Motywem przewodnim książki jest nuda. Główny bohater jest nijaki, nie wie czego chce. Korupcja i brutalność kontynentu ( o tej drugiej ledwo wspomniano ),nie powoduje, że autor "odkrywa Afrykę". Niektóre wątki, jak nagle się pojawiają, tak nagle niezakończone znikają. Podchodząc do tej książki nie spodziewałem się brutalności, krwi tryskającej ala Idi Amin, czy też kanibalizmu ala Bocassa, ale oczekiwałem dużo lepszej i żwawszej fabuły, tym bardziej, że sam pomysł na tę książkę wydawał się atrakcyjny.

Motywem przewodnim książki jest nuda. Główny bohater jest nijaki, nie wie czego chce. Korupcja i brutalność kontynentu ( o tej drugiej ledwo wspomniano ),nie powoduje, że autor "odkrywa Afrykę". Niektóre wątki, jak nagle się pojawiają, tak nagle niezakończone znikają. Podchodząc do tej książki nie spodziewałem się brutalności, krwi tryskającej ala Idi Amin, czy też...

Znakomita powieść o tym, jak życie młodego handlowca gdzieś w środku Afryki może być interesujące i pełne niespodzianek. Zwłaszcza, że bohater nie ma żadnych "roszczeń" i ambicji intelektualnych. No może oprócz romansu z miejscową profesorową, ale to już raczej inna płaszczyzna. Na dalszym planie świetnie oddane problemy życia w dyktaturze. Szczególnie ciekawy jest w tym względzie motyw wyczerpującej podróży samolotem po "wielkim kraju".
Naipaul operuje tak pięknym językiem, że ta książka wręcz zmusza do sięgnięcia po inne jego prace.

Znakomita powieść o tym, jak życie młodego handlowca gdzieś w środku Afryki może być interesujące i pełne niespodzianek. Zwłaszcza, że bohater nie ma żadnych "roszczeń" i ambicji intelektualnych. No może oprócz romansu z miejscową profesorową, ale to już raczej inna płaszczyzna. Na dalszym planie świetnie oddane problemy życia w dyktaturze. Szczególnie ciekawy jest w tym...

W mojej opinii to najpiękniejsza powieść trynidadzkiego Noblisty. I w pełni afrykańska. Świetnie ukazane charaktery ludzi różnych ras, narodowości i kultur. Główny bohater, handlowiec pochodzenia induskiego lub arabskiego, przenosi się z (tanzańskiego?) wybrzeża Oceanu Indyjskiego do wnętrza Czarnego Lądu (do Zairu chyba),gdzie czekają go różne wydarzenia. Świetnie pokazane są relacje z ludnością rodzimą, ale też Belgami. Duży plus za romans.

W mojej opinii to najpiękniejsza powieść trynidadzkiego Noblisty. I w pełni afrykańska. Świetnie ukazane charaktery ludzi różnych ras, narodowości i kultur. Główny bohater, handlowiec pochodzenia induskiego lub arabskiego, przenosi się z (tanzańskiego?) wybrzeża Oceanu Indyjskiego do wnętrza Czarnego Lądu (do Zairu chyba),gdzie czekają go różne wydarzenia. Świetnie...

Najlepsza z książek Naipaula. Fantastyczny styl i język. Cudowna opowieść o życiu w afrykańskim interiorze, o relacjach międzykulturowych i poszukiwaniu stabilizacji. Również o kupieckiej mentalności. Fajny wątek romansowy.

Najlepsza z książek Naipaula. Fantastyczny styl i język. Cudowna opowieść o życiu w afrykańskim interiorze, o relacjach międzykulturowych i poszukiwaniu stabilizacji. Również o kupieckiej mentalności. Fajny wątek romansowy.

Książka dość dobrze napisana, przez co rozumiem głębokie refleksje autora nad stanem psychicznym bohatera oraz dobry język i styl. Czuje się klimat Afryki - wysokie temperatury i specyficznych ludzi. Afryka w książce przechodzi właśnie metamorfozę, od zacofania do pozornego postępu, a rząd i prezydent ocierają się o autokratyzm.

