Geoffrey Chaucer

[...] Ach Arcyto Ty zdrajco nikczemny, mam cię. Z mojej nie wyrwiesz się ręki Tyś przed księciem oszukańczą grał rolę Kłamne imię wywiodło go w pole. Czy ja umrę, czy ty mnie przeżyjesz Nie ty kochać masz mą Emeliję W jej kochaniu chcę być niepodzielny Jam Palamo. Jam wróg twój śmeirtelny. 𝐙 𝐂𝐘𝐊𝐋𝐔 "𝐎𝐂𝐀𝐋𝐈Ć 𝐎𝐃 𝐙𝐀𝐏𝐎𝐌𝐍𝐈𝐄𝐍𝐈𝐀" ! "Opowieści kanterberyjskie", angielski tytuł "Canterbury Tales", to zbiór opowiadań z XIV w. autorstwa Geoffreya Chaucera, historie opowiadane przez grupę pielgrzymów, zmierzających z Southwark do grobu Thomasa Becketa w Canterbury. Opowieści te zostały napisane w języku średnio-angielskim. Tekst jest nie tylko zabytkiem literatury, ale stanowi cenne źródło informacji dla językoznawców oraz historyków zainteresowanych myślą i postawami społecznymi w końcu XIV wieku. Dzieło Chaucera jest bardzo wyrafinowane pod względem formalnym. Poeta wykorzystuje rymowany parzyście dziesięciozgłoskowiec i różnego rodzaju zwrotki, w tym strofę królewską Historie z "Opowieści rycerza" stanowią osobny zbiór opublikowany poza głównym trzonem historyjek Chaucera. To arcydzieło późnego średniowiecza najwybitniejszego pisarza angielskiego przed Szekspirem, ze wstępem. Galeria ludzkich zachowań społeczeństwa średniowiecznej Anglii. Autor przygody Rycerza przenosi w świat antyczny, ale realia, które w tym świecie panują, to czternastowieczna Anglia. "The Knight’s Tale" poeta maluje postać – można rzec – zawodowego wojskowego, który pochodzi ze świetnego rodu, otrzymał dobre wykształcenie, walczy za wiarę na rubieżach Europy (w Prusiech, na Litwie, na Rusi – jak mówi Chaucer). Taka postać to ktoś z czasów poety. Tacy rycerze jeszcze wtedy istnieli, nawet walczyli pod Grunwaldem, jako sprzymierzeńcy Krzyżaków. Rycerz szuka pięknych przygód i pięknych dam, ma jednak także przekonanie o swym posłannictwie i nosi w sobie kodeks pobożnego wojownika (Trouthe and honour, fredom and curteisie – Wierność i godność, szlachetność i dworskość). Słuchowisko w reżyserii Sylwestra Woronieckiego Przekład: Przemysław Mroczkowski Scenariusz: Teresa Kalińska Realizacja akustyczna: Anna Woraczewska i Wojciech Kurkowski Na gitarze improwizował Dariusz Kabaciński. OBSADA ; -Waldemar Szczepaniak, -Robert Więckiewicz, -Sława Kwaśniewska, -Dorota Lulka, Jerzy Stasiuk, Marian Pogasz, Tomasz Traczyński, Jacek Polaczek, Sylwester Woroniecki, Tadeusz Zapaśnik, Mieczysław Franaszek. 𝐂𝐙𝐘𝐓𝐀𝐉𝐂𝐈𝐄 - 𝐒Ł𝐔𝐂𝐇𝐀𝐉𝐂𝐈𝐄 - 𝐖𝐀𝐑𝐓𝐎 ! ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 𝐃𝐋𝐀 𝐂𝐈𝐄𝐊𝐀𝐖𝐒𝐊𝐈𝐂𝐇 : Opowieści kanterberyjskie są zbudowane na zasadzie opowieści ramowej z jednym narratorem głównym i wieloma innymi narratorami, analogicznie do Dekamerona Giovanniego Boccaccia. Najważniejsze przedstawione historie to: -Opowieść rycerza -Opowieść młynarza -Opowieść włodarza -Opowieść damy z Bath -Opowieść kwestarza -Opowieść kucharza -Opowieść giermka -Opowieść woźnego -Opowieść ziemianina -Opowieść przekupnia relikwii -Opowieść księdza z orszaku przeoryszy -Opowieść szafarza -Opowieść sługi kanonika Dzieło było zamierzone na o wiele większą skalę (120 opowiadań),jednak poeta nie doprowadził go do końca. Opowieści kanterberyjskie (w wyborze, głównie powiastki z gatunku fabliaux) na język polski przełożyła Helena Pręczkowska. Tłumaczenie to ukazało się w 1963 roku w Wydawnictwie Ossolineum. Opowieść rycerza przetłumaczył Przemysław Mroczkowski. Jako pierwszy fragmenty prologu głównego przetłumaczył Jan Kasprowicz. W 2021 roku nakładem Biblioteki Śląskiej ukazało się tłumaczenie Jarka Zawadzkiego; zdaniem wydawcy będzie to „pierwszy kompletny przekład arcydzieła średniowiecznej poezji narracyjnej”, zaś w pracach nad przekładem „uczestniczył Zespół Konsultacyjny złożony ze znawców literatury i kultury dawnej – anglistów, mediewistów i komparatystów”. Aluzją do początku Opowieści kanterberyjskich jest pierwsza linijka Ziemi jałowej T.S. Eliota. W 1972 powstał film w reżyserii Piera Paolo Pasoliniego, który otrzymał Złotego Niedźwiedzia. Informacje : strona Polskiego Radia, internet oraz wiki.