Jak zawsze dramatycznie, mądrze i ciekawie. I jak zawsze u Albińskiego miejscem akcji jest Afryka, gdzie autor spędził niemal pół wieku. Tym razem w książce znalazły się także nieliczne wątki polskie - w szczególności w opowiadaniu „Ojciec Izydor”, którego bohaterem jest postać wzorowana, jak się zdaje, na ojcu Innocencie Bocheńskim. Bohater opowiadania zostaje zaproszony do RPA w charakterze eksperta podczas procesu trzech czarnoskórych, oskarżonych o propagowanie komunizmu. Jest 1963 r.; władze RPA liczą na to, że emigrant polityczny z Polski, znany antykomunista, pomoże im urządzić proces pokazowy. Tytułowy ojciec Izydor sprawi im jednak niespodziankę.

Każda z historii, które opowiada Albiński, mogłaby być zalążkiem powieści w stylu V.S. Naipaula czy J.M. Coetzeego. Ale Albiński jest mistrzem małych form. Jego opowiadania urzekają oszczędnym stylem i zarazem nieprawdopodobnym ładunkiem napięcia. Ten brak ozdobników sprawia, że zyskują historie - same w sobie wystarczająco dramatyczne. Młody Europejczyk ratuje Afrykankę z krwawego pogromu przypominającego wydarzenia w Ruandzie. Zdeklasowany biały nie może sobie znaleźć miejsca w RPA, gdzie po upadku apartheidu władzę przejęli czarni. Aktor, specjalista od ról białych satrapów w filmach dla czarnoskórej widowni, żyje w ciągłym strachu przed linczem. Najlepsze w zbiorze opowiadanie „Nowa, nieoczekiwana kariera” aż się prosi o rozwinięcie. Wszystkie sprawiają wrażenie niedopowiedzianych, co było może świadomym zabiegiem autora, lecz mnie pozostawiło uczucie niedosytu.

Jak zawsze dramatycznie, mądrze i ciekawie. I jak zawsze u Albińskiego miejscem akcji jest Afryka, gdzie autor spędził niemal pół wieku. Tym razem w książce znalazły się także nieliczne wątki polskie - w szczególności w opowiadaniu „Ojciec Izydor”, którego bohaterem jest postać wzorowana, jak się zdaje, na ojcu Innocencie Bocheńskim. Bohater opowiadania zostaje zaproszony...

W opowiadaniach Wojciecha Albińskiego widzimy Afrykę pozbawioną tej otoczki magii, czaru, piękna. Afryka to nie tylko piękne krajobrazy i dzika przyroda. Autor pokazuje nam zwyczajne życie w całkiem innym świecie niż to znane nam w Europie.

W opowiadaniach Wojciecha Albińskiego widzimy Afrykę pozbawioną tej otoczki magii, czaru, piękna. Afryka to nie tylko piękne krajobrazy i dzika przyroda. Autor pokazuje nam zwyczajne życie w całkiem innym świecie niż to znane nam w Europie.

„Pułkownik poprawił czerwony beret, uderzył się po lampasach ozdobną trzcinową pałeczką. Postąpił kilka kroków.

- Kto z państwa popełnił ludobójstwo? - zawołał."

O tej i innej książkach Albińskiego przeczytacie na blogu:
http://kawalekafryki.pl/albinski-afryka-anegdoty/

„Pułkownik poprawił czerwony beret, uderzył się po lampasach ozdobną trzcinową pałeczką. Postąpił kilka kroków.

- Kto z państwa popełnił ludobójstwo? - zawołał."

O tej i innej książkach Albińskiego przeczytacie na blogu:
http://kawalekafryki.pl/albinski-afryka-anegdoty/

Bardzo średni tomik opowiadań. Ekranizacja opowiadania lepsza, choć bardzo stonowana.

Bardzo średni tomik opowiadań. Ekranizacja opowiadania lepsza, choć bardzo stonowana.