Książka dość dobrze napisana, przez co rozumiem głębokie refleksje autora nad stanem psychicznym bohatera oraz dobry język i styl. Czuje się klimat Afryki - wysokie temperatury i specyficznych ludzi. Afryka w książce przechodzi właśnie metamorfozę, od zacofania do pozornego postępu, a rząd i prezydent ocierają się o autokratyzm.

„Zakręt rzeki” to jedna z najpiękniejszych książek o Afryce, jakie czytałam. Bohater powieści Noblisty obserwuje powolne, ale wciągające życie afrykańskiego miasta w interiorze (Zairu),miasta nad wielką rzeką (Kongo),a konkretnie nad jej tytułowym zakrętem.
Choć jeden z wątków dzieje się w środowisku uczelnianym, to jest to, jak mniemam, przede wszystkim powieść o afrykańskiej tożsamości i jej odmienności widzianej w zderzeniu z kolektywną tożsamością „obcych” – Europejczyków z jednej strony, a z drugiej - przybyszów ze wschodniego wybrzeża Afryki, handlowców o induskim pochodzeniu.
To również powieść o samotności i pragnieniu miłości, a przynajmniej o jakimś jej substytucie. Mamy tu piękną analizę ludzkich charakterów i (trudnych do spełnienia) pragnień.
Język, co tu dużo mówić, jest wybitny, bo przecież to język Naipaula: „pozbywając się zasad, zrezygnowałem z oparcia, które one dają”, „im bardziej ograniczony stawał się mój świat, z tym większą obsesją pragnąłem w nim wytrwać”, „żyłem jak ślepiec”.
Polecam choćby ze względu na fantastyczne obserwacje afrykańskiej rzeczywistości, obserwacje cenne, bo nakreślone piórem pisarza z tzw. hyphenated identity. Naipaul z pochodzenia Indus, urodził się i żył na Karaibach (Trynidad i Tobago),spędził znaczną część życia w Albionie, a z fascynacją godną pierwszych zewnętrznych odkrywców podróżował po Afryce i chłonął ją całym sercem i umysłem.

„Zakręt rzeki” to jedna z najpiękniejszych książek o Afryce, jakie czytałam. Bohater powieści Noblisty obserwuje powolne, ale wciągające życie afrykańskiego miasta w interiorze (Zairu),miasta nad wielką rzeką (Kongo),a konkretnie nad jej tytułowym zakrętem.
Choć jeden z wątków dzieje się w środowisku uczelnianym, to jest to, jak mniemam, przede wszystkim powieść o...

Co za cudowna odrobina prozy najwyższego kalibru! Zarówno jako Zakręt rzeki, jak i A Bend in the River. Przeczytanie w obuj językach pozwala dostrzec, że tłumaczenie Marii Zborowskiej jest po prostu wybitne. Może nawet lepsze od tekstu oryginalnego.
Indusi i Europejczycy w Afryce Wschodniej i nad rzeką Kongo (tak, chodzi o jej "zakręt"). O eksplorowaniu własnej tożsamości, życiu "wśród obcych", życiowej zaradności i kupieckiej mentalności. Ale również ciekawie o ludzkich słabościach i relacjach damsko-męskich :)
Naipaul to jeden z moich ulubionych autorów, głównie z powodu doskonałego języka: "pod baldachimem drzew", "samotność wieczorów sprawiała ból", "żyłem jak ślepiec".
Na uwagę zasługuje piękna obserwacja istoty kobiecej duszy - kobiety "gołym okiem dostrzegają rzeczy, których my nie odkrylibyśmy, patrząc przez szkło powiększające". Ale strzeżcie się! Jak uczy jeden z bohaterów, "wykształcenie i czytanie to bardzo niebezpieczna rzecz".

