Na początku wciąga jednak z biegiem czasu bohaterka zaczyna być coraz bardziej irytująca .Pod koniec po prostu ją przewertowałam bo nie mogłam już znieść infnatylnej treści.

Na początku wciąga jednak z biegiem czasu bohaterka zaczyna być coraz bardziej irytująca .Pod koniec po prostu ją przewertowałam bo nie mogłam już znieść infnatylnej treści.

Bardzo fajna książka. W sam raz na letnie po południe. Polecam

Bardzo fajna książka. W sam raz na letnie po południe. Polecam

Na początku fajnie się czytało, ale pod koniec ta historia zrobiła się strasznie przesłodzona. A głównemu bohaterowi powieści tylko jedno w głowie... to mało romantyczne, a momentami było wręcz irytujące.

Na początku fajnie się czytało, ale pod koniec ta historia zrobiła się strasznie przesłodzona. A głównemu bohaterowi powieści tylko jedno w głowie... to mało romantyczne, a momentami było wręcz irytujące.

Zdecydowanie książka na dobry wieczór ☺
Czyta się szybko i przyjemnie i da się wyczuć nastrój bohaterów. Także polecam !
❤

Zdecydowanie książka na dobry wieczór ☺
Czyta się szybko i przyjemnie i da się wyczuć nastrój bohaterów. Także polecam !
❤

moja kochana książka, nie raz ją przeczytałam :)

moja kochana książka, nie raz ją przeczytałam :)

http://taka-jest-agata.blog.pl/2017/12/04/diana-palmer-nigdy-nie-zapomnę

Kip Tennison jest wdową po znanym przedsiębiorcy. Teraz to ona kieruje jego firmą. W interesach jest zimna i bezwzględna. Prywatnie to ciepła, wrażliwa dziewczyna i wspaniała matka. 
Pani Tennison ma jednak tajemnicę z przeszłości. Została źle potraktowana przez matkę byłego chłopaka. Teraz przyszedł czas na powrót do starych czasów i zemstę. Kip wraca więc do Montany. Tam zatrudnia się jako kelnerka w restauracji Cyrusa Hardena- ukochanego z przed lat. Matka mężczyzny jest przerażona. Nie chce by sprawy z przeszłości, wpłynęły na jej relację z synem.
Cy jednak rozpoznaje w Kip-Meredith, swoją byłą kochankę. Jego uczucie odżywa. Czy dla skrzywdzonej kobiety ważniejsza będzie zemsta, czy miłość?
Wszystko przybiera nieoczekiwany obrót, gdy Cyrus wpada w poważne tarapaty….
Książka nie jest wysokich lotów, ale pozwala oderwać się od szarej rzeczywistości.
Dlaczego czasem sięgam po nieskomplikowany romans? 
Po pierwsze trzeba czasem oderwać się od literatury sensacyjnej
Po drugie pomaga zapomnieć o kłopotach dnia codziennego, totalnie się zrelaksować…

http://taka-jest-agata.blog.pl/2017/12/04/diana-palmer-nigdy-nie-zapomnę

Kip Tennison jest wdową po znanym przedsiębiorcy. Teraz to ona kieruje jego firmą. W interesach jest zimna i bezwzględna. Prywatnie to ciepła, wrażliwa dziewczyna i wspaniała matka. 
Pani Tennison ma jednak tajemnicę z przeszłości. Została źle potraktowana przez matkę byłego chłopaka. Teraz przyszedł...

Jedna ze słabszych powieści pani Pakmer jakie przeczytałam.
Za dużo rozmów na ten sam temat, za dużo rozterek i wspomnień o tym co było.
Motyw zemsty też skierowany nie do tej osoby co trzeba, bo to raczej zawiniła nadopiekuńcza "mamuśka" bohatera , chociaż on sam tez nie był bez winy.
Raczej nudna ta powieść, przegadana o niczym konkretnym, przewidywalna co do zakończenia. Brak w tej powieści emocji, brak konkretnej akcji a rozmowy o przejęciu firmy po prostu sobie już odpuszczałam.
Nie polubiłam żadnego bohatera, bo nie było za co i raczej denerwowało mnie ich zachowanie. Dorośli ludzie powinni ze sobą rozmawiać, żeby uniknąć nieporozumień i nie niszczyć sobie życia.
Mnie ta powieść nie wciągnęła, ale miłośniczki pani Palmer mogą mieć inne zdanie.

