Lauro, proszę nie czytaj tego! :D

"Nigdy nie pojawia się ostrzeżenie, że wszystko zaraz się zmieni, zostanie nam odebrane. Może właśnie to czyni tragedie tak bardzo tragicznymi. Nie samo wydarzenie, ale sposób, w jaki przebiega: cios bez ostrzeżenia, trafiający jak grom z jasnego nieba, gdy najmniej się tego spodziewamy. Bez chwili na unik czy skulenie głowy."

Przez całe życie słyszymy, że każdy z nas jest wyjątkowy: że jest niepowtarzalną jednostką, że nikt na całej planecie nie jest taki sam. A co jeśli to przestało - lub w najbliższej przyszłości zostanie - być prawdą?
Czasami, gdy nie mogę spać, zastanawiam się, jakby to było, gdyby wszystko potoczyło się inaczej - gdybym wybrała inny kierunek studiów, wsiadła w inny pociąg czy postawiła się grupce nagabujących mnie chłopaków na zielonej szkole. Takie myśli biorą się chyba z typowo ludzkiego pożądania tego, czego się nie ma. Wrócę do tego za chwilę.
Historia oparta jest na bardzo ciekawych założeniach fizyki kwantowej.
Astrofizycy (w świecie zamieszkiwanym przez bohatera powieści - Jasona) uważają, że to, dzięki czemu cały wszechświat funkcjonuje, pochodzi od teoretycznej substancji, której nie można zmierzyć ani zobaczyć. Czarna materia, która może być dowodem na istnienie wieloświata. Czego? Alternatywnych wersji naszego życia, tworzonych za każdym razem, gdy dokonujemy mniej lub bardziej znaczących decyzji. Decyzji, których dokonujemy codziennie. Tak więc, jeśli świat rozwidla się po podjęciu każdej możliwej decyzji, powstaje nieskończona ilość wszechświatów - wieloświat, w którym wydarzy się wszystko, co możliwe. Tak więc wszystko, co mogło się wydarzyć w naszej przeszłości, wydarzyło się w innym wszechświecie.
A co, jeśli to założenie jest prawdą? Wiemy już, że żyjemy w czterech wymiarach. A gdyby piątym wymiarem była przestrzeń prawdopodobieństwa, dostęp do której warunkuje wszystkie możliwe rzeczywistości? Aż głowa mnie boli od samego teoretyzowania.
Jeśli istniałaby nieskończona ilość możliwych scenariuszy naszego życia, to jedna decyzja zadecyduje zarówno o wszystkim, jak i nie będzie miała żadnego znaczenia - każdy wybór będzie dobry i zły jednocześnie.
Wspomniany już Jason jest spełnionym mężem i kochającym ojcem. Dla rodziny porzucił marzenia o karierze naukowej i wykłada fizykę na uniwersytecie. Ale to tylko jedna z wersji jego życia, o czym dowiaduje się dość brutalnie. Piętnaście lat wcześniej (stojąc w obliczu podjęcia decyzji o założeniu rodziny) nastąpiło chyba najbardziej spektakularne rozdzielenie ścieżek jego życia. W tej nowej został światowej sławy naukowcem, zdobywał nagrody i zbudował (mówiąc prosto) teleport. A dokładnie, maszynę łączącą wszystkie równolegle biegnące wszechświaty, pozwalającą na podróże między nimi, ale tylko w teraźniejszości. W tym życiu nie związał się jednak z ukochaną kobietą, czego po latach gorzko żałuje. I tu zaczyna robić się gorąco...
Wracając na ziemię, każda chwila daje szansę. Ale życie nie jest doskonałe. Dokonujemy złych wyborów. I o tym jest właśnie ta historia - o wyborach. Bo człowiek żyje ze swoimi wyborami i z nich wyciąga wnioski. Warto pamiętać, że życia nie da się przeżyć idealnie. Można zrobić to na swój własny, niepowtarzalny sposób.
Miało być dziewięć gwiazdek, jednak zakończenie spowodowało niedosyt - nie dostaliśmy nawet minimalnej wzmianki o dalszych losach bohaterów. Zabrakło mi też informacji o tym, jak z labiryntem poradziła sobie Amanda. Mimo to, książka jest jak najbardziej godna polecenia.

"Dociera do mnie, że jeżeli przeżyję, do końca życia będę nosił w sobie objawienie: odchodzimy z życia tak samo, jak się w nim pojawiamy - całkowicie samotni, pozbawieni wszystkiego."
"Dopóki wszystko się nie wywróci, nie mamy pojęcia, co posiadamy, jak delikatnie i doskonale wszystko jest ze sobą powiązane."

Lauro, proszę nie czytaj tego! :D

"Nigdy nie pojawia się ostrzeżenie, że wszystko zaraz się zmieni, zostanie nam odebrane. Może właśnie to czyni tragedie tak bardzo tragicznymi. Nie samo wydarzenie, ale sposób, w jaki przebiega: cios bez ostrzeżenia, trafiający jak grom z jasnego nieba, gdy najmniej się tego spodziewamy. Bez chwili na unik czy skulenie głowy."

Przez całe...