Tragedia. Główną bohaterka ewidentnie ma borderline ale nikt tego nie dostrzega... Świat tak opisany ze w sumie nie wiadomo czy to realia bardziej średniowieczne, postapo czy współczesne. Simia lata od jednego faceta do drugiego udając że to normalne ale jak ktoś się do nich uskiechnie to robi im wyrzuty. W sumie tu są same wyrzuty i dąsy. Nie zdzierżyłam do końca

Tragedia. Główną bohaterka ewidentnie ma borderline ale nikt tego nie dostrzega... Świat tak opisany ze w sumie nie wiadomo czy to realia bardziej średniowieczne, postapo czy współczesne. Simia lata od jednego faceta do drugiego udając że to normalne ale jak ktoś się do nich uskiechnie to robi im wyrzuty. W sumie tu są same wyrzuty i dąsy. Nie zdzierżyłam do końca

Super pomysł na świat, ale czegoś brakło w samej książce. Mam wręcz wrażenie że pod względem wydarzeń nic się nie działo a i niektóre kwestie świata są bardzo niejasne

Super pomysł na świat, ale czegoś brakło w samej książce. Mam wręcz wrażenie że pod względem wydarzeń nic się nie działo a i niektóre kwestie świata są bardzo niejasne

Nie dałam rady...Właściwie ta 5 to za piękną okładkę. Próbowałam, przeczytałam prawie całą i wymiękłam na ostatnich kilkunastu stronach. Najgorsze jest to, że od początku do końca nie wiedziałam o czym czytam. Bardzo niejasna (przynajmniej dla mnie historia),bardzo niespójna, miałam wrażenie, że czytam o jednym, a za chwilę o czymś zupełnie innym. Kupiłam, bo skusiła okładka i tytuł, i po to, żeby samej wyrobić sobie zdanie, bo często zdarza się, że opinie trafne nie są. Niestety. Tu są trafne

Nie dałam rady...Właściwie ta 5 to za piękną okładkę. Próbowałam, przeczytałam prawie całą i wymiękłam na ostatnich kilkunastu stronach. Najgorsze jest to, że od początku do końca nie wiedziałam o czym czytam. Bardzo niejasna (przynajmniej dla mnie historia),bardzo niespójna, miałam wrażenie, że czytam o jednym, a za chwilę o czymś zupełnie innym. Kupiłam, bo skusiła...

Nie ocenię tej książki. Chciałabym aby autorka nie zniechęcała się, tylko dalej robiła to co robi... niech pisze, ćwiczy i rozwija się w tym kierunku. Widać w niej potencjał, jednak niestety warsztat pisarki zarówno pod względem konstrukcji fabuły, języka jak i stylistyki jest na słabym poziomie. Zdecydowanie trzeba nad nim popracować - wyćwiczyć go. Niemniej potencjał jest :)

Nie ocenię tej książki. Chciałabym aby autorka nie zniechęcała się, tylko dalej robiła to co robi... niech pisze, ćwiczy i rozwija się w tym kierunku. Widać w niej potencjał, jednak niestety warsztat pisarki zarówno pod względem konstrukcji fabuły, języka jak i stylistyki jest na słabym poziomie. Zdecydowanie trzeba nad nim popracować - wyćwiczyć go. Niemniej potencjał jest :)

Naprawdę świetna, pełna akcji i ciekawych wątków książka z przemyślaną fabułą. Jeśli mam być szczera, z początku nie byłam do niej przekonana, bo fakty, że jest to POLSKA FANTASTYKA mnie odpychał. Jednak lubię wyrabiać sobie o książce dwa zdania. Przed przeczytaniem i po przeczytaniu, aby wiedzieć, czy moje przypuszczenia się sprawdzą. Postanowiłam nie szufladkować jej od razu i zaryzykować. Już po kilku rozdziałach wiedziałam jak bardzo się pomyliłam. Mówię serio. Nigdy nie pomyliłam się dotąd tak bardzo w ocenie książki. Była cudowna, wzruszająca i pełna emocji. Świetnie napisana. Nie wiem, szczerze mówiąc, czego się spodziewałam, ale zdecydowanie nie tego. Jestem mile zaskoczona i nie mogę się doczekać kolejnych części. Polecam każdemu.

