Miła i przyjemna lektura na długi zimowy wieczór albo nna wakacje. Dla mnie miła odskocznia od krwawych kryminałów.

Miła i przyjemna lektura na długi zimowy wieczór albo nna wakacje. Dla mnie miła odskocznia od krwawych kryminałów.

Wielki plus za cytaty Tuwima.
Świetnie się zaczęło, pięknie rozbudzone napięcie... jednak zakończenie zdecydowanie naciągane.

Wielki plus za cytaty Tuwima.
Świetnie się zaczęło, pięknie rozbudzone napięcie... jednak zakończenie zdecydowanie naciągane.

Rozczarowała mnie pani Świętek. Dość uproszczona fabuła, taka naciągana, jak dla nastolatek. Myślę, że młodzi czytelnicy, którzy przygodę z czytelnictwem dopiero rozpoczynają byliby zachwyceni. Dla mnie to trochę mało jak na jedną lepszych współczesnych autorek. Po świetnej nowohuckiej sadze tu czuję niedosyt.

Rozczarowała mnie pani Świętek. Dość uproszczona fabuła, taka naciągana, jak dla nastolatek. Myślę, że młodzi czytelnicy, którzy przygodę z czytelnictwem dopiero rozpoczynają byliby zachwyceni. Dla mnie to trochę mało jak na jedną lepszych współczesnych autorek. Po świetnej nowohuckiej sadze tu czuję niedosyt.

Książki Edyty Świętek zwykle mnie nie zawodzą.
Podobało mi się, mimo że bohaterka czasem irytowała mnie swoją naiwnością.

Książki Edyty Świętek zwykle mnie nie zawodzą.
Podobało mi się, mimo że bohaterka czasem irytowała mnie swoją naiwnością.

Prawdziwa miłość wszystko zwycięży, nie można jej wyrwać z serca, ona zapuszcza korzenie już na zawsze.

Prawdziwa miłość wszystko zwycięży, nie można jej wyrwać z serca, ona zapuszcza korzenie już na zawsze.

https://ryszawa.blogspot.com/2014/07/cienie-przeszosci-edyta-swiatek.html
http://thievingbooks.blogspot.com/2018/07/cienie-przeszosci-edyta-swietek.html

Polecam po każdej lekturze zapoznanie się z różnymi recenzjami i opiniami, są bardzo ciekawe. Czasami zwracają naszą uwagę na "fakty", które nam umknęły w trakcie czytania, a okazują się tak oczywiste.

Dobra lektura na nudę, zbyt upalny dzień.
Schowaj się w cieniu, usiądź w fotelu, ......i czytaj ;-)

https://ryszawa.blogspot.com/2014/07/cienie-przeszosci-edyta-swiatek.html
http://thievingbooks.blogspot.com/2018/07/cienie-przeszosci-edyta-swietek.html

Polecam po każdej lekturze zapoznanie się z różnymi recenzjami i opiniami, są bardzo ciekawe. Czasami zwracają naszą uwagę na "fakty", które nam umknęły w trakcie czytania, a okazują się tak oczywiste.

Dobra lektura na...

Mimo,że temat już mi dobrze znany i całość dość przewidywalna,to czytało się lekko i przyjemnie.
Były zarówno chwile grozy,strachu,jak i romantyczne sceny,a wszystko to na tle wierszy z tomiku Tuwima.
Wiadomo,nie jest to saga:"Spacer Aleją Róż",która zachwyca,ale nie jest to też gniot, ot jedna z tych na parę godzin.

Mimo,że temat już mi dobrze znany i całość dość przewidywalna,to czytało się lekko i przyjemnie.
Były zarówno chwile grozy,strachu,jak i romantyczne sceny,a wszystko to na tle wierszy z tomiku Tuwima.
Wiadomo,nie jest to saga:"Spacer Aleją Róż",która zachwyca,ale nie jest to też gniot, ot jedna z tych na parę godzin.

Karinę spotyka okropne nieszczęście – pewnego wieczoru zostaje zaatakowana, dotkliwie pobita, doznaje urazu głowy. Budzi się w szpitalu z amnezją, próbuje więc odbudować swoje życie, odkryć prawdę o tym, jaką osobą była przed tragicznym zdarzeniem… Na szczęście towarzyszy jej żarliwy narzeczony…

Opowieść o tym, że warto wierzyć intuicji, instynktowi, przeczuciom, po prostu - sobie… Czasami bowiem czyjaś troska może okazać się pozorna, a przyjaciel – fałszywy… Pamiętajmy też, że wszystko ma znaczenie – każdy gest, słowo, czyn – powróci do nas… przetworzone przez czas i okoliczności. A szczególnie groźna w skutkach jest wzgardzona miłość.

