Książka w zamierzeniu miała relacjonować przebieg wyprawy organizowanej przez pana Pałkiewicza. Zaprosił na nią czterech Włochów, aby sprawdzić, czy ludzie mieszkający na co dzień w klimacie śródziemnomorskim są w stanie zaadaptować się do warunków podbiegunowych, czyli temperatur sięgających minus pięćdziesięciu stopni. Panowie dali sobie radę, wspólnie przemierzyli trasę z Jakucka do Ojmiakonu, korzystając z pomocy dwóch przewodników będących Ewenami. Podróżowali na zaprzęgach z reniferami, nocowali w namiotach, jedli struganinę, czyli przebywali w warunkach w jakich żyją autochtoni. Co mogę powiedzieć pozytywnego o tej książce? Z pewnością na uwagę zasługują zdjęcia, są bardzo dobrej jakości, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę w jak trudnych warunkach pogodowych zostały wykonane. Jeśli zaś chodzi o treść, to niestety nie przykuwa uwagi czytelnika. Informacje encyklopedyczne przemieszane są z instrukcjami z książek dla uczestników obozów przetrwania. Gdy pojawiają się dialogi, są suche, wręcz drętwe. Autorowi dość często zdarza się nie kończyć rozpoczętych historii, porzuca opowiadanie dla dygresji, pouczeń czy refleksji. Można się domyślać, że wszystko skończyło się dobrze, ponieważ wszyscy członkowie wyprawy dotarli do celu, lecz z jakimi obrażeniami, lub jak poradzili sobie w konkretnej sytuacji, już się nie dowiemy. Dlatego polecam ten reportaż tylko tym, którzy pragną odrobinę ochłody w upalne dni.

Książka w zamierzeniu miała relacjonować przebieg wyprawy organizowanej przez pana Pałkiewicza. Zaprosił na nią czterech Włochów, aby sprawdzić, czy ludzie mieszkający na co dzień w klimacie śródziemnomorskim są w stanie zaadaptować się do warunków podbiegunowych, czyli temperatur sięgających minus pięćdziesięciu stopni. Panowie dali sobie radę, wspólnie przemierzyli trasę...