Naprawdę świetna, pełna akcji i ciekawych wątków książka z przemyślaną fabułą. Jeśli mam być szczera, z początku nie byłam do niej przekonana, bo fakty, że jest to POLSKA FANTASTYKA mnie odpychał. Jednak lubię wyrabiać sobie o książce dwa zdania. Przed przeczytaniem i po przeczytaniu, aby wiedzieć, czy moje przypuszczenia się sprawdzą. Postanowiłam nie szufladkować jej od...

Historia opisana w książce „Biała”, debiutanckiej powieści fantasy Dominiki Olbrych, toczy się w świecie Helias, zawładniętym przez Rejgasa i jego armię Zła. Jedynym wybawieniem dla sterroryzowanych mieszkańców krainy jest Wybraniec o imieniu Fal – mężczyzna o nadzwyczajnej mocy, który może sprowadzić pokój. Potrzebuje on jednak pomocy i w taki właśnie sposób do realizacji swojego zadania wciąga zwyczajną dziewczynę, Simię, która nie posiada absolutnie żadnych nadprzyrodzonych zdolności. Dziewczyna to Biała, czyli tytułowa bohaterka książki. Kolejnym bohaterem powieści jest Ros, dawny opiekun i niedoszły kochanek Simii. Cała wyżej wymieniona trójka łączy swoje siły, aby przeciwstawić się żądnemu władzy Rejgasowi. Czy im się to uda?
Książka jest pisana w sposób lekki i płynny oraz posiada bardzo interesującą fabułę. Autorka w sposób ciekawy przedstawia świat, w którym rozgrywa się akcja, świetnie kreuje bohaterów i wprowadza nas w ich życie pełne przygód, intryg, miłości i nienawiści. Powieść jest pełna zwrotów akcji oraz napięcia, co sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem. Zakończenie daje do myślenia i jest nieco zaskakujące. Mógł być to celowy zabieg autorki mający na celu rozbudzenie ciekawości czytelnika i sprawienie, że będzie chciał dowiedzieć się więcej z kolejnej części cyklu. A ponieważ „Biała” bardzo przypadła mi do gustu, mam nadzieję, że tom drugi wkrótce pojawi się w księgarniach.

Historia opisana w książce „Biała”, debiutanckiej powieści fantasy Dominiki Olbrych, toczy się w świecie Helias, zawładniętym przez Rejgasa i jego armię Zła. Jedynym wybawieniem dla sterroryzowanych mieszkańców krainy jest Wybraniec o imieniu Fal – mężczyzna o nadzwyczajnej mocy, który może sprowadzić pokój. Potrzebuje on jednak pomocy i w taki właśnie sposób do realizacji...

Daje 3 na zachete autorce, ktora pomimo tego, ze potrafi ladnie pisac, zmarnowala totalnie potencjal tej historii. Ta ksiazka jest pozycja dwoch akcji:
- pierwszej na samym poczatku ksiazki,
- drugiej na samym koncu ksiazki.
Pomiedzy niestety nie dzieje sie nic, oprocz wszechobecnych wahan nastrojow glownej bohaterki (i nie tylko).
Sam pomysl na fabule byl bardzo ciekawy, calkiem nie zle wytlumaczony i ulokowany w barwnym swiecie, jednak autorka nie umiala wykozystac jego potencjalu. Ksiazka, ktora ponoc miala byc fantastyka, a przemienila sie w mdly romans z motywem fantastycznym w tle.

Daje 3 na zachete autorce, ktora pomimo tego, ze potrafi ladnie pisac, zmarnowala totalnie potencjal tej historii. Ta ksiazka jest pozycja dwoch akcji:
- pierwszej na samym poczatku ksiazki,
- drugiej na samym koncu ksiazki.
Pomiedzy niestety nie dzieje sie nic, oprocz wszechobecnych wahan nastrojow glownej bohaterki (i nie tylko).
Sam pomysl na fabule byl bardzo ciekawy,...

