Sama powieść dość standardowa ale ma kilka niezaprzeczalnych plusów. Po pierwsze rozwinięta koncepcja świata grabarzy i bogów. Przemyślana i z jajem. Po drugie mnóstwo nawiązań i asocjacji zręcznie wplecionych. "Gwardia nie umiera i się nie poddaje" - cudne po prostu. I po trzecie końcowa bitwa - chapeau-bas - rewelacja. Świetnie opisana z doskonale wplecionymi emocjami. Wzruszyłem się mocno i co chwilę jedną ręką szukałem szabli przy boku jednocześnie drugą ocierając łezki (książka mi się cholera co chwila zamykała).
Ja wiem że domaganie się tego czy czy tamtego od pisarzy to durnota ale w końcu marzenia nic nie kosztują. Chętnie przeczytałbym kolejną powieść z tego świata tak za trzysta-czterysta lat gdy SGGW okrzepnie, nabierze tradycji, bohaterowie Bogów przejdą do legendy a brać grabarska jeszcze raz zagra główną rolę gdy to któregoś roku rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastować będą jakoweś klęski i nadzwyczajne wydarzenia.

Sama powieść dość standardowa ale ma kilka niezaprzeczalnych plusów. Po pierwsze rozwinięta koncepcja świata grabarzy i bogów. Przemyślana i z jajem. Po drugie mnóstwo nawiązań i asocjacji zręcznie wplecionych. "Gwardia nie umiera i się nie poddaje" - cudne po prostu. I po trzecie końcowa bitwa - chapeau-bas - rewelacja. Świetnie opisana z doskonale wplecionymi emocjami....