Autor wybrał do swojej książki dziesięć według niego kultowych filmów PRL. Mamy tutaj opisane jak powstawały scenariusze, jak reżyserzy walczyli z cenzurą, jak wyglądało kompletowanie obsady, szukanie plenerów, walka z brakiem taśmy filmowej i wielu podstawowych produktów niezbędnych do realizacji filmu (np. parówek i baleronu w "Misiu", które występowały w ważnych scenach),jak filmy zostały przyjęte przez widzów, jakie nagrody zdobyły, itp. Dosyć to wszystko ciekawe i zajmujące, ale autor nie trafił w moje gusta filmowe, bo z opisanych filmów lubię tylko dwa, a fanką "Rejsu" i "Misia" to już w ogóle nie jestem i nie rozumiem fenomenu tych dwóch filmów, choć inne komedie Barei uwielbiam. Zabrakło mi tutaj takich filmów jak "Potop", "Jak rozpętałem II wojnę światową", "Krzyżacy", czy "Znachor", ale dla każdego inne filmy będą tymi kultowymi.
Dla fanów kinematografii okresu PRL na pewno wartościowa i ciekawa książka.

Autor wybrał do swojej książki dziesięć według niego kultowych filmów PRL. Mamy tutaj opisane jak powstawały scenariusze, jak reżyserzy walczyli z cenzurą, jak wyglądało kompletowanie obsady, szukanie plenerów, walka z brakiem taśmy filmowej i wielu podstawowych produktów niezbędnych do realizacji filmu (np. parówek i baleronu w "Misiu", które występowały w ważnych...

Książka Andrzeja Klima to jedna z najbardziej interesujących publikacji tego typu, zawierająca liczne ciekawostki, na które dotąd nie natrafiłem u innych eksploratorów historii kina polskiego, odsłaniająca kulisy dziesięciu - choć w rzeczywistości liczba jest trochę większa, bowiem w przypadku "KRÓTKIEGO FILMU O ZABIJANIU", czy "SAMYCH SWOICH" autor skupia się na całych seriach - ikonicznych filmów epoki PRL-u.

Klim korzysta z szerokiej gamy wypowiedzi i źródeł, często oddając głos aktorom i twórcom związanym z omawianymi filmami, odsłania przed czytelnikiem ciemne zakamarki i - często - bezhołowie planów zdjęciowych, oraz naganne cechy niektórych toksycznych, aczkolwiek wybitnych twórców i reżyserów tamtego okresu, których obsesja doskonałości przyćmiewała zwykłą ludzką przyzwoitość i kulturę - są tu fragmenty budzące autentyczny niepokój i oburzenie, mogące nawet zaowocować zmianą podejścia do mistrzów kina, których wcześniej podziwialiśmy.

Uczciwe podejście do przeszłości, jest jednak jednym z mocnych punktów tej książki a cień rzucony przez wiele z przytoczonych tu faktów, nie zmienia tego, że w publikacji opisał Klim starannie i szczegółowo proces tworzenia tych dzieł - podkreślając artystyczną wizję i determinację twórców, którzy niezależnie od trudności - cenzura, ograniczenia budżetowe - potrafili stworzyć wyjątkowe, wiekopomne filmy, które z czasem zyskały uznanie światowej krytyki i uhonorowane zostały wieloma prestiżowymi nagrodami.

Książka Klima to cenna pozycja dla miłośników polskiego kina i wszystkich zainteresowanych historią sztuki filmowej w ogóle - w końcu wiele z dzieł, o których tu się pisze, weszło na stałe do kanonu kina światowego. Polecam gorąco!

Książka Andrzeja Klima to jedna z najbardziej interesujących publikacji tego typu, zawierająca liczne ciekawostki, na które dotąd nie natrafiłem u innych eksploratorów historii kina polskiego, odsłaniająca kulisy dziesięciu - choć w rzeczywistości liczba jest trochę większa, bowiem w przypadku "KRÓTKIEGO FILMU O ZABIJANIU", czy "SAMYCH SWOICH" autor skupia się na całych...