Książeczka zawiera sześć wspaniałych opowiadań. Autor od wielu lat mieszka na emigracji. Wyspecjalizował się w krótkich narracjach, których fabuły toczą się w Afryce. Proza Albińskiego jest niezwykła, ponieważ mało jest w Polsce tak sprawnych i utalentowanych autorów opowiadań. Realia Afryki (jej codzienność, absurdy i plagi) opisywane są wspaniałym językiem i z atrakcyjną dawką mrocznego poczucia humoru, na który jest czas nawet w obliczu rasizmu, ludobójstwa, epidemii i biedy.
Co stało się z aktorem specjalizującym się w rolach złych białych wyzyskiwaczy, czy wygodne i bezpieczne życie w Europie u boku białego męża może rywalizować z miłością sprzed wojny domowej, czy Ojciec Izydor skaże swoją ekspertyzą na więzienie dwóch młodych mężczyzn schwytanych z marksistowskimi ulotkami oraz czy można przeżyć i dobrze zarobić w Afryce bez współpracy z gangsterami pokroju Pana Komo. Oto tematy kolejnych opowiadań.
Moim zdaniem najciekawsze jest opowiadanie ostatnie. Bliskie nawet realiom Polski po 1989 roku. Starzejący się inżynier boryka się z długotrwałym bezrobociem. Po upadku apartheidu i otwarciu RPA na świat (po zniesieniu sankcji nałożonych na ten kraj) jego kwalifikacje okazały się niewystarczające. Jest przegrany, aż do chwili, gdy spotka na swojej drodze przedsiębiorczą Mamę-Zolę.
Miłej lektury!

Książeczka zawiera sześć wspaniałych opowiadań. Autor od wielu lat mieszka na emigracji. Wyspecjalizował się w krótkich narracjach, których fabuły toczą się w Afryce. Proza Albińskiego jest niezwykła, ponieważ mało jest w Polsce tak sprawnych i utalentowanych autorów opowiadań. Realia Afryki (jej codzienność, absurdy i plagi) opisywane są wspaniałym językiem i z atrakcyjną...

Opowiadania Wojciecha Albińskiego zawarte w zbiorze „Antylopa szuka myśliwego” odkrywają przed czytelnikiem szokujący obraz Afryki. Finezyjne opisy pięknej, egzotycznej afrykańskiej przyrody i sztuki przeplatają się z brutalnymi obrazami walczących na śmierć i życie ludzi. Współczesnemu czytelnikowi Afryka nie jawi się tu bynajmniej jako kurort, w którym można by odpocząć od cywilizowanego zgiełku i pospiechu. Czas co prawda nie ma dla ludności afrykańskiej znaczenia ; wolne tempo życia nie studzi jednak gwałtownej ludzkiej natury. Nawet takie osiągnięcia cywilizacyjne jak sztuka filmowa czy arbitraż sądowniczy nie służą pokojowi, lecz okrutnym krwawym wojnom plemiennym („Śmierć plantatora”, „Ojciec Izydor”). Dobre wychowanie dżentelmena (Pan Brown w „Śmierci plantatora”) maskuje zbrodnicze zamiary panującej junty. Brudne ubranie, pusta walizka, grzebienie, szczotki – subtelne szczegóły odsłaniające ofiarę zbrodnię mogą zapewne u niejednego czytelnika przywołać obraz ofiar obozów koncentracyjnych II wojny światowej, pozostawionych przez nie rzeczy osobistych. Fakt, że autor opowiadań mieszkał przez długi czas w Johannesburgu w RPA świadczy o ich wiarygodności. Opowiadania zasługują na nominację do Pokojowej Nagrody Nobla.

Opowiadania Wojciecha Albińskiego zawarte w zbiorze „Antylopa szuka myśliwego” odkrywają przed czytelnikiem szokujący obraz Afryki. Finezyjne opisy pięknej, egzotycznej afrykańskiej przyrody i sztuki przeplatają się z brutalnymi obrazami walczących na śmierć i życie ludzi. Współczesnemu czytelnikowi Afryka nie jawi się tu bynajmniej jako kurort, w którym można by odpocząć...