Jedna ze słabszych powieści pani Pakmer jakie przeczytałam.
Za dużo rozmów na ten sam temat, za dużo rozterek i wspomnień o tym co było.
Motyw zemsty też skierowany nie do tej osoby co trzeba, bo to raczej zawiniła nadopiekuńcza "mamuśka" bohatera , chociaż on sam tez nie był bez winy.
Raczej nudna ta powieść, przegadana o niczym konkretnym, przewidywalna co do zakończenia....

„Nigdy nie zapomnę” Diany Palmer to jedna ze słabszych książek, jakie miałam okazję czytać. Pożyczyłam ją z biblioteczki w ośrodku wczasowym i umęczyłam się niesłychanie. Tak to jest, gdy walizka niewielka i nie ma jak upchnąć większej ilości książek.
Ilość absurdów w tej powieści mnie osłabiła. Główni bohaterzy byli tak dziecinni i niekonsekwentni w swoich czynach i słowach, że przeżywałam czytelnicze męki. Autorka po kilkudziesięciu stronach zapominała, o czym pisała i zaprzeczała sama sobie. Przykład? Przesłodka i prześliczna Meredith stwierdza w rozmowie z przyjacielem-ochroniarzem, że o bogactwie swego męża dowiedziała się w dniu ślubu. Kawałek dalej powraca wspomnieniami do ich pierwszego spotkania(jazda limuzyną m.in. z tymże ochroniarzem) i przypomina sobie rozmowę o milionach Henry’ego. Zgroza!
Diana Palmer stworzyła wyjątkowo nieprawdopodobną, infantylną i nielogiczną historię. Nie polecam, a wręcz odradzam.

„Nigdy nie zapomnę” Diany Palmer to jedna ze słabszych książek, jakie miałam okazję czytać. Pożyczyłam ją z biblioteczki w ośrodku wczasowym i umęczyłam się niesłychanie. Tak to jest, gdy walizka niewielka i nie ma jak upchnąć większej ilości książek.
Ilość absurdów w tej powieści mnie osłabiła. Główni bohaterzy byli tak dziecinni i niekonsekwentni w swoich czynach i...

Bardzo niespójna, bohaterzy sami nie wiedzą o co ich chodzi w życiu. Bardzo mnie rozczarowała ta autorka

Bardzo niespójna, bohaterzy sami nie wiedzą o co ich chodzi w życiu. Bardzo mnie rozczarowała ta autorka

Diana Palmer jest lekiem na całe zło. Jej książki są dobre na deszczowe i pochmurne dni, ale i z przyjemnością czyta się je podczas wiosennego dzionka, czy choćby w upalnym lecie...a także podczas choroby leżąc w łóżku lub przerywnik pomiędzy trudniejszą w odbiorze literaturą.
Autorka ma specyficzny styl, do tego pisze według pewnego schematu, ale absolutnie nie przeszkadza to w czytaniu.
Lubię jej książki, bohaterów, którzy są barwni, ciekawi i zaskakujący. Mało tego Palmer zabiera nas w ciekawe miejsca.
Typowa opowiastka o miłości..., którą czyta się w znakomicie płynny i wciągający sposób...
Nie wiem czy jest na tyle charakterystyczna, że sprawi, iż zostanie mi w pamięci...nie wiem tego, czas pokaże.

Diana Palmer jest lekiem na całe zło. Jej książki są dobre na deszczowe i pochmurne dni, ale i z przyjemnością czyta się je podczas wiosennego dzionka, czy choćby w upalnym lecie...a także podczas choroby leżąc w łóżku lub przerywnik pomiędzy trudniejszą w odbiorze literaturą.
Autorka ma specyficzny styl, do tego pisze według pewnego schematu, ale absolutnie nie przeszkadza...