Cała recenzja znajduje się na http://posrodpolek.blogspot.com/2017/08/14-dominika-olbrych-biaa.html


Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, drogi czytelniku, jak to jest żyć czując ciągłą presję? Nieustanne uczucie, że ktoś na Ciebie liczy, że los ludzi leży w Twoich rękach... A jedynym sposobem by z tym żyć, jest dalsze trwanie w kłamstwie, które to wszystko wywołało... Jakbyś się poczuł? Co byś zrobił?
„Biała” autorstwa Dominiki Olbrych to powieść, która połyka czytelnika. Opowiada ona o dziewczynie, która zostaje wciągnięta w wir nieuchronnych zdarzeń, a jej jedyną nadzieją jest brnięcie coraz głębiej i stawienie czoła przeciwnościom. W świecie Heliasu raz na wiele tysięcy lat pojawia się Wybraniec, od którego zależy los całej krainy. Nękana przez Złych pod wodzą Rejgasa, czeka na wybawienie. Przez zbieg okoliczności jej los leży w rękach Simii, która również wyróżnia się pośród innych ludzi i tak jak Wybraniec jest wyjątkowa. Ich drogi przecinają się ze sobą w niespodziewany sposób. Dziewczyna zgadza się kłamać dla niego i tak zaczyna się cała opowieść. Czy tej dwójce uda się przeciwstawić siłom zła? Czy będą w stanie postawić dobro Haliasu wyżej niż dobro najbliższych? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w pierwszym tomie sagi autorstwa Dominiki Olbrych! „Biała” pióra Dominiki Olbrych to magiczna opowieść o odwadze, miłości i cenie jaką trzeba ponieść za wolność.Autorka prezentuje nam świat pełen magii. Mieszkańcy Heliasanu to ludzie obdarzeni mocą, każdy z nich ma wyjątkowy dar. Jednak nie Simia, piękna dziewczyna, która nie posiada ani krzty magii, co czyni ją jedyną w swoim rodzaju istotą zwaną Białą.

Cała recenzja znajduje się na http://posrodpolek.blogspot.com/2017/08/14-dominika-olbrych-biaa.html


Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, drogi czytelniku, jak to jest żyć czując ciągłą presję? Nieustanne uczucie, że ktoś na Ciebie liczy, że los ludzi leży w Twoich rękach... A jedynym sposobem by z tym żyć, jest dalsze trwanie w kłamstwie, które to wszystko wywołało......

ksiazkomaniacyrecenzje.blogspot.com

Za górami, za lasami... Nie! To nie ta bajka! Helias, odległa kraina między kilkoma wymiarami, wpadła w ogromne tarapaty. Mieszkańcy Heliasu nękani są przez złowrogie siły Złych, którzy pod wodzą Rejgasa, nie cofną się przed niczym. Według plotek wybawieniem dla ludu może być tylko Wybraniec o niepojętej pomocy. Okazuje się jednak, że tym razem to nie wystarczy. Losy krainy zależą również od Białej, czyli zwyczajnej dziewczyny, nieposiadającej żadnej magicznej mocy. Jednak aby ostatecznie zgładzić Rejgasa muszą połączyć swoje siły. Czy ze współpracy przepięknej dziewczyny i nieludzko przystojnego i opiekuńczego Rosa wyniknie coś więcej? Zło rośnie w siłę, czy działający pod presją pozwolą sobie na odrobinę uczucia...?

"Biała" Dominiki Olbrych - to mogło być coś na miarę zagranicznych młodzieżówek. Dobrze, ale nieco niezbyt wnikliwie i szczegółowo, skonstruowany świat, motyw wojny, boju dobra ze złem, walki o lepsze jutro. Uroczy, nieprzesadzony, zachwycający swą delikatnością i powoli rozwijający się wątek miłosny, rewelacyjnie wykreowane postacie - jednych wręcz się nienawidzi, a do innych od początku odczuwa się sympatię. Ilość bohaterów i przedziwnych imion jakby na miarę "Gry o tron" (początkowe odczucie, później jest już lepiej),ilość magicznego klimatu prawie jak w "Harrym Potterze" i odważni bohaterowie rodem z "Igrzysk śmierci". I właśnie to najbardziej mnie zauroczyło. Sprawiło, że od "Białej" nie mogłam się oderwać, wciągnęłam się w intrygi, niebezpieczne machlojki, dałam się porwać i zapomniałam o bożym świecie.

Książka ma też swoje wady i zauważyłam, że wszyscy je wymieniają. Przede wszystkim, jak już wspomniałam, brakowało mi bogatych opisów świata, w którym rozgrywa się akcja. Uważam to za podstawę, gdy w książkach autorzy kreują swoje własne światy. Jako czytelnik łaknę bombardowania pięknem otaczającej bohaterów rzeczywistości. Kolejnym minusem są chwilami nieco płytkie dialogi bohaterów - z jednej strony uważam je za postacie świetnie wykreowane, ale z drugiej, gdy prowadzą ze sobą konwersację, cała ta magia znika. Wielka szkoda!