Co za cudowna odrobina prozy najwyższego kalibru! Zarówno jako Zakręt rzeki, jak i A Bend in the River. Przeczytanie w obuj językach pozwala dostrzec, że tłumaczenie Marii Zborowskiej jest po prostu wybitne. Może nawet lepsze od tekstu oryginalnego.
Indusi i Europejczycy w Afryce Wschodniej i nad rzeką Kongo (tak, chodzi o jej "zakręt"). O eksplorowaniu własnej tożsamości,...

Noblista oskarżany o rasizm i neokolonializm. W pisaniu o Afryce porównywany do Conrada. A jednocześnie gdy go spytano o przyszłość tego kontynentu, odpowiedział, że „Afryka nie ma przyszłości”.

Naipaul na bieżąco niemal opisując upadek kolonializmu (napisał książkę w roku 1979, czyli w 4 lata od niepodległości Angoli i Mozambiku, rok po powstaniu Dżibuti i rok przed powstaniem Zimbabwe),stawia już diagnozy co do przyczyn dramatów, nękających nowo powstałe kraje.

O tej i innych książkach o Afryce przeczytasz tutaj:
https://kawalekafryki.pl/naipaul/

Noblista oskarżany o rasizm i neokolonializm. W pisaniu o Afryce porównywany do Conrada. A jednocześnie gdy go spytano o przyszłość tego kontynentu, odpowiedział, że „Afryka nie ma przyszłości”.

Naipaul na bieżąco niemal opisując upadek kolonializmu (napisał książkę w roku 1979, czyli w 4 lata od niepodległości Angoli i Mozambiku, rok po powstaniu Dżibuti i rok przed...

Historia niedokończona, niezamknięte wątki, pytania pozostawione bez odpowiedzi. Urzekająca i odpychająca Afryka na tle przemian politycznych, rasowych utarczek i rewolucji. Wędrówka ludów prowadząca donikąd. O tym myśli się gdy czyta się tą książkę. Kontynent, do którego autor zwraca się bezpośrednio wydaje się być traktowany jako żywy organizm trwaiony chorobą przenoszoną przez ludzi. Zminiający się porządek polityczny na tle afrykańskich krajobrazów, nieprzeniknionego buszu, piękna przyrody i pośród tego wczystkiego los człowieka zagubionego bez tożsamości i przynależnośći, który tą przynaleźność stara się odnaleźć.Warto przeczytać i samemu się przekonać co z tego wynika.

Historia niedokończona, niezamknięte wątki, pytania pozostawione bez odpowiedzi. Urzekająca i odpychająca Afryka na tle przemian politycznych, rasowych utarczek i rewolucji. Wędrówka ludów prowadząca donikąd. O tym myśli się gdy czyta się tą książkę. Kontynent, do którego autor zwraca się bezpośrednio wydaje się być traktowany jako żywy organizm trwaiony chorobą przenoszoną...

Bohaterem książki jest młody Hindus Salim, człowiek bez wyraźnego pomysłu na życie, nie potrafiący odnaleźć swojego miejsca na ziemi.
Jego rodzina od wielu pokoleń mieszka na afrykańskim wybrzeżu, ale on czuje, ze to nie jest jego miejsce i przy pierwszej nadarzającej sie okazji rusza w podróż, kupuje sklep w głębi ladu, w mieście przy zakręcie rzeki i tam osiada na lata.
Tam tez poszukuje swojej tożsamości pośród rdzennych Afrykanów, którzy rownież żyją zagubieni w postkoloniajnej rzeczywistości, rozdartej krwawymi konfliktami ze skorumpowanymi urzędnikami i nieudolna władza centralna.
"Zakręt rzeki" nie jest lektura łatwa, wymaga skupienia i uwagi, ale z pewnością warto po nią siegnąć.

Bohaterem książki jest młody Hindus Salim, człowiek bez wyraźnego pomysłu na życie, nie potrafiący odnaleźć swojego miejsca na ziemi.
Jego rodzina od wielu pokoleń mieszka na afrykańskim wybrzeżu, ale on czuje, ze to nie jest jego miejsce i przy pierwszej nadarzającej sie okazji rusza w podróż, kupuje sklep w głębi ladu, w mieście przy zakręcie rzeki i tam osiada na lata....