Ta książka długo czekała na mojej półce w kolejce do przeczytania. Oczywiście, do przeczytania teraz, zmobilizował mnie film nakręcony na jej podstawie przez Agnieszkę Holland "Pokot", w dodatku nagrodzony na festiwalu filmowym w Berlinie. Lubię Olgę Tokarczuk i również tym razem nie zawiodłam się na powieści.
Historii nieprawdopodobnej, psychologiczno-sensacyjnej?, trochę magicznej, z zaskakującym zakończeniem.
Główna bohaterka, Janina Duszejko, samotna kobieta po sześćdziesiątce, kiedyś budowała mosty w Syrii, Libii. Lubiła swój zawód - projektowanie, obliczenia. Jej wiek, stan zdrowia, atakujące ją często "Dolegliwości", spowodowały, że na emeryturze zamieszkała w domu w osadzie na Płaskowyżu, w Dolinie Kłodzkiej. Dalej jest jednak aktywna. W czasie zimy dogląda domy letników, uczy dzieci angielskiego w wiejskiej szkole. A poza tym? Jej wielka pasja to astrologia, układanie horoskopów. Kocha przyrodę, uwielbia wchodzić w las, błądzić po nim bez końca i obserwować zwierzęta, rozmawiać z nimi. Tępi kłusownictwo, kilkanaście razy składa doniesienia o bestialskim wg niej zachowaniu ludzi wobec zwierząt. Oczekuje nadania biegu sprawom, ukarania sprawców, zmiany prawa. Spotyka się jednak z arogancją, obojętnością i pogardą. "Co jest z tymi starymi kobietami, że zajmują się zwierzętami, zamiast zajmować się ludźmi." To kobieta, jakich wiele w tym wieku wokół nas. Mimo różnych dziwactw, potrafią fascynować, dla niektórych jednak przestają istnieć, stają się niewidzialne i niewygodne. Za taką właśnie dziwną osobę postrzegana jest Duszejko przez większość mieszkańców pobliskiego miasta.
Niestety, w tej spokojnej na pozór miejscowości dochodzi do serii brutalnych morderstw.
Zgadzam się z Agnieszką Holland, że "to historia o pewnej wrażliwości, o stosunku do przyrody, zwierząt, ludzi i o relacji ze światem, który ma w sobie coraz więcej arogancji i brutalności, obojętności i w którym prawo nie chroni słabszych".
Bohaterka wywołuje wiele skrajnych emocji, ale może dlatego, wg mnie to jest właśnie atut tej ciekawej opowieści. W czytaniu mnie całkowicie pochłonęła.
A zakończenie, nie ukrywam całkowicie zaskoczyło.
Z pewnością wybiorę się na film.

Ta książka długo czekała na mojej półce w kolejce do przeczytania. Oczywiście, do przeczytania teraz, zmobilizował mnie film nakręcony na jej podstawie przez Agnieszkę Holland "Pokot", w dodatku nagrodzony na festiwalu filmowym w Berlinie. Lubię Olgę Tokarczuk i również tym razem nie zawiodłam się na powieści.
Historii nieprawdopodobnej, psychologiczno-sensacyjnej?,...