Opowiadania Wojciecha Albińskiego zawarte w zbiorze „Antylopa szuka myśliwego” odkrywają przed czytelnikiem szokujący obraz Afryki. Finezyjne opisy pięknej, egzotycznej afrykańskiej przyrody i sztuki przeplatają się z brutalnymi obrazami walczących na śmierć i życie ludzi. Współczesnemu czytelnikowi Afryka nie jawi się tu bynajmniej jako kurort, w którym można by odpocząć od cywilizowanego zgiełku i pospiechu. Czas co prawda nie ma dla ludności afrykańskiej znaczenia ; wolne tempo życia nie studzi jednak gwałtownej ludzkiej natury. Nawet takie osiągnięcia cywilizacyjne jak sztuka filmowa czy arbitraż sądowniczy nie służą pokojowi, lecz okrutnym krwawym wojnom plemiennym („Śmierć plantatora”, „Ojciec Izydor”). Dobre wychowanie dżentelmena (Pan Brown w „Śmierci plantatora”) maskuje zbrodnicze zamiary panującej junty. Brudne ubranie, pusta walizka, grzebienie, szczotki – subtelne szczegóły odsłaniające ofiarę zbrodnię mogą zapewne u niejednego czytelnika przywołać obraz ofiar obozów koncentracyjnych II wojny światowej, pozostawionych przez nie rzeczy osobistych. Fakt, że autor opowiadań mieszkał przez długi czas w Johannesburgu w RPA świadczy o ich wiarygodności. Opowiadania zasługują na nominację do Pokojowej Nagrody Nobla.

Opowiadania Wojciecha Albińskiego zawarte w zbiorze „Antylopa szuka myśliwego” odkrywają przed czytelnikiem szokujący obraz Afryki. Finezyjne opisy pięknej, egzotycznej afrykańskiej przyrody i sztuki przeplatają się z brutalnymi obrazami walczących na śmierć i życie ludzi. Współczesnemu czytelnikowi Afryka nie jawi się tu bynajmniej jako kurort, w którym można by odpocząć...