Piękna, wzruszająca powieść o miłości i życiowych wyborach. Choć książka jest przewidywalna to można się z nią miło zrelaksować.

Piękna, wzruszająca powieść o miłości i życiowych wyborach. Choć książka jest przewidywalna to można się z nią miło zrelaksować.

Gra Luster

https://taka-jest-agata.blogspot.com/2018/08/nora-roberts-gra-luster.html

Lindsay Dunne spełniła marzenie… ale raczej swojej matki niż własne i została baletnicą. Teraz ma 25 lat a to już dość zaawansowany wiek dla artystki takiej jak ona. Postanowiła więc wrócić do rodzinnego miasteczka i założyć szkołę baletową.
Pewnego dnia na jej zajęcia trafia wybitnie utalentowana nastolatka Ruth. Lindsay widzi w dziewczynie siebie z przed lat- talent, pracowitość, ale i ogromna strata z przeszłości. Co jeszcze łączy obie kobiety? Przystojny Seth-bardzo znany architekt. Dla Ruth jest stryjem, dla jej nauczycielki kimś bardzo ważnym, mającym szczególne miejsce w jej sercu.
Po jakimś czasie właścicielkę szkoły baletowej, odwiedza jej maestro-słynny Nikolai Davidov. Mistrz baletowy chce sprowadzić ją do Nowego Yorku, aby wystąpiła w jego najnowszym przedstawieniu. Rosyjski baletmistrz jest też żywo zainteresowany nauczaniem Ruth w swojej szkole. Jednak stryj, który opiekuje się dziewczyną, jest temu przeciwny. Najchętniej zatrzymałby obie kobiety przy sobie. Który z mężczyzn postawi na swoim?
Przekonajcie się same!
„Gra luster” to miła, damska lektura na leniwy weekend. Książkę czyta się dobrze, lecz nie wzbudza ona dużych emocji.
Zapewne sięgnę jednak po kontynuację, czyli „Taniec marzeń”.

Gra Luster

https://taka-jest-agata.blogspot.com/2018/08/nora-roberts-gra-luster.html

Lindsay Dunne spełniła marzenie… ale raczej swojej matki niż własne i została baletnicą. Teraz ma 25 lat a to już dość zaawansowany wiek dla artystki takiej jak ona. Postanowiła więc wrócić do rodzinnego miasteczka i założyć szkołę baletową.
Pewnego dnia na jej zajęcia trafia wybitnie...

Lindsay Dunne w wypadku samochodowym traci ojca. Rezygnuje z kariery w nowojorskim corps de ballet na rzecz opieki nad matką odzyskującą sprawność po wymienionym zdarzeniu. Po powrocie w rodzinne strony Lindsay otwiera szkołę baletu. Tu nikt jednak tańca nie traktuje poważnie. Młoda kobieta rozdarta jest między poszukiwaniem swego szczęścia a spełnianiem ambicji matki. Jej życie i priorytety ulegają zmianie gdy najpierw w deszczu niemal wpada pod samochód a potem w jej studiu pojawia się niezwykle utalentowana siedemnastoletnia Ruth. Okazuje się, że zarówno stryjem i opiekunem młodej tancerki, jak i kierowcą auta jest znany architekt, obecnie właściciel domu o którym Lindsay zawsze marzyła.
Bohaterka stara się nakłonić Setha do wysłania Ruth do Nowego Jorku na nauki, jednocześnie otrzymuje propozycję powrotu. Rozdarta między miłością do mężczyzny i tańca wyrusza na swój ostatni występ.

Lindsay Dunne w wypadku samochodowym traci ojca. Rezygnuje z kariery w nowojorskim corps de ballet na rzecz opieki nad matką odzyskującą sprawność po wymienionym zdarzeniu. Po powrocie w rodzinne strony Lindsay otwiera szkołę baletu. Tu nikt jednak tańca nie traktuje poważnie. Młoda kobieta rozdarta jest między poszukiwaniem swego szczęścia a spełnianiem ambicji matki. Jej...

Książkę czytało mi się bardzo lekko opis uczuć walki pomiędzy tańcem a miłością do drugiego człowieka wspaniały ale tylko dla ludzi, którzy lubią typowy romans :) Jestem zachwycona tymi opowiadaniami i poruszana baletem jak trzeba się poświęcić żeby być primabaleriną i jak wiele trzeba poświęcić.

Książkę czytało mi się bardzo lekko opis uczuć walki pomiędzy tańcem a miłością do drugiego człowieka wspaniały ale tylko dla ludzi, którzy lubią typowy romans :) Jestem zachwycona tymi opowiadaniami i poruszana baletem jak trzeba się poświęcić żeby być primabaleriną i jak wiele trzeba poświęcić.

