Dzięki „Czarnemu zakonowi” Rollins udowadnia, że nie idzie na łatwiznę poprzez kurczowe trzymanie się jednego szablonu. Owszem, nie pozwoli wiernym czytelnikom zapomnieć, iż śledzą losy znanej im amerykańskiej agencji rządowej. Mimo wszystko poszukuje też nowych rozwiązań i rozwija formułę serii zamiast niewolniczo kalkować poprzednie części. „Burza piaskowa” (tom 1.) łączyła nowoczesną sensację z przygodą à la Tomb Raider, podczas gdy „Mapa Trzech Mędrców” (tom 2.) oferowała rozrywkę dla fanów prozy Dana Browna, wzbogaconą o domieszkę „Mission Impossible”. W „Czarnym zakonie” autor stawia z kolei na motyw nazistowskich eksperymentów, w obrębie którego dużo uwagi poświęca m.in. genetyce oraz teorii kwantowej. Zahacza ponadto o obsesję, jaką na punkcie okultyzmu mieli Heinrich Himmler oraz Adolf Hitler. Dodam jeszcze, że w paru momentach poczułam klimat ze starszych filmów o Jamesie Bondzie, a w kilku innych fragmentach dostrzegłam nawet delikatne elementy grozy. Książka generalnie jest zresztą nieco mroczniejsza od dwóch pierwszych odsłon.

Opinia jest fragmentem recenzji, którą można przeczytać na moim blogu:
https://crouschynca.blogspot.com/2015/07/czarny-zakon-james-rollins-recenzja.html

Dzięki „Czarnemu zakonowi” Rollins udowadnia, że nie idzie na łatwiznę poprzez kurczowe trzymanie się jednego szablonu. Owszem, nie pozwoli wiernym czytelnikom zapomnieć, iż śledzą losy znanej im amerykańskiej agencji rządowej. Mimo wszystko poszukuje też nowych rozwiązań i rozwija formułę serii zamiast niewolniczo kalkować poprzednie części. „Burza piaskowa” (tom 1.)...