pisał m.in. dla Rzeczpospolitej. Jego specjalnością są wywiady z pisarzami i pisanie o nich.
Ta książka opowiada o wielu dwudziestowiecznych pisarzach polskich. Są wśród nich m.in. Tadeusz Konwicki, Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska, Stanisław Barańczak, Agnieszka Osiecka, Tadeusz Gajcy, Leon Kruczkowski i wielu, wielu innych.
Bohaterów książki łączyło to, iż tworzyli oni po polsku, w Polsce w XX wieku, ale także to, iż droga ich życia, ich twórczości była częstokroć bardzo trudna, wyboista. Nierozerwalnie byli oni związani z polską historią. Wiadomo jaka ona była w XX wieku. Często zamiast pozwolić w spokoju tworzyć, czy żyć w glorii sławy (na co wielu bohaterów książki zasługiwało),prowadziła wręcz do tytułowego czyśćca ...poprzez piekło. Dodatkowo na losy wielu z pisarzy miał wpływ także (i to często bardzo duży) ich własny charakter. Z reguły był on trudny, żeby nie rzec bardzo trudny. Wielu było nonkonformistami, ludźmi gwałtownymi. Byli jednak wśród nich tacy, którzy dobrze żyli z władzą w PRL-u, wręcz byli z nią zaprzyjaźnieni. Przykładem może być choćby Roman Bratny, pisarz niezwykle popularny w okresie powojennym.
Jak wyglądało ich życie, jak przebiegała ich twórczość? Tego dowiecie się z niniejszej książki. Zachęcam do lektury. Jednak od razu zaznaczam, nie jest to książka do czytania beletrystyka, nie usiądziemy na kilka godzin i nie poznamy połowy książki za jednym razem. Nie da się. Jest to pozycja, którą należy poznawać, czytać fragmentami.
Nie jest to jednak kalendarium, nie znajdziemy w książce kolejno opisanych lat życia i twórczości pisarzy. Ot jest to bardzo ciekawa gawęda o pisarzach, poparta faktami, anegdotami, źródłami.
Cennym uzupełnieniem są liczne opinie krytyków dot. pisarzy, całości ich twórczości, ale także konkretnych dzieł.
Napisana prostym jeżykiem, będąca kompedium wiedzy o bohaterach, o tym jak i dlaczego tak żyli, co tworzyli.
Bez wątpienia warto poznać i mieć W pisarskim czyśćcu. Z pewnością będzie to ciekawa lektura dla każdego miłośnika polskiej literatury.

Krzysztof Masłoń autor niniejszej książki, to absolwent polonistyki, publicysta, dziennikarz i krytyk literacki, który przez wiele lat pisał m.in. dla Rzeczpospolitej. Jego specjalnością są wywiady z pisarzami i pisanie o nich.
Ta książka opowiada o wielu dwudziestowiecznych pisarzach polskich. Są wśród nich m.in. Tadeusz Konwicki, Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska,...

Agnieszka Osiecka, Tadeusz Konwicki, Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska... kto nie zna tych nazwisk? Wszyscy wiemy kim byli, znamy ich twórczość. Krzysztof Masłoń postanawia przybliżyć nam tych autorów troszkę pod innym kątem.

W doborze pisarzy autor książki kierował się bardzo intrygującym kluczem. Wybrał tych twórców, którzy poprzez swoje dzieła zmierzali do pisarskiego nieba, ale ich życie, różne wydarzenia nie raz sprowadziły ich na manowce. Według Masłonia, wtedy to utknęli w tzw. "pisarskim czyśćcu". Teraz tylko od czytelników zależy, czy się z niego uwolnią.

Każda z sylwetek składa się z niewielkiego nawiązania do biografii twórców, ale też z odwołania do różnych opinii oraz zdarzeń. Masłoń przedstawia te momenty z życia, bądź te fragmenty twórczości, które w jakiś sposób osłabiają legendę tych osób. Przez to można dowiedzieć się wielu intrygujących faktach, o których być może nie wiedzieliście. Mnie osobiście zaskoczyły zarzuty o uprawianie polityki poezją przez Wisławę Szymborską, czy dosyć ostre obnażenie niektórych tekstów Agnieszki Osieckiej, choroba Edwarda Stachury i wiele, wiele innych.

Ta książka jest na pewno subiektywnym spojrzeniem Krzysztofa Masłonia na twórczość wspomnianych osób. Niemniej jednak, każdy z rozdziałów czyta się ciekawie. Mam wrażenie, ze pewne obnażanie autorów, przybliża ich do czytelników. Okazuje się, że nawet Ci którzy zostali postawieni na piedestał, czasem z niego schodzili, byli po prostu ludźmi.

Książka ma specyficzny charakter. Spodoba się raczej tym, którzy interesują się literaturą, których fascynuje poznawanie życia i twórczości swoich ulubionych autorów od całkiem innej strony. Poniekąd stanowi ona lekcję literatury, ale też i nie małą lekcję historii.

Polecam!

Więcej recenzji na fifraku.blogspot.com Zapraszam !

Agnieszka Osiecka, Tadeusz Konwicki, Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska... kto nie zna tych nazwisk? Wszyscy wiemy kim byli, znamy ich twórczość. Krzysztof Masłoń postanawia przybliżyć nam tych autorów troszkę pod innym kątem.