Reasumując, warto poświęcić uwagę "Białej". To naprawdę dobra książka, której zakończenie pozostawiło we mnie niedosyt. Jak na debiut - bardzo udany i jednocześnie zapowiadający, że
o autorce z pewnością będzie jeszcze głośno. Jeśli lubicie młodzieżówki fantasy - koniecznie sięgnijcie.

Izabela Nestioruk

ksiazkomaniacyrecenzje.blogspot.com

Za górami, za lasami... Nie! To nie ta bajka! Helias, odległa kraina między kilkoma wymiarami, wpadła w ogromne tarapaty. Mieszkańcy Heliasu nękani są przez złowrogie siły Złych, którzy pod wodzą Rejgasa, nie cofną się przed niczym. Według plotek wybawieniem dla ludu może być tylko Wybraniec o niepojętej pomocy. Okazuje się jednak, że...

Akcja książki toczy się bardzo szybko, co ma swoje plusy i minusy. Tempo powoduje czytanie książki z zapartym tchem, wywołuje zaciekawienie tym, co zdarzy się za moment, jednak przez to nie możemy do końca poznać wszystkich postaci. Wybraniec – jedna z najważniejszych postaci w książce cały czas była mi obojętna i miałem wrażenie, że tak naprawdę nic nie znaczy. Początek książki przeczytałem, zainteresowany wszystkim, co się wydarzyło. Kiedy Simia była zmuszona uciekać z Rosem przed Zrimami, później przenieść się do Domry, byłem troszeczkę zdezorientowany, nie mogłem wyobrazić sobie krainy, a pod koniec książki, gdy Ros teleportował ją do nestora, albo nestora do niej, miałem mętlik w głowie, nie wiedziałem w jakim miejscu rozgrywa się scena. Jedynymi elementami fantastyki są umiejętności ludzi, którzy mieszkają w Hesafenorze, jednak na tym koniec. Wiemy tylko tyle, że opiekun Simii potrafi się teleportować, ona sama gromadzi energię i wypuszcza ją w postaci fali niszczących wszystko na swojej drodze, a Zrimy rzucać kulami energii i zmieniać się w cienie.

Podobała mi się postać Simii, która, moim zdaniem, świetnie radziła sobie z narzuconym brzemieniem. Poprzez swoje wzloty i upadki stała się dla mnie realistyczna. Podobały mi się wyzwania, które zostały przed nią postawione: postać dręcząca ją we śnie, okłamywanie wszystkich dookoła. Cechą, która strasznie mnie w niej irytowała było traktowanie wszystkich, jakby coś jej zrobili. Poza realizm wyszedł wątek miłosny. Dziewczyna jest strasznie naiwna, skoro potrafi z powrotem obudzić w sobie uczucia do kogoś, kto opuścił ją, gdy była bita przez ojca i potrzebowała ochrony. Co prawda wytyka mu to kilkakrotnie, ale wybaczenie tego przychodzi zdecydowanie zbyt łatwo. Sama nie jest do końca pewna, czego chce. Kocha Rosa i pozwala mu się do siebie zbliżyć, ale gdy on pyta, czy chce z nim być, odpowiada, że nie chce mu stać na przeszkodzie do spełniania marzeń.

Prawidłowo przedstawiona jest reakcja ludzi bojących się o siebie, bliskich i przyszłość. Chcą oddać Simię w zamian za bezpieczeństwo. Także za element młodzieżowy, czyli zazdrość jednej z Domris o przystojnego strażnika, kłótnie, a w końcowym efekcie zgoda powieść ma ode mnie plusa. Dynamika jak najbardziej pozytywna, nie nudziłem się czytając książkę, a Dominika Olbrych w ładny sposób opisała różne miejsca, postacie, które moja wyobraźnia potrafiła zobrazować. Bardzo zaskoczyło mnie zakończenie, naprawdę nie spodziewałem się czegoś takiego. Autorka jest bardzo zdolna i myślę, że w przyszłości napisze wiele wspaniałych dzieł.

Akcja książki toczy się bardzo szybko, co ma swoje plusy i minusy. Tempo powoduje czytanie książki z zapartym tchem, wywołuje zaciekawienie tym, co zdarzy się za moment, jednak przez to nie możemy do końca poznać wszystkich postaci. Wybraniec – jedna z najważniejszych postaci w książce cały czas była mi obojętna i miałem wrażenie, że tak naprawdę nic nie znaczy. Początek...