Sympatyczna książka o tym, jak zmienne są koleje losu i o tym, jak media manipulują opinią publiczną ;). Szybka akcja, sporo niespodziewanych zwrotów, zróżnicowani bohaterowie sprawiają, że czyta się z prawdziwym zainteresowaniem. Określiłabym tę powieść jako bardzo dobrą gdyby nie kilka drobiazgów.

Splotu przypadków i cudownych zbiegów okoliczności tym razem czepiać się nie będę – są uzasadnione fabularnie, sama bohaterka jest nimi zdziwiona, mogę uwierzyć, że w pewnych kręgach tak właśnie bywa. Drażnił mnie za to szytywny podział na złych i dobrych, białych i czarnych, bez pośrednich odcieni. Boharerka jest oczywiście z tych dobrych – jej bezkopromisowość budziłaby pewnie moje uznanie, gdyby nie zakończenie, w którym bezproblemowo rezygnuje z własnych zasad. I tu – moim zdaniem – staje się niewiarygodna.
Drugie moje zastrzeżenie dotyczy upływu czasu – nasza bohaterka ma chyba jakąś specjalną maszynę powalającą go zwalniać. Przykład? Proszę bardzo. Bohaterowie śnieżną zimą jadą z Warszawy w Bieszczady. Wyruszają „równo ze świtem” więc z pewnością nie wcześniej niż o 7.00, dojeżdzają na miejsce, konstatują, że dom jest zdewastowany, sprzątają, jadą do jakiegoś miasta do marketu budowlanego, robiłą zakupy, wracają przez zaspy, instalują sanitariaty i... są już zmęczeni, bo właśnie wybiła 14-sta :). Takich wpadek czasowych jest znacznie więcej.

Żeby nie było, że się czepiam – ja bardzo lubię książki Izabelli Frączyk, czytałam je wszystkie i cenię autorkę zarówno za warsztat, jak i pomysłowość. Jednak ta książka nie zauroczyła mnie tak, jak poprzednia. Mimo zastrzeżeń – polecam. W celach relaksacyjno- rozrywkowych sprawdzi się z pewnością.

Sympatyczna książka o tym, jak zmienne są koleje losu i o tym, jak media manipulują opinią publiczną ;). Szybka akcja, sporo niespodziewanych zwrotów, zróżnicowani bohaterowie sprawiają, że czyta się z prawdziwym zainteresowaniem. Określiłabym tę powieść jako bardzo dobrą gdyby nie kilka drobiazgów.

Splotu przypadków i cudownych zbiegów okoliczności tym razem czepiać się...