Piękna historia o pięknym świecie, prawdziwych, szlachetnych idei, służbie, powinności. To wszystko są zobowiązania króla Francji. Władza wybrana demokratycznie tych standardów nie spełnia, a rewolucja francuska była barbarzyństwem o fatalnych skutkach dla kraju o tradycjach monarchistycznych. Autor pomija moralny schyłek monarchii, który nastąpił przed rewolucją, tym niemniej piękny mit i marzenie. Może być inspirujące.

Piękna historia o pięknym świecie, prawdziwych, szlachetnych idei, służbie, powinności. To wszystko są zobowiązania króla Francji. Władza wybrana demokratycznie tych standardów nie spełnia, a rewolucja francuska była barbarzyństwem o fatalnych skutkach dla kraju o tradycjach monarchistycznych. Autor pomija moralny schyłek monarchii, który nastąpił przed rewolucją, tym...

Przerażająca powieść o skutkach rewolucji francuskiej, która swoją własną historię i postaci, które ją tworzył zniszczyła i wymazała z narodowej pamięci. Autor ukazuje skutki braku poszanowania przez społeczeństwo wartości wyższych. Uwaga po przeczytaniu można zachcieć powrotu monarchii.

Przerażająca powieść o skutkach rewolucji francuskiej, która swoją własną historię i postaci, które ją tworzył zniszczyła i wymazała z narodowej pamięci. Autor ukazuje skutki braku poszanowania przez społeczeństwo wartości wyższych. Uwaga po przeczytaniu można zachcieć powrotu monarchii.

Każda wielka idea polityczna jest czymś w rodzaju mitu - z nich wszystkich najpiękniejszą i najszlachetniejszą jest idea monarchiczna. Fabuła "Sire" jest tylko pretekstem do opowiedzenia czym jest taka idea, czym jest monarchia, po co jest król, itd. Pomimo, że nie należy oczekiwać od tej książki wszystkiego, czego oczekujemy od sensacyjnej powieści z wątkiem historycznym, to czyta się ją świetnie. Fani Raspaila, historii Francji i rojaliści powinni być zadowoleni, może nawet zachwyceni.

PS. Ktoś już chyba zwrócił na to uwagę: rozdział opisujący profanację grobów królewskich w bazylice Saint-Denis jest poruszający. Nie przypominam sobie innego kawałka literatury, który przedstawiłby tak sugestywnie grozę i barbarzyństwo rewolucji.

Każda wielka idea polityczna jest czymś w rodzaju mitu - z nich wszystkich najpiękniejszą i najszlachetniejszą jest idea monarchiczna. Fabuła "Sire" jest tylko pretekstem do opowiedzenia czym jest taka idea, czym jest monarchia, po co jest król, itd. Pomimo, że nie należy oczekiwać od tej książki wszystkiego, czego oczekujemy od sensacyjnej powieści z wątkiem historycznym,...

Trudniejsza niż "Pierścień Rybaka" - o ile uważam, że ta pierwsza, spokojnie podeszłaby wielu osobom, niekoniecznie podzielającym poglądy autora, to z tym byłoby gorzej. Oczywiście, wielu rojalistów będzie zachwyconych, ale poza nimi?
Jest szansa - Raspail jak nikt buduje atmosferę, czy klimat całej książki, pokazuje piękno dawnej Francji, której strzępy wciąż się zachowały. Bardzo dobra jest też część, która traktuje o rewolucji francuskiej.
Generalnie, jeśli ktoś nie wie do końca, o co chodzi w idei monarchii, ale dowiedzieć by się chciał, to tym bardziej zachęcam. Ale warto ostrzec - książka jest bardzo dobra, ale może być niełatwa w odbiorze.
Jak ktoś chce więcej:
https://naksiazkowymszlaku.blogspot.com/2020/03/jean-raspail-sire.html

Trudniejsza niż "Pierścień Rybaka" - o ile uważam, że ta pierwsza, spokojnie podeszłaby wielu osobom, niekoniecznie podzielającym poglądy autora, to z tym byłoby gorzej. Oczywiście, wielu rojalistów będzie zachwyconych, ale poza nimi?
Jest szansa - Raspail jak nikt buduje atmosferę, czy klimat całej książki, pokazuje piękno dawnej Francji, której strzępy wciąż się...

