Biorąc pod uwagę wyznanie autora, a raczej jego brak musi się wydawać, że książka biorąca na tapetę religię będzie ateistycznym manifestem.
I jest, ale tylko w pewnym sensie. Pomniejsze Bóstwa w swej istocie nie traktują o tym jak religia i filozofia przenikają się wzajemnie, choć jest to jeden z głównych tematów powieści, tak naprawdę to książka o tym jak systemy wykorzystują ludzi i jak ludzie wykorzystują systemy z całą tą starą jak cywilizacja skłonnością do budowania hierarchii, której jedynym celem jest władza w imię samej siebie. I tak struktury religijne i państwowe ścierają się i przenikają przez siebie. Ludzie u szczytu rację stanu i przykazania czynią narzędziami do urzeczywistniania swych celów. To dość cyniczne spojrzenie na te aspekty naszego ludzkiego świata, ale też patrzące z optymizmem w przyszłość, bo tym ludziom o martwych oczach, którzy przelaliby morze krwi dlatego, że mogą też nie wszystko się udaje. W końcu są tylko ludźmi. Nawet jeśli czasem, aby rozsądek zatryumfował potrzeba pustyń, bogów, proroków i celnego ataku powietrze-ziemia przy użyciu żółwia, a wówczas i ateistom może się przydarzyć rozmowa z bogami.

Biorąc pod uwagę wyznanie autora, a raczej jego brak musi się wydawać, że książka biorąca na tapetę religię będzie ateistycznym manifestem.
I jest, ale tylko w pewnym sensie. Pomniejsze Bóstwa w swej istocie nie traktują o tym jak religia i filozofia przenikają się wzajemnie, choć jest to jeden z głównych tematów powieści, tak naprawdę to książka o tym jak systemy...