Wojciech Albiński

Książeczka zawiera sześć wspaniałych opowiadań. Autor od wielu lat mieszka na emigracji. Wyspecjalizował się w krótkich narracjach, których fabuły toczą się w Afryce. Proza Albińskiego jest niezwykła, ponieważ mało jest w Polsce tak sprawnych i utalentowanych autorów opowiadań. Realia Afryki (jej codzienność, absurdy i plagi) opisywane są wspaniałym językiem i z atrakcyjną dawką mrocznego poczucia humoru, na który jest czas nawet w obliczu rasizmu, ludobójstwa, epidemii i biedy. Co stało się z aktorem specjalizującym się w rolach złych białych wyzyskiwaczy, czy wygodne i bezpieczne życie w Europie u boku białego męża może rywalizować z miłością sprzed wojny domowej, czy Ojciec Izydor skaże swoją ekspertyzą na więzienie dwóch młodych mężczyzn schwytanych z marksistowskimi ulotkami oraz czy można przeżyć i dobrze zarobić w Afryce bez współpracy z gangsterami pokroju Pana Komo. Oto tematy kolejnych opowiadań. Moim zdaniem najciekawsze jest opowiadanie ostatnie. Bliskie nawet realiom Polski po 1989 roku. Starzejący się inżynier boryka się z długotrwałym bezrobociem. Po upadku apartheidu i otwarciu RPA na świat (po zniesieniu sankcji nałożonych na ten kraj) jego kwalifikacje okazały się niewystarczające. Jest przegrany, aż do chwili, gdy spotka na swojej drodze przedsiębiorczą Mamę-Zolę. Miłej lektury!