W doborze pisarzy autor książki kierował się bardzo intrygującym kluczem. Wybrał tych twórców, którzy poprzez swoje dzieła zmierzali do...

Tym razem moje uwagi na temat ostatnio przeczytanej książki chciałam rozpocząć od wyjaśnienia kim jest sam autor W pisarskim czyśćcu. Krzysztof Masłoń to absolwent polonistyki, publicysta, dziennikarz i krytyk literacki. Związany przez wiele lat z Rzeczpospolitą, Magazynem Literackim Książki, a od 2012 roku również z tygodnikiem Do Rzeczy. Od wielu lat specjalizuje się w wywiadach z pisarzami. Bardzo zafascynowały go związki literatury z historią i polityką, co widoczne jest w jego twórczości. W 2015 roku ukazała się jego książka Od glorii do infamii, która przybliżała czytelnikom sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy polskich. Tym, co ich połączyło w jego książce była właśnie historia, która jednych twórców wyniosła na wyżyny, drugich zepchnęła na samo dno. Jednak dla prawie wszystkich punktem zwrotnym stała się wojna. To właśnie ona zadecydowała o zawodowych i prywatnych losach wielu z nich. W tej poprzedniej książce Krzysztof Masłoń skupił się przede wszystkim na pisarzach emigracyjnych. W tej najnowszej, która również przybliża czytelnikom sylwetki polskich pisarzy dwudziestowieczny, skupił się w dużej mierze na twórcach krajowych. W pisarskim czyśćcu znalazły się między innymi takie nazwiska jak np. Tadeusz Konwicki, Stanisław Barańczak, Tadeusz Gajcy, Leon Kruczkowski, Wisława Szymborska, Zbigniew Herbert, Janusz Krasiński, Roman Bratny, Jarosław Marek Rymkiewicz i wiele wiele innych. Obie książki można potraktować jako pewną całość ukazującą sylwetki polskich pisarzy dwudziestowiecznych. To naprawdę przydatny komplet dla uczniów, studentów, polonistów i wszystkich zafascynowanych polską literaturą. Warto mieć te dwie książki w swoich zbiorach. Zaglądać do nich i wnikliwie je studiować. W pisarskim czyśćcu znaleźli się twórcy, którzy jako ludzie pióra kroczyli własną drogą wiodącą do pisarskiego nieba lub piekła. Za sprawą historii bardzo często jednak trafiali do czyśćca. Tylko od nas czytelników zależy, czy kiedykolwiek z niego wyjdą. To bardzo ciekawy pomysł, który stał się wyznacznikiem dla autora, o których pisarzach wspomnieć w publikacji. W pisarskim czyśćcu to książka napisana prostym językiem przystępnym dla każdego fana polskiej literatury. Mogą nią również zainteresować się znawcy tematu, którzy wymagają od tego typu publikacji rzetelności i pogrupowania pewnych faktów. Zawiera ona zarówno ciekawostki na temat konkretnych nazwisk, jak i przydatne w pracy każdego polonisty zestawienie bibliograficzne. Poza krótkim życiorysem danego twórcy autor książki przybliża swoim czytelnikom jego twórczość oraz opinię innych krytyków na jej temat. Zapisane przez siebie wnioski potwierdza licznymi cytatami. Nie tylko przybliża sylwetki twórców literatury dwudziestego wieku, ale nade wszystkim zachęca swoich czytników, aby raz jeszcze sięgnęli po książki minionej epoki. Jego zdaniem warto odkryć je na nowo i zachwycić się tamtą literaturą. "Z II wojny światowej literatura polska nie otrząsnęła się na dobre do dzisiaj. Wraz z wojennym pokłosiem w postaci komunizmu stała się przekleństwem piszących po polsku, ale także wyzwaniem dla nich i wielkim, wciąż otwartym tematem. Kiedy po 1989 roku pisarze młodego pokolenia, wzorem swoich poprzedników, postanowili zrzucić płaszcz Konrada, okazało się, że nie mają nic do powiedzenia. Widzimy to dziś nadto wyraźnie. Dlatego namawiam do odkurzenia książek z minionej epoki. Jeśli komuś się wydaje, że wie o nich i ich autorach wszystko, to bardzo się myli." Może warto pójść za sugestią Krzysztofa Masłonia i raz jeszcze prześledzić twórczość dwudziestowiecznych pisarzy a swoją wędrówkę rozpocząć od Skamandrytów, którzy blisko 100 lat temu zrzucili po raz pierwszy płaszcz Konrada. W ramach podsumowania owej wędrówki zachęcam do sięgnięcia po najnowszą książkę Krzysztofa Masłonia.

mufloneks.blogspot.com

Tym razem moje uwagi na temat ostatnio przeczytanej książki chciałam rozpocząć od wyjaśnienia kim jest sam autor W pisarskim czyśćcu. Krzysztof Masłoń to absolwent polonistyki, publicysta, dziennikarz i krytyk literacki. Związany przez wiele lat z Rzeczpospolitą, Magazynem Literackim Książki, a od 2012 roku również z tygodnikiem Do Rzeczy. Od wielu lat specjalizuje się w...