"Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają."

Kontynuacja "Dworu cierni i róż", była przeze mnie bardzo wyczekiwaną książką. Kipiałam niecierpliwością, fascynacją i w końcu poznałam dalsze losy Feyry. Tym razem już nie jako śmiertelniczki, a nieśmiertelnej wojowniczki.

Po wszystkich cierpieniach jakich Feyra doznała zdawać, by się mogło, że teraz czeka ją długie i szczęśliwe życie. Jednak problemem zaczyna być fakt, że dziewczyna nie pragnie być księżniczką jak z bajki, ani maskotką Księcia Dworu Wiosny. I kiedy sprawy zaczynają się coraz bardziej komplikować, ktoś upomina się o spłatę swojego długu.

Skłamię jeśli napiszę, że książka mnie nie zachwyciła, była nudna i nieciekawa. Historia dalszych losów Feyry była zachwycająca, wciągająca i momentami zapierająca dech w piersi. Być może targają mną jeszcze duże emocje, bo dosłownie przed chwilą skończyłam czytać, ale tak - jestem zachwycona! Może nadużywam tego słowa, ale nie jestem w stanie tego inaczej określić. Sarah J. Maas jak zawsze sprawiła, że w mojej głowie zagościł mętlik, burza myśli i oczywiście wielkie wyczekiwanie na część trzecią.

Na duży plus zasługuje świat wykreowany przez Panią Maas... zresztą jak zawsze. Tym razem poznałam Dwór Nocy i jestem pod ogromnym wrażeniem jego złożoności. Dane mi było ujrzeć piękne Velaris z równie uroczymi mieszkańcami oraz śmiertelnie niebezpieczny i mroczny Dwór Koszmarów. Na chwilę zawitałam również na Dwór Lata, a przygoda jaką bohaterowie wówczas przeżyli jest nie do zapomnienia. Nie obyło się też bez wizyty u największego z wrogów, którego królestwo jest mocnym kontrastem dla kolorowego Velaris.

Jak zwykła autorka, bohaterowie zostali utrzymani na wysokim poziomie, a może i nawet wyższym niż w części poprzedniej. W tym tomie Feyra dojrzała i zyskała jeszcze więcej mojej sympatii. Niepowtarzalny Rhys, Książę Dworu Nocy pokazał kim jest naprawdę i myślę, że lepszego, męskiego bohatera w książkach Pani Maas nie znajdę. Pojawiły się również nowe postacie, które swoim oddaniem i lojalnością zaskarbiły sobie moje uznanie.

A zakończenie historii wbija w fotel... Długo się wzbraniałam przed skończeniem tej książki, ponieważ wiedziałam jak się skończy. Niestety, spojler objawił mi się niechcący i zanim się spostrzegłam wiedziałam co się stanie. Jednak to nie umniejszyło mi nerwów i zgrzytania zębami, gdy doczytywałam ostatnią stronę.

Chociaż "ochów" i "achów" nad tą pozycją z moich ust wyszło dużo, a w myślach zagnieździło się jeszcze więcej, książka posiada jeden, mały minus. W moim odczuciu sceny miłosne/łóżkowe zostały zaserwowane w nadmiarze i nazbyt szczegółowo, bowiem historia broni się swoją oryginalnością i pomysłowością bez takich momentów. Owszem romans pomiędzy bohaterami jest jednym z głównych wątków, ale można było pokazać to w bardziej subtelny sposób.

Pomimo małego minusa jest to książka godna polecenia. Moim zdaniem historia jest jeszcze lepsza niż w części pierwszej, bardziej dopracowana, złożona i po prostu ciekawsza. Więcej akcji i nieoczekiwanych jej zwrotów sprawiło, że teraz pozostaje czekać mi na kontynuację z bardzo dużym zniecierpliwieniem.

"Za tych, którzy spoglądają w gwiazdy i marzą, Rhys."

Polecam.

"Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają."

Kontynuacja "Dworu cierni i róż", była przeze mnie bardzo wyczekiwaną książką. Kipiałam niecierpliwością, fascynacją i w końcu poznałam dalsze losy Feyry. Tym razem już nie jako śmiertelniczki, a nieśmiertelnej wojowniczki.

Po wszystkich cierpieniach jakich Feyra doznała zdawać, by się mogło, że teraz czeka ją...