Są takie książki, o których myśli się po ich zakończeniu i nie dają spokoju, mimo, że przeczytało się już inną. To właśnie taka książka. Fabuła dość prosta i akcja nie jest porywająca, ale nie o to w tym dziele chodzi. Próba realizacji przedsięwzięcia, jakie podjęli bohaterowie jest pretekstem do analizy historii Francji. Rewolucja Francuska i „wiek świateł” były, podobnym do upadku Rzymu, regresem cywilizacyjnym. Barbarzyństwo rewolucji jest kontynuowane i potęgowane współcześnie.
Druga myśl, która kołacze mi się w głowie po tej lekturze jest inna. „Jedynie Król Francji jest prawdziwym pomazańcem Boga i tylko on jest zdolny uratować Europę”. Ta myśl mniej mi się podoba. Wszak jestem Januszem, który mesjanizm wyssał z mlekiem matki...

Są takie książki, o których myśli się po ich zakończeniu i nie dają spokoju, mimo, że przeczytało się już inną. To właśnie taka książka. Fabuła dość prosta i akcja nie jest porywająca, ale nie o to w tym dziele chodzi. Próba realizacji przedsięwzięcia, jakie podjęli bohaterowie jest pretekstem do analizy historii Francji. Rewolucja Francuska i „wiek świateł” były, podobnym...

Serce człowieka zdolnego do jakiejkolwiek głębszej refleksji często nieświadomie wyrywa się ku hierarchicznemu porządkowi świata. Niewielu ma wszak dość odwagi, by stwierdzić ten prosty fakt, gdyż jest on dzisiaj niemodny, więcej nawet, poddawany nieracjonalnemu ostracyzmowi. Na całe szczęście są jeszcze twórcy tacy jak Jean Raspail, którzy nie lękają się iść w tej kwestii pod prąd.
Więcej na: http://www.fleurdelis.pl/powrot-krola-bo-ile-mozna-czekac/

Serce człowieka zdolnego do jakiejkolwiek głębszej refleksji często nieświadomie wyrywa się ku hierarchicznemu porządkowi świata. Niewielu ma wszak dość odwagi, by stwierdzić ten prosty fakt, gdyż jest on dzisiaj niemodny, więcej nawet, poddawany nieracjonalnemu ostracyzmowi. Na całe szczęście są jeszcze twórcy tacy jak Jean Raspail, którzy nie lękają się iść w tej kwestii...

Po moim maratonie z książkami Vladimira Volkoffa, który zakończył się wielką miłością do tegoż autora, postanowiłam sięgnąć po kolejnych flagowych autorów wydawnictwa Dębogóra. Tym razem postawiłam na Sire, nową powieść Jeana Raspail. Długo się nie zastanawiałam, ponieważ jego Pierścień Rybaka i Obóz Świętych to jedne z najlepszych książek jakie kiedykolwiek czytałam. Do tego opis, który aż krzyczy do mnie To Twoja bajka!