Karinę spotyka okropne nieszczęście – pewnego wieczoru zostaje zaatakowana, dotkliwie pobita, doznaje urazu głowy. Budzi się w szpitalu z amnezją, próbuje więc odbudować swoje życie, odkryć prawdę o tym, jaką osobą była przed tragicznym zdarzeniem… Na szczęście towarzyszy jej żarliwy narzeczony…

Opowieść o tym, że warto wierzyć intuicji, instynktowi, przeczuciom, po prostu...

Zapowiadało się nieźle: despotyczna businesswoman w wyniku brutalnego pobicia traci pamięć, majątek, pracę, jej życie zmienia się diametralnie. W poszukiwaniu własnej tożsamości pomaga jej usilnie „narzeczony”. Ale Karina (co za imię!) nie wierzy w szczere intencje mężczyzny. No i dalej wszystko się powoli sypie. Zaczyna być z lekka nudnawo, wtrącane od czasu do czasu trudne italica niejakiego Tuwima nie budują nastroju. A już totalnym przegięciem (przynajmniej dla mnie) są niesamowicie opisowe sceny erotycznych uniesień w ramionach kochanka. Ech… chyba się starzeję….Takie sobie.

Zapowiadało się nieźle: despotyczna businesswoman w wyniku brutalnego pobicia traci pamięć, majątek, pracę, jej życie zmienia się diametralnie. W poszukiwaniu własnej tożsamości pomaga jej usilnie „narzeczony”. Ale Karina (co za imię!) nie wierzy w szczere intencje mężczyzny. No i dalej wszystko się powoli sypie. Zaczyna być z lekka nudnawo, wtrącane od czasu do czasu...

Karina to młoda kobieta postrzegana przez wszystkich jako wyjątkowo wredna, nieczuła, mająca wszystko i wszystkich głęboko w nosie cholera. Nie ma rodziny, nie ma przyjaciół, za to wszystko wskazuje na to, że ma jakiś zaciętych wrogów. Pewnego wieczoru, wracając do domu, zostaje napadnięta i pobita. Skutkiem tego jest uraz głowy i amnezja. Karina nie pamięta niczego ze swojej przeszłości. Nie wie kim jest, gdzie mieszka, gdzie pracuje. Nic o sobie nie potrafi powiedzieć. Ale szczęśliwie w szpitalu odnajduje ją Wiktor, podający się za jej narzeczonego. Karina oczywiście go nie poznaje, ale widząc, że nie ma innego wyjścia, jak zaufać temu mężczyźnie, zgadza się na zamieszkanie w jego domu. Tylko cały czas ma przeczucie, że coś jest w tym wszystkim nie tak. Że Wiktor wcale nie pasuje do niej i do jej życia. A pojawiające się od czasu do czasu przebłyski wspomnień pozwalają przypuszczać, że w jej życiu był jeszcze inny mężczyzna.

„Cienie przeszłości” to bardzo przeciętne połączenie powieści obyczajowej z romansem. Spokojnie da radę przeczytać, jednakże nie ma tutaj niczego, co utkwiłoby w pamięci na dłużej. Jest to więc książka, którą można zaliczyć do kategorii: przeczytać i zapomnieć. Niby dobrze się ją czyta, chwilami nawet wciąga i trzyma w napięciu, ale są też rzeczy, których mi tutaj zabrakło. Przede wszystkim autorce nie do końca udało się odzwierciedlić uczuć czy też strachu towarzyszących Karinie po utracie pamięci. Były jakieś tam próby uwzględnienia tego, jednak zabrakło mi w nich większych emocji. Chwilami odnosiłam nawet wrażenie, jakby bohaterka zbytnio się tym napadem nie przejęła. I dodatkowo w fabułę wkradła się też naiwność, chwilami granicząca wręcz z absurdem, a to również nie wpłynęło korzystnie na jej odbiór.

Tak więc myślę, że z braku laku można po tę książkę sięgnąć. Jednak warto pamiętać, że autorka ma w swej twórczości o wiele lepsze dzieła.

Karina to młoda kobieta postrzegana przez wszystkich jako wyjątkowo wredna, nieczuła, mająca wszystko i wszystkich głęboko w nosie cholera. Nie ma rodziny, nie ma przyjaciół, za to wszystko wskazuje na to, że ma jakiś zaciętych wrogów. Pewnego wieczoru, wracając do domu, zostaje napadnięta i pobita. Skutkiem tego jest uraz głowy i amnezja. Karina nie pamięta niczego ze...