Hůlová za każdym razem, nieważne, po jaką jej powieść sięgam, zaskakuje mnie tym, na jak wiele sposobów potrafi spojrzeć na kobiece losy, a także na to, co drzemie w duszy kobiety.
Bohaterką "Macochy", czwartej z kolei powieści przetłumaczonej na polski (wielkie brawa dla tłumaczki. Z początku to, że Różewicz zamieściła swoje zdjęcie i notkę biograficzną na wkładce uznałam za rzecz nie na miejscu - który tłumacz bowiem dostaje wzmiankę o sobie w książce, którą tłumaczy? - ale po przeczytaniu "Macochy" stwierdzam, że Różewicz w pełni się ta wkładka należy, zapracowała na nią) jest Julie. Julie to autorka romansideł typu Harlequin, mająca problemy ze wszystkim, z czym tylko się da: z alkoholem (pisze i pije, pije i pisze, bez picia nie ma pisania), sąsiadką (chcącą na nią nasłać opiekę społeczną), dziećmi (bo są i bo je kocha), swoim facetem (bo jest i przeszkadza), a przede wszystkim ze sobą samą.
Hůlová podczas pisania tej powieści zastosowała podobny sposób przedstawienia bohaterki i jej świata, mianowicie posłużyła się autoprezentacją. Ten urywany, chwiejny i kulawy monolog autorka urozmaiciła rozmaitymi neologizmami, za pomocą których bohaterka opisuje zarówno świat wokół niej, jak i to, co siedzi w niej samej. Warstwa językowa to rzecz warta minimum artykułu naukowego, bowiem jest niesamowita i z każdym rozdziałem zaskakuje coraz bardziej.
Była to dla mnie bardzo trudna lektura, ciężka (i ciężkostrawna), parę razy myślałam nad jej porzuceniem. Nie dlatego, że jest zła, wprost przeciwnie! Hůlová jest w świetnej formie, tylko tym razem zdecydowała pisać o mroku, który może skrywać kobieca dusza. I ten mrok miejscami jest tak wielki, że aż nie do przetrawienia.
Koniecznie przeczytajcie. Jedna z moich lepszych lektur końcówki 2017 roku.

Hůlová za każdym razem, nieważne, po jaką jej powieść sięgam, zaskakuje mnie tym, na jak wiele sposobów potrafi spojrzeć na kobiece losy, a także na to, co drzemie w duszy kobiety.
Bohaterką "Macochy", czwartej z kolei powieści przetłumaczonej na polski (wielkie brawa dla tłumaczki. Z początku to, że Różewicz zamieściła swoje zdjęcie i notkę biograficzną na wkładce uznałam...