Pierwsze co rzuca się w oczy po przeczytaniu kilkunastu stron, to budowa tej powieści. Raspail opowiada dwie historie stosując przy tym różne techniki narracji. Pierwsza opowieść to czasy rewolucji francuskiej i zachwianie monarchii. Druga to współczesność, a konkretnie wiek XX, próba odbudowy, a nawet można powiedzieć wskrzeszenia, monarchii, kiedy to młody Filip postanawia zostać królem Francji. Autor kładzie nacisk na relacje na linii ojciec - syn. To ojciec przekazuje synowi wskazówki na to jak być dobrym królem, uczy go obowiązków wynikających z piastowania tej funkcji. Właśnie za pomocą ojca Filipa, ojca który nie miał tyle wytrwałości by walczyć o monarchię, uczy czytelnika i samego Filipa czym tak naprawdę monarchia jest. Co charakteryzuje ten ustrój, jaka jest jego istota.
Nigdy nie sądziłam, że to powiem, ale zachwyciły mnie opisy w tej książce. Zazwyczaj mnie nudzą i wydaje mi się, że jak pisarz je wplata kiedy nie wie co napisać i musi czymś zapełnić kilka stron. Nie tym razem. Nigdy nie czytałam tak ciekawie i inteligentnie napisanych opisów. Podoba mi się też język, mimo że temat i historia opisana przez Raspaila jest poważna, trudna i autor mógłby chwalić się swoimi umiejętnościami lingwistycznymi, to postawił na prostotę. Dzięki temu książka jest przyjemna w odbiorze.
Nie jest to książka po którą sięgniesz po ciężkim dniu. Jest zbyt ciężka i trudna. Wymaga skupienia, bo jeśli na chwilę stracisz czujność, to później będzie Ci czegoś brakować w układance. Nie jest to też lektura dla wszystkich. Interesuję się otaczającym nas światem, władzą, historią ustrojów i religiami, nigdy nie idę na łatwiznę i wybieram inteligentne książki z przesłaniem, które powodują refleksję. Jeśli powyższe stwierdzenie w jakimkolwiek stopniu opisuje Ciebie, to powinieneś sięgnąć po tę pozycję.

Po moim maratonie z książkami Vladimira Volkoffa, który zakończył się wielką miłością do tegoż autora, postanowiłam sięgnąć po kolejnych flagowych autorów wydawnictwa Dębogóra. Tym razem postawiłam na Sire, nową powieść Jeana Raspail. Długo się nie zastanawiałam, ponieważ jego Pierścień Rybaka i Obóz Świętych to jedne z najlepszych książek jakie kiedykolwiek czytałam. Do...

Choć z wieloma poglądami pisarza się zgadzam i cenię sobie jego twórczość, to książki Sire nie zaliczę do najwybitniejszych. Z pewnością dużo lepiej książkę przyjmie francuski czytelnik - rojalista. Dla mnie jest pochwałą tradycyjnych wartości i porządku rzeczy, choć umocowana w nieco innych realiach kulturowych nie jest godna nazwania wyjątkową (w przeciwieństwie do innych dzieł autora).

Bardzo podoba mi się sposób zaprezentowania postaci króla i jego świty jako ludzi czystych i przekonujących do siebie innych swoją "głębią". Niestety ich prezentacja nie łączy się ze szczególnie bogatą fabułą. Opis wydarzeń historycznych jest ciekawy, a na wyjątkowe wyróżnienie zasługuje opis profanacji królewskich zwłok w czasach rewolucji francuskiej. To na prawdę mocna rzecz i z pewnością nie pokrywa się z piosenkami z "Nędzników".

Pana Raspaila czytać warto!

Choć z wieloma poglądami pisarza się zgadzam i cenię sobie jego twórczość, to książki Sire nie zaliczę do najwybitniejszych. Z pewnością dużo lepiej książkę przyjmie francuski czytelnik - rojalista. Dla mnie jest pochwałą tradycyjnych wartości i porządku rzeczy, choć umocowana w nieco innych realiach kulturowych nie jest godna nazwania wyjątkową (w przeciwieństwie do innych...

Podobnie jak w innych książkach, Autor imponuje erudycją. Nie do końca wiarygodne jest jednak to, jakoby policja francuska miała traktować zamiary Filipa jako działalność przeciwko ustrojowi o najwyższej wadze...

Podobnie jak w innych książkach, Autor imponuje erudycją. Nie do końca wiarygodne jest jednak to, jakoby policja francuska miała traktować zamiary Filipa jako działalność przeciwko ustrojowi o najwyższej wadze...

Gdyby ludzie tylko wiedzieli ... Żeby tak telewizory pogasły na miesiąc. Jakie świat mógłby być piękny. Wiedzą ludzi. Żal ...
No, a książka taka, że można do niej wracać.

Gdyby ludzie tylko wiedzieli ... Żeby tak telewizory pogasły na miesiąc. Jakie świat mógłby być piękny. Wiedzą ludzi. Żal ...
No, a książka taka, że można do niej wracać.