Znając 'Świat nura' czyli debiut tego autora to powiem, że 'Przeproś' jest niemal autoplagiatem. Według mnie odrobinę lepiej wypada 'Przeproś', bo jak się dobrze wczytać to jakiś tam sens jednak w tym jest, Świat nura to już zupełne pomieszanie z poplątaniem.
Mamy do czynienia z fanatykiem gier RPG, który żyje bardziej fantazją niż rzeczywistością i płaci za to. Zresztą nie tylko on. Trochę mimowolnie, w świat swoich fantazji wciąga rodzinę i przypadkowe inne osoby. Fantazja przestaje być fantazją, a zaczyna być rzeczywistością i to dosyć niebezpieczną.

Styl pisarstwa Kościówa absolutnie mnie nie przekonuje. Cała masa dialogów, które mają za zadanie tylko zirytować czytelnika. Postaci Zuzanny czy tych bezdomnych mogą startować w konkursie na najbardziej działających na nerwy bohaterów literackich. Na plus jest postać Błażeja, bo on, mimo pewnych chwil słabości jednak twardo stara się trzymać rzeczywistości, a jego problemy nie pochodzą z gier RPG tylko z życia. W ogóle część bohaterów jest w tej książce bez sensu, nie spełniają tam żadnej roli poza wypełniaczem.
Pozostawienie niemal wszystkich wątków bez zakończenia jest trochę pretensjonalne.
Nie skuszę się na więcej, jeśli chodzi o twórczość tego Pana.

Znając 'Świat nura' czyli debiut tego autora to powiem, że 'Przeproś' jest niemal autoplagiatem. Według mnie odrobinę lepiej wypada 'Przeproś', bo jak się dobrze wczytać to jakiś tam sens jednak w tym jest, Świat nura to już zupełne pomieszanie z poplątaniem.
Mamy do czynienia z fanatykiem gier RPG, który żyje bardziej fantazją niż rzeczywistością i płaci za to. Zresztą nie...