Pierwsze skojarzenie, jakie przychodzi mi do głowy jest to historia, która bardzo przypomina mi wydarzenia związane z postaciami kultowego bestsellera Nicholasa Sparksa, czyli "Pamiętnik".
Jeśli ktoś zna mniej więcej kolokacje zdarzeń na różnych płaszczyznach, to absolutnie nie muszę przytaczać najpewniej towarzyszących emocji, czy dzielić się refleksjami. Niemniej, tak do końca nie są to identyczne historie, gdzieżby! Niemniej, te podobne uczucia doskonale odzwierciedlały moje samopoczucie oraz pełne napięcie i wzruszenie emocjonalnie niemalże na każdym etapie, kiedy przeżywałam losy bohaterów "Pamiętnika". Nie chcę streszczać tej powieści, przytaczać, tego co jest najważniejsze.

Wiele wątków było ważnych, wzajemnie się splatających. Książkę czytałam jednym tchem, dosłownie! Poświęciłam calutki dzień na przeczytanie jej większości. Początek wydawał mi się tajemniczy, nawet nużący, ale wciągnęłam się maksymalnie w losy bohaterów, na tyle, że czułam ich namacalną obecność, jakbym sama też brała udział w tych wydarzeniach - różnego kalibru. Wstrząsających, wydającymi się niemoralnymi w postępowaniu, wzruszających, odkrywczych, wszystkiego po trochu.

Zresztą, samo krótkie streszczenie lektury wiele już mówi o tym, z jakim kalibrem zmierzy się Czytelnik.
Nastoletnia, acz głęboka miłość dwojga nastolatków, wedle rodziców dziewczyny pochodzących z różnych światków, niemożliwych do pogodzenia. Cena namiętnego, infantylnego rzecz wydaje się uczucia, okazuje się zbyt wysoka, według niektórych nawet nieadekwatna w stosunku do postępku. Można tłumaczyć rodziców, którzy kierowali się wszelkim dobrem dziecka, uchowaniem go od niebezpieczeństwa. Ta jedna zwłaszcza noc okazała się kluczowa, ale zgubna w konsekwencjach, która pogrążyła psychicznie i rozprzestrzeniła się jak zaraza - emocjonalnie po wszystkich członkach rodziny.

W powieści występują liczne retrospekcje. Z początku nastoletniej Violet, później w jej dorosłej wersji oraz współtowarzyszącej głównej bohaterki Claudine. Kobiety zabierają głos, wymieniają się i uzupełniają historiami, wstrząsającymi zwłaszcza w przypadku Violet, która tych kilkanaście lat temu nieświadomie niemalże "wkopywała się do własnego grobu", z którego nie było szans na ucieczkę.

Uchylając rąbka tajemnicy, bohaterka dokonała niesamowitego czynu - przebaczyła czyny tych, którzy pozornie najbardziej ją kochali. Przez tyle lat nie obumarła w niej jedynie miłość, która ta, pomimo więziennych krat, mocno ją uskrzydlała i unosiła, nie pozbawiając nadziei na to, że będzie dane raz jeszcze ją spotkać i przeżyć na nowo..

Naprawdę, więcej już nie powiem. Niemniej, powieść szalenie mnie poruszyła, dotknęła emocjonalnie, aż do głębi i samego końca treści. Podziwiam bohaterkę za wszystko,a może najbardziej za to, że postanowiła raz jeszcze posmakować życia, ale tak naprawdę, u boku jej najbliższych przyjaciół, którzy pojawili się w niespodziewanym, ale chyba najodpowiedniejszym momencie..

PS: Najlepsza powieść, jaką miałam przyjemność przeczytać w 2017 roku! ;)

Pierwsze skojarzenie, jakie przychodzi mi do głowy jest to historia, która bardzo przypomina mi wydarzenia związane z postaciami kultowego bestsellera Nicholasa Sparksa, czyli "Pamiętnik".
Jeśli ktoś zna mniej więcej kolokacje zdarzeń na różnych płaszczyznach, to absolutnie nie muszę przytaczać najpewniej towarzyszących emocji, czy dzielić się refleksjami. Niemniej, tak do...