Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przypadki chodzą po ludziach. Książki też. Leżała sobie na krześle w pewnej górskiej chałupie no to przeczytałem. Nie mając oczywiście pojęcia kim jest autor, a także że mam do czynienia z czymś w rodzaju spin offu do zupełnie innej powieści Raspaila. Której zresztą pewnie nie przeczytam, chyba, że znów stanę na jej drodze, gdy będzie w ruchu. Nieledwie broszurka, "Król zza morza" jest traktatem o władzy, autorytecie, prawie, historii, gównianym porządku współczesnego świata (ze szczególnym uwzględnieniem obowiązku ogólnej fajności i roli mediów) tudzież normach niepoddających się presji czasu. Także zarówno jest wyznaniem wiary - w chrześcijaństwo i monarchię. W sumie nie wiem, co trzeba mieć w głowie, żeby przyjąć, iż aksjologicznym, społecznym, filozoficznym i prawnym przeciwieństwem dzisiejszych czasów miałaby być monarchia (której do dobrostanu tzw zwykłych ludzi daleko jest jak do Saturna, chyba, że zredukuje się tych ludzi do bydląt o stosunkowo nieskomplikowanych potrzebach) ale Raspail radzi sobie z taką tezą nadspodziewanie dobrze. Jeśli przyjmie się - nie taką znowu łatwiutką - konwencję eseju/poradnika, w nagrodę czytelnik otrzymuje sporo znaczących a nawet wstrząsających obrazków, sporo kreatywności myślowej i nawet celną (miejscami wybitnie ironiczną) diagnozę kilku aspektów życia w globalnej wiosce. Zwracam uwagę na fakt, że technicznie, stylistycznie i literacko Raspail jest pisarzem znakomitym. Chciałoby się rzec - oldschool w najlepszym wydaniu, w najmniejszej nawet mierze pozbawiony irytujących anachronizmów. Nie dla każdego - ale polecam.