"Moje życie było pojebane jak wenezuelska telenowela, ale nawet mnie nie zdarzały się przypadkowe, zsynchronizowane ataki magiczne. Nie trują mnie i nie strzelają do mnie każdego dnia."
Nikita to suka. Wredna, wyrachowana i bezlitosna. Tak została wychowana przez matkę, która po trupach (dosłownie) dążyła do celu i zdobyła naprawdę wysoką pozycję – Matki Przełożonej w Zakonie Cieni w Warsie. Dziewczyna przez długi czas żyła pod dyktando rodzicielki, wiedząc, że i tak ją zawodzi nie wykazując ogromnych zdolności magicznych. Ale Irena nie wie o swojej córce wszystkiego...


"Akuszer Bogów" to drugi tom serii o Nikicie, więc jeśli ktoś nie czytał pierwszego, ostrzegam, że w poniższej recenzji będą jego spoilery!

Bohaterka nowej serii Jadowskiej to młoda kobieta z bardzo popapranym życiorysem – ojciec, który usiłował ją zamordować, matka, która jej nie obroniła i brat, którego zastrzeliła w obronie matki. Do tego z ledwością powstrzymywana wewnętrzna bestia żądna krwi i partner z wykasowaną pamięcią. To tylko kilka elementów, które wpływają na skomplikowany charakter Nikity. Kiedy jej zmarły brat zaczyna wdzierać się do snów a nieprzerwane hordy najemników usiłują porwać ją żywą, dziewczyna bierze sprawy w swoje ręce i wyrusza z Robinem – swoim wsparciem – do Norwegii by odszukać Akuszera Bogów, który ma jej pomóc rozwiązać zagadkę przeszłości.

"Były dni, kiedy wierzyłam, że gdzieś tam w przyszłości czeka na mnie miła dziewczyna, biały płotek i dzieciaki, ale to nie był jeden z nich. Dziś zastanawiałam się, jakie jest prawdopodobieństwo, że dożyję następnych urodzin."

W przeciwieństwie do pierwszego tomu (Dziewczyna z Dzielnicy Cudów), tutaj mamy więcej akcji, chociaż rozmyślania głównej bohaterki wciąż zajmują wiele miejsca. Nikita wspomina swoje dzieciństwo, porwanie i tortury jakich doświadczyła od ojca oraz bliskie osoby, które zginęły z jej powodu. Wielokrotnie wraca też myślami do swojej byłej dziewczyny – Dory Wilk... Pokazuje się też z tej bardziej ludzkiej, wrażliwej strony, choć nie przestaje być połączeniem wiedźmina i Lary Croft ;)

"Mogły żywić się czymkolwiek, byle mięsnym, potrafiły polować, ale nade wszystko uwielbiały smak ludziny."

W Norwegii magia jest bardziej powszechna, pierwotna i namacalna. Widać to w opisach miejsc i osób. Mi osobiście bardzo się te fragmenty podobają, czułam w nich pulsującą moc. Świetnie pokazane istoty ze skandynawskich wierzeń, takie jak żarłoczne trolle czy olbrzymy i magiczne kruki Odyna nadały książce odpowiedni klimat, którego w pierwszym tomie nieco mi brakowało. Dzięki "Akuszerowi Bogów" wiele brakujących elementów układanki wskoczyło na swoje miejsca, co jednak nie oznacza, że wszystkie zagadki zostały rozwikłane a problemy załatwione. Mam wrażenie, że historia Nikity dopiero na dobre się zaczęła...

Ta książka to kawałek dobrej, współczesnej fantastyki. Alternatywne światy, magia przenikająca się z realizmem i klątwy, które zabijają na równi z kulami. Połączenie fantasy z powieścią sensacyjną stanowi całkiem dobrą mieszankę. Ja czuję się usatysfakcjonowana i wyglądam następnych przygód Nikity.

"Moje życie było pojebane jak wenezuelska telenowela, ale nawet mnie nie zdarzały się przypadkowe, zsynchronizowane ataki magiczne. Nie trują mnie i nie strzelają do mnie każdego dnia."
Nikita to suka. Wredna, wyrachowana i bezlitosna. Tak została wychowana przez matkę, która po trupach (dosłownie) dążyła do celu i zdobyła naprawdę wysoką pozycję – Matki Przełożonej w...