'Gra luster' to pierwsza część powieści, która przedstawia losy tancerki Lindsey Dunne. Mieszka w Connecticut, gdzie prowadzi zajęcia w szkole tańca. Jej matka również tańczyła i chce, aby córka poszła w jej ślady. Już jako mała dziewczynka miała predyspozycje, aby osiągnąć spektakularny sukces. Zrobiła krótką karierę w Nowym Jorku, awansowała na solistkę, aż wreszcie została primabareliną. Niestety musiała z tego zrezygnować, a po dwóch latach wróciła do rodzinnego miasta, aby uczyć innych. Ojciec zginął w wypadku samochodowym, w którym uczestniczyła też mama, jednak przeżyła, ale nigdy już nie wróciła do pełnej sprawności. Z tego powodu Lindsey czuła się w obowiązku, aby nią się zaopiekować.

Dla Lindsey liczył się tylko taniec, pochłaniał ją całkowicie, dlatego nie ułożyła sobie prywatnego życia. Do szkoły tańca zgłasza się młodziutka Ruth, która prosi tancerkę, aby udzielała jej lekcji. Od samego początku zauważalne jest, iż ma ogromny talent. Jej rodzice zginęli w wypadku samochodowym, podobnie jak tata Lindsey, czuły więc jakieś wyjątkowe zrozumienie. Wychowuje ją stryj. Jak się okazało jest to ten sam mężczyzna, którego tancerka zdążyła poznać w dosyć niefortunnych okolicznościach, a już na pewno nie wywarł na niej pozytywnego wrażenia. Seth to znany architekt. Pomimo pierwszego niezbyt udanego spotkania zakochują się w sobie, ale Lindsey odczuwa wątpliwości. Z Nowego Jorku dzwoni do niej dawny partner w tańcu, prosi, aby wróciła do zespołu i zatańczyła w balecie. Co zrobi młoda kobieta? Czy zaryzykuje dopiero budzące się uczucie i postawi je na szali sławy? A może zostanie już w Nowym Jorku?

'Taniec marzeń' ukazuje dalsze losy bohaterów pierwszej części, jednak skupia się bardziej na codzienności Ruth Bannion w Nowym Jorku. Tutaj spotyka się z projektantem mody Donaldem, ale czuje, że to nie do końca taki związek jakiego szuka i pragnie. Uczy się tańczyć u wielkiego mistrza - Nikolai'a Davidov'a, właściwie pomimo młodego wieku, już jest traktowany jak żywa legenda tańca. W nim właśnie się zadurzyła. To on sprawił, że przekroczyła własne najśmielsze oczekiwania, gdyż partnerowanie mu było najważniejszym wydarzeniem w jej życiu. W otwarciu się na uczucia wobec swojego nauczyciela hamuje ją fakt, że uwielbiają go wszystkie kobiety, a on sam ma na liście zdobyczy wiele romansów. Czy odwzajemni jej miłość? Czy kariera okaże się dla nich obojga priorytetem?

"Ulotne chwile" to powieść obyczajowa, na którą składają się dwa krótsze opowiadania o miłości, walce z codziennością i ograniczeniami własnego ciała, aby osiągnąć postawione cele czy też dosięgnąć wysoko umiejscowionych poprzeczek. Liczne wyrzeczenia są normą w tej książce, a bohaterowie muszą sobie z nimi poradzić. Jednak stworzone przez autorkę postacie są odrobinę bezbarwne, jakby brakowało im charakteru i wyrazistości. Przede wszystkim dotyczy to kobiet, które są zbyt grzeczne, za bardzo poukładane, zupełnie bezproblemowe. Nora Roberts należy do grona moich ulubionych autorów, głównie za sprawą lekkiego stylu oraz bogatego warsztatu pisarskiego. W tej powieści nie dała z siebie wszystkiego, odnosiłam wrażenie, że to wcale nie jej twórczość, czym byłam niezbyt mile zaskoczona. Lektura spokojna, dobra na zimowy długi wieczór, więc chyba znalazła swój idealny czas. Z pewnością można przeczytać.

'Gra luster' to pierwsza część powieści, która przedstawia losy tancerki Lindsey Dunne. Mieszka w Connecticut, gdzie prowadzi zajęcia w szkole tańca. Jej matka również tańczyła i chce, aby córka poszła w jej ślady. Już jako mała dziewczynka miała predyspozycje, aby osiągnąć spektakularny sukces. Zrobiła krótką karierę w Nowym Jorku, awansowała na solistkę, aż wreszcie...

"Gra luster"
Lindsay Dunne zrealizowała swe marzenie - została tancerką. Nie wiedziała, że droga do sławy będzie tak ciernista, lecz uważała, że mimo wszystko ten karkołomny wysiłek się opłacił. Radość tańczenia na scenie, niemilknące oklaski - na to warto było czekać. Gdy w końcu musiała zrezygnować ze świateł ramp, zrozumiała, że do szczęścia brakuje jej tylko miłości. Nie miała pojęcia, że jej zdobycie wymagać będzie równie wielkich poświęceń...

"Taniec marzeń"
Ruth z mieszaniną strachu i podziwu myślała o mistrzu baletu Nicku Davidowie, który został w końcu jej wymarzonym nauczycielem. Był wymagający i kapryśny, stanowił wieczne źródło niepokoju i zamętu. Gdy kończyły się próby, Ruth nienawidziła go i przysięgała sobie, że kariera tancerki jest niewarta takiego poświęcenia. Lecz gdy następnego dnia znowu zaczynali razem tańczyć, gotowa była znieść wszystko za owe chwile upojnej rozkoszy...

