RECENZJA WSPÓLNA Z KSIĄŻKĄ PRZEPAŚĆ CZASU
Rok 2016 zapisał się w historii jako tzw. rok szekspirowski. Z tej okazji kilku wybranych autorów opowiedziało na nowo wybrane dramaty Szekspira. Pewnie wstyd przyznać, ale nigdy nie przeczytałam wszystkich dzieł tego wieszcza, poprzestając na tych najbardziej znanych. Akcja uwspółcześnienia historii Szekspira wydała mi się niezwykle ciekawa i natchnęła mnie do zapoznania się i odświeżenia oryginału, a także odwzorowania. Na pierwszy rzut poszła Zimowa opowieść, dramat mi dotąd nieznany. A w zasadzie jako pierwszą przeczytałam Przepaść czasu, tak na wszelki wypadek, aby nie czynić negatywnych porównań, na korzyść mistrza oczywiście;)
W mojej ocenie Winterson stanęła na wysokości zadania. Bardzo dobrze przełożyła historię zazdrości i miłości, choć mogłaby oszczędzić czytelnikowi nieco przekleństw i wulgaryzmów. Zimowa opowieść oczywiście ich nie zawiera, a mimo to oczywiste jest kiedy bohater jest niezadowolony i zły. Szekspir pokazał, że nie trzeba używać określeń powszechnie uznawanych za obraźliwe aby obrazić daną osobę. Szkoda, że Winterson nie spróbowała czegoś podobnego. Bardzo natomiast spodobało mi się u niej wzmocnienie charakteru postaci kobiecych. U Szekspira zarówno Hermiona, jak i Perdita to postacie dość mdłe, niepozorne, wkurzające wręcz swą nieporadnością i zdawaniem się na wolę mężczyzn. U Winterson zwłaszcza Perdita wie czego chce, jest bardzo wyrazista. Podobnie jak Leo i Kseno, choć wspólna historia młodości tych dwóch bohaterów wydała mi się natomiast zbyt udziwniona i chyba niepotrzebna dla ogólnego sensu książki, bohaterowie są przez to aż nazbyt groteskowi.
Podsumowując Szekspir w Zimowej opowieści zachwycił mnie kunsztem języka dramatu, zadziwił natomiast mniejszą śmiertelnością niż w dotychczas przeczytanych przeze mnie jego książkach;) Winterson natomiast pokazała, iż historie mistrza można umieścić w każdym czasie i miejscu na świecie. Zarówno oryginał, jak i „kopię” uznać można za kawałek porządnej literatury, aczkolwiek jeśli chodzi o Szekspira to Zimowa opowieść nie przebiła fantastycznego według mnie Otella czy Makbeta.

RECENZJA WSPÓLNA Z KSIĄŻKĄ PRZEPAŚĆ CZASU
Rok 2016 zapisał się w historii jako tzw. rok szekspirowski. Z tej okazji kilku wybranych autorów opowiedziało na nowo wybrane dramaty Szekspira. Pewnie wstyd przyznać, ale nigdy nie przeczytałam wszystkich dzieł tego wieszcza, poprzestając na tych najbardziej znanych. Akcja uwspółcześnienia historii Szekspira wydała mi się...