TENLEIGH - siedemnastolatka mieszkająca w blaszanym kontenerze ze starszą siostrą i chorą na depresję matką, wymagającą specjalistycznej opieki medycznej.
Ten marzy zakochać się w kimś, kto nie odejdzie, nie porzuci jej tak, jak jej ojciec matki. Chce zobaczyć ocean. Zjeść kolację w restauracji, mieć więcej niż jedną parę butów. Zostać nauczycielem, inspirować dzieciaki, żeby pokochały książki tak mocno jak ona sama.
KYLAND – po wypadku w kopalni, w której giną jego ojciec i brat zostaje sam. Marzenie nastolatka to zdobyć stypendium, zostać inżynierem i mieć lodówkę zapełnioną jedzeniem.

„Bez szans”, to opowieść o nastolatkach i dla nastolatek, napisana językiem ciepłym, mającym grać na emocjach czytelnika. To, co najbardziej uderza mnie w tej powieści to bieda, nędza, z którą główni bohaterowie próbują sobie radzić. Brak podstawowych środków do życia wyzwala w młodych ludziach zapał do nauki. Tylko poprzez zdobycie stypendium mogą zmienić swój los i los swoich najbliższych. Problem w tym, że tylko jedno z nich może zdobyć szansę na lepszy los, na lepsze życie.
Całość świetnie skrojona, ukazująca siłę uczucia głównych bohaterów, ich problemy, poświęcenie, rozczarowanie, pożądanie. Jest to opowieść podzielona na rozdziały „Tenleigh” i „Kyland”, pozwala to na dokładne śledzenie znajomości głównych bohaterów. Książkę czyta się szybko, jeśli ktoś lubi opisy erotyczne, to jest ich tu sporo.

TENLEIGH - siedemnastolatka mieszkająca w blaszanym kontenerze ze starszą siostrą i chorą na depresję matką, wymagającą specjalistycznej opieki medycznej.
Ten marzy zakochać się w kimś, kto nie odejdzie, nie porzuci jej tak, jak jej ojciec matki. Chce zobaczyć ocean. Zjeść kolację w restauracji, mieć więcej niż jedną parę butów. Zostać nauczycielem, inspirować dzieciaki,...