Pierwsze rozdziały nie były za ciekawe,ale kiedy już się zaczęło..
Mam trochę mieszane uczucia. Z jednej strony wyrywa się ze schematu sielankowego romansu, a z drugiej ilość tych wszystkich nieszczęść też jest lekką przesadą. Na palcach można policzyć strony w książce, na których działo się coś dobrego.

Głównym narratorem jest pani Dean, służąca, która była świadkiem i uczestnikiem wszystkich wydarzeń. Opowiada historię panu Lockwoodowi, dzierżawcy Drozdowego Gniazda, który jest narratorem początku i końca powieści.

W ogóle nie wzruszyło mnie "uczucie" Katarzyny i Heathcliffa. Niszczyli tylko życie sobie nawzajem i innym. W jakiś dziwaczny sposób walczyli o tą swoją miłość, jeżeli można to tak nazwać. Było mi szkoda pozostałych postaci(rzadko się to zdarza ;p), szczególnie Edgara. W bohaterach odnaleźć można chyba wszystkie negatywne ludzkie cechy - chciwość, skrajny egoizm, pychę, dumę, zaborczość, zazdrość, pogardę, złośliwość. Bez wątpienia wszystkie posiada Heathcliff.

Naprawdę ucieszyło mnie zakończenie. Ostatnie strony czytałam z uśmiechem na ustach. Choć czuję pewien niedosyt - Heathcliffa powinno spotkać coś bardziej niemiłego]:->

Pierwsze rozdziały nie były za ciekawe,ale kiedy już się zaczęło..
Mam trochę mieszane uczucia. Z jednej strony wyrywa się ze schematu sielankowego romansu, a z drugiej ilość tych wszystkich nieszczęść też jest lekką przesadą. Na palcach można policzyć strony w książce, na których działo się coś dobrego.

Głównym narratorem jest pani Dean, służąca, która była świadkiem i...