Lekko napisana, przyjemna książka. Znajdziemy tu garść historii i ciekawostek związanych z opisywanymi tytułami, kulisy ich powstawania, realia PRL z którymi przyszło się zmierzyć twórcom, relacje aktorów i reżyserów. Opowieści są ciekawe, czyta się szybko. Polecam nawet jeśli nie widziałeś wszystkich filmów z listy.

Lekko napisana, przyjemna książka. Znajdziemy tu garść historii i ciekawostek związanych z opisywanymi tytułami, kulisy ich powstawania, realia PRL z którymi przyszło się zmierzyć twórcom, relacje aktorów i reżyserów. Opowieści są ciekawe, czyta się szybko. Polecam nawet jeśli nie widziałeś wszystkich filmów z listy.

Lekka, przyjemna, pełna anegdot lektura na wakacje. Mnóstwo interesujących informacji nt. aktorów, grających w kultowych polskich filmach, miejsc gdzie powstawały czy anegdot z planów filmowych

Lekka, przyjemna, pełna anegdot lektura na wakacje. Mnóstwo interesujących informacji nt. aktorów, grających w kultowych polskich filmach, miejsc gdzie powstawały czy anegdot z planów filmowych

Wszystkim miłośnikom polskiego kina mogę polecić tą pozycję Andrzeja Klima. Autor w niezbyt długich rozdziałach opisał kulisy i ciekawostki związane z powstaniem kilku bardzo ważnych dla naszej kinematografii filmów .Każdy z rozdziałów poświęcony jest jednemu z ważnych filmów :Popiół i diament ,Nóż w wodzie ,Ziemia obiecana,Miś Seksmisja,Sami swoi Krótki film o zabijaniu itd. Każdy z nas widział te filmy i czytając tutaj o kulisach ich powstania,widz jakby na nowo odkrywał to co wydawało mu się,że już tak dobrze już zna. Dla mnie osobiście ważny rozdział był o kulisach powstaniu Misia i Seksmisji. Nie wiedziałem o dużo rzeczach związanych z tymi filmami i czytając książkę Andrzeja Klima naprawdę nie nudziłem się ani chwili.

Wszystkim miłośnikom polskiego kina mogę polecić tą pozycję Andrzeja Klima. Autor w niezbyt długich rozdziałach opisał kulisy i ciekawostki związane z powstaniem kilku bardzo ważnych dla naszej kinematografii filmów .Każdy z rozdziałów poświęcony jest jednemu z ważnych filmów :Popiół i diament ,Nóż w wodzie ,Ziemia obiecana,Miś Seksmisja,Sami swoi Krótki film o zabijaniu ...

Wspaniale było zagłębić się w okoliczności powstawania tak genialnych dzieł jak “Rejs”, “Miś” czy “Seksmisja” (jeden z moich ulubionych polskich filmów ever). Tym bardziej, że nie były one zbyt sprzyjające dla twórców: “w PRL-owskich filmach używano tego, co akurat było dostępne.” A więc do sceny płonącej kamienicy użyto prawdziwych ruin, przeznaczonych do wyburzenia i napalmu, którego nie da się zgasić – musi się wypalić. Kłopot był jedynie taki, że obok stały kamienice zamieszkane i byle powiew wiatru mógł przenieść ogień dalej…

Moja ulubiona anegdota z tej książki dotyczy „Misia”. Prawdopodobnie większość zna kultowy tekst: “parówkowym skrytożercom mówimy nie”. Otóż te parówki zostały zjedzone naprawdę. Rekwizytor zapowiedział wszystkim, żeby ich nie jedli, bo będą potrzebne do dubla. Dubli nie było, bo nie było parówek. Znaczy były, ale w czyimś żołądku.

Warto też zwrócić uwagę na cały tekst dotyczący „Seksmisji”. Opisany jest tu ogrom pracy reżysera, oraz aktorów, głównie Jerzego Stuhra, który w swoją rolę włożył całe serce i dawał z siebie sto procent, “ożywiał każdą scenę” i “dodawał te swoje zdanka, które weszły dziś w lud”. Pokazane są tu też technologiczne trudności oraz przeciwności losu np. ciągły hałas na planie, który zmusił twórców do podłożenia praktycznie wszystkich głosów aktorów w postprodukcji.

