"Gra luster"
Lindsay Dunne zrealizowała swe marzenie - została tancerką. Nie wiedziała, że droga do sławy będzie tak ciernista, lecz uważała, że mimo wszystko ten karkołomny wysiłek się opłacił. Radość tańczenia na scenie, niemilknące oklaski - na to warto było czekać. Gdy w końcu musiała zrezygnować ze świateł ramp, zrozumiała, że do szczęścia brakuje jej tylko miłości. Nie miała pojęcia, że jej zdobycie wymagać będzie równie wielkich poświęceń...

"Taniec marzeń"
Ruth z mieszaniną strachu i podziwu myślała o mistrzu baletu Nicku Davidowie, który został w końcu jej wymarzonym nauczycielem. Był wymagający i kapryśny, stanowił wieczne źródło niepokoju i zamętu. Gdy kończyły się próby, Ruth nienawidziła go i przysięgała sobie, że kariera tancerki jest niewarta takiego poświęcenia. Lecz gdy następnego dnia znowu zaczynali razem tańczyć, gotowa była znieść wszystko za owe chwile upojnej rozkoszy...

Dwie fascynujące historie o miłości z happpy endem. Zarówno ,,Gra luster" jak i ,,Taniec marzeń" wzbudziły we mnie różnorodne uczucia, raz łzy, raz uśmiech, trochę nostalgii. Duża dawka romantyzmu, dużo ciepła. To dostałam od autorki czytając jej historie. Bardzo lubię styl pani Roberts - lekki, przyjemny w odbiorze. Wszystko jest bez znaczenia, gdy znajdujemy prawdziwą miłość, o czym autorka nas przekonuje swoimi powieściami. I nie trudno przyznać jej racji. Kochać i być kochanym to przecież największe z naszych marzeń. Czym byśmy bowiem byli gdybyśmy nie potrafili kochać? Polecam gorąco, a ,,Ulotne chwile" dołączają do mojej domowej biblioteczki.

"Gra luster"
Lindsay Dunne zrealizowała swe marzenie - została tancerką. Nie wiedziała, że droga do sławy będzie tak ciernista, lecz uważała, że mimo wszystko ten karkołomny wysiłek się opłacił. Radość tańczenia na scenie, niemilknące oklaski - na to warto było czekać. Gdy w końcu musiała zrezygnować ze świateł ramp, zrozumiała, że do szczęścia brakuje jej tylko miłości....