Imre Kertesz to nieżyjący już węgierski pisarz który w 2002 roku został nagrodzony literackim Noblem. W jego twórczości która jest zapisem dramatycznych lat wojny tematem dominującym jest holokaust, obozy koncentracyjne i okrutne losy jednostki uwikłane w wielką historię.

"Los utracony" to pierwsza część tzw. "trylogii ludzi bez losu" który opisuje przeżycia 15-letniego chłopaka który w 1944 roku trafia do piekła obozów (Oświęcim, Buchenwald, podobóz Zeitz). To on opowiada swoją historię ale w sposób totalnie odmienny od tego do czego przyzwyczaiła na tzw. literatura obozowa. Jego opowieść jest wyprana z emocji, sucha, beznamiętna co sprawia że bardzo trudno jest utożsamić się z bohaterem i z śledzić z uwagą jego losy. Zdaję sobie sprawę że takie zdystansowanie się od otaczającej rzeczywistości mogło być dla bohatera strategią przetrwania w tym piekle jednak do mnie to nie przemówiło.
Zachwycanie się widokami, dobra opieka w obozowym szpitalu i poczucie nudy (!?) o którym często wspomina bohater totalnie nie trafia do mojej świadomości jako obrazy z fabryk śmierci gdyż mam w głowie inne dramatyczne relacji a także wspomnienia rodzinne które czuję się zobowiązana przekazywać kolejnemu już pokoleniu.

Daleka jestem od tego aby oceniać czyjeś uczucia i emocje bo każdy człowiek to oddzielna opowieść której należy wysłuchać. Jednak historia bohatera "Losu utraconego" nie przemówiła do mnie.
Przedziwny jest też styl narracji: zdania wielokrotnie złożone, wypowiedziane jakby na jednym wdechu, bez żadnych emocji i refleksji. Czyta się to niezwykle trudno. Nie czuję się zachęcona do zapoznania się z kolejnymi dziełami tego autora. Może kiedyś...

Imre Kertesz to nieżyjący już węgierski pisarz który w 2002 roku został nagrodzony literackim Noblem. W jego twórczości która jest zapisem dramatycznych lat wojny tematem dominującym jest holokaust, obozy koncentracyjne i okrutne losy jednostki uwikłane w wielką historię.

"Los utracony" to pierwsza część tzw. "trylogii ludzi bez losu" który opisuje przeżycia 15-letniego...