Trzeba pamiętać też, że był to w pewien sposób film przełomowy. Jak na dzieła powstające w tamtych czasach jest tam bardzo dużo nagości. Klim opowiada, że do kultowej sceny w windzie została zatrudniona aktorka, która wtedy zawodowo zajmowała się striptizem. Jednak tyle osób przyszło obejrzeć nagrywanie tej sceny, że nawet ona czuła się zażenowana.

W książce opisanych jest 10 filmów: “Popiół i Diament”, “Nóż w wodzie”, “Sami Swoi” (trzy części opisane jako całość),“Rejs”, “Ziemia obiecana”, “Noce i dnie”, “Miś”, “Seksmisja”, „Krótki film o zabijaniu” i “Przesłuchanie”.

Więcej i subiektywnie na stronie: https://przeczytana.com/2018/01/11/andrzej-klim-tak-sie-krecilo-na-planie-10-kultowych-filmow-prl-recenzja/

Wspaniale było zagłębić się w okoliczności powstawania tak genialnych dzieł jak “Rejs”, “Miś” czy “Seksmisja” (jeden z moich ulubionych polskich filmów ever). Tym bardziej, że nie były one zbyt sprzyjające dla twórców: “w PRL-owskich filmach używano tego, co akurat było dostępne.” A więc do sceny płonącej kamienicy użyto prawdziwych ruin, przeznaczonych do wyburzenia i...

Popiół i diament
co spowodowało, że "PiD" mógł być ogladany tak szeroko?
konstrukcja dramaturgiczna - nieśmierltelna i wieczna - antycznego dramatu - bohater tak jak Antygona musi wystąpić przeciw władcy w obronie prawa boskiego;
Cybulski jak James Dean czy Marlon Brando (film jest z 1958 roku!) - współczesny ubiór, czarne okulary - powodują inną pracę kamery, inny sposób filmowania - nie widać oczu!!! nowatorski sposób gry
rzeźba odwróconego Chrystusa - symbol świata, w którym odwrócone zostały wszystkie wartości czy wręcz przestały istnieć
inskrypcja z Norwida odczytywana przez parę w kościele
scena z kieliszkami!
polonez na koniec bankietu o świcie-"zbratanie" światów- - ironia, groteska, krzywe lustro
zabójstwo na śmietniku - plama krwi na białym prześcieradle (odczytywana jako barwy narodowe, choć film jest czarno-biały!)

"Nóż w wodzie" - nóż to, oczywiście fallus :)

Popiół i diament
co spowodowało, że "PiD" mógł być ogladany tak szeroko?
konstrukcja dramaturgiczna - nieśmierltelna i wieczna - antycznego dramatu - bohater tak jak Antygona musi wystąpić przeciw władcy w obronie prawa boskiego;
Cybulski jak James Dean czy Marlon Brando (film jest z 1958 roku!) - współczesny ubiór, czarne okulary - powodują inną pracę kamery, inny sposób...

Naprawdę wciągająca, lekkim piórem napisana lektura. Dobór 10 tytułów dość typowy, ale chodziło o pozycje kultowe. Sporo ciekawostek, niektóre oczywiście dawno znajome, ale i tak serdecznie polecam!

Naprawdę wciągająca, lekkim piórem napisana lektura. Dobór 10 tytułów dość typowy, ale chodziło o pozycje kultowe. Sporo ciekawostek, niektóre oczywiście dawno znajome, ale i tak serdecznie polecam!

Dziesięć planów filmowych opisanych w sposób interesujący i "niepudelkowy". Autor skupia się na kontekstach, genezie i procesie tworzenia. Sporo uwagi poświęca PRL-owskiej rzeczywistości: z cenzurą, niedoborem taśmy i rekwizytów na czele.

Dziesięć planów filmowych opisanych w sposób interesujący i "niepudelkowy". Autor skupia się na kontekstach, genezie i procesie tworzenia. Sporo uwagi poświęca PRL-owskiej rzeczywistości: z cenzurą, niedoborem taśmy i rekwizytów na czele.

Czytając, czułam się tak jakbym oglądała netfliksowe "Filmy naszej młodości". Chciałabym poczytać więcej tego typu książek :)

Czytając, czułam się tak jakbym oglądała netfliksowe "Filmy naszej młodości". Chciałabym poczytać więcej tego typu książek :)