Dwie fascynujące historie o miłości z happpy endem. Zarówno ,,Gra luster" jak i ,,Taniec marzeń" wzbudziły we mnie różnorodne uczucia, raz łzy, raz uśmiech, trochę nostalgii. Duża dawka romantyzmu, dużo ciepła. To dostałam od autorki czytając jej historie. Bardzo lubię styl pani Roberts - lekki, przyjemny w odbiorze. Wszystko jest bez znaczenia, gdy znajdujemy prawdziwą miłość, o czym autorka nas przekonuje swoimi powieściami. I nie trudno przyznać jej racji. Kochać i być kochanym to przecież największe z naszych marzeń. Czym byśmy bowiem byli gdybyśmy nie potrafili kochać? Polecam gorąco, a ,,Ulotne chwile" dołączają do mojej domowej biblioteczki.

"Gra luster"
Lindsay Dunne zrealizowała swe marzenie - została tancerką. Nie wiedziała, że droga do sławy będzie tak ciernista, lecz uważała, że mimo wszystko ten karkołomny wysiłek się opłacił. Radość tańczenia na scenie, niemilknące oklaski - na to warto było czekać. Gdy w końcu musiała zrezygnować ze świateł ramp, zrozumiała, że do szczęścia brakuje jej tylko miłości....

Proza Nory Roberts ma to do siebie, że mimo swej infantylności i przewidywalności sięgam po nią kilka razy do roku, by przez dwa wieczory, spędzone przy lekturze poczuć się szczególnie. Odpoczęłam przy lekturze, nabrałam dystansu do otaczającego mnie świata, a także zaczerpnęłam świeżego powietrza. Zamiast wizyty w spa, polecam Norę, jest dobra na wszystkie dolegliwości. Warto trzymać ją w apteczce, by była zawsze pod ręką.

Proza Nory Roberts ma to do siebie, że mimo swej infantylności i przewidywalności sięgam po nią kilka razy do roku, by przez dwa wieczory, spędzone przy lekturze poczuć się szczególnie. Odpoczęłam przy lekturze, nabrałam dystansu do otaczającego mnie świata, a także zaczerpnęłam świeżego powietrza. Zamiast wizyty w spa, polecam Norę, jest dobra na wszystkie dolegliwości....

Gdy zaczęłam czytać tą książkę byłam sceptycznie nastawiona, ale mile mnie zaskoczyła. Może to nie jest najlepsza książka Nory Roberts, ale warto ją przeczytać. Na zimowe wieczory, żeby odpocząć może być.
Gra luster
Lindsay zrezygnowała z kariery baletnicy, ponieważ jej ojciec zmarł w wypadku, a matka była w ciężkim stanie. Teraz prowadzi szkołę baletową. Na jej drodze pojawia się Seth, który wprowadziła się do domu na Klifach z siostrzenicą Ruth. Dziewczynka jest wielką fanką Lindsay.
Jak to w romansie wiadomo co się zdarzy na koniec...

Taniec marzeń
Ruth mieszka w Nowym Jorku, tańczy w wymarzonym zespole i z wspaniałym Nickiem Davidowem. Jest wymagającym nauczycielem, ale Ruth to nie przeszkadza. Dziewczyna chce spędzać z nim czas mimo, że doprowadza ją do szału. Nick także czuje coś do Ruth, ale stara się kontrolować, jednak nie idzie mu to za dobrze...

Gdy zaczęłam czytać tą książkę byłam sceptycznie nastawiona, ale mile mnie zaskoczyła. Może to nie jest najlepsza książka Nory Roberts, ale warto ją przeczytać. Na zimowe wieczory, żeby odpocząć może być.
Gra luster
Lindsay zrezygnowała z kariery baletnicy, ponieważ jej ojciec zmarł w wypadku, a matka była w ciężkim stanie. Teraz prowadzi szkołę baletową. Na jej drodze...

hmm przyjemna, lekka książka - idealna na zimowy wieczór. Nie jest to typowy, banalny romans. Przepiękny opis tańca sprawia, że ta powieść zdaje się być magiczna, zmysłowa, nietuzinkowa. Balet jest mową duszy, wyzwala emocje i wymaga od tancerzy poświecenia, oddania, pasji i miłości. Polecam!

hmm przyjemna, lekka książka - idealna na zimowy wieczór. Nie jest to typowy, banalny romans. Przepiękny opis tańca sprawia, że ta powieść zdaje się być magiczna, zmysłowa, nietuzinkowa. Balet jest mową duszy, wyzwala emocje i wymaga od tancerzy poświecenia, oddania, pasji i miłości. Polecam!

Dla mnie lekkie rozczarowanie. Obyczajowo ok, ale jeżeli chodzi o romans to nie poczułam żadnej iskry, chemi miedzy głównymi bohaterami.

Dla mnie lekkie rozczarowanie. Obyczajowo ok, ale jeżeli chodzi o romans to nie poczułam żadnej iskry, chemi miedzy głównymi bohaterami.