Pomimo pokaźnej objętości książkę czyta się szybko. Autor za bardzo nie przynudza, jego bohaterowie pędzą z miejsca na miejsce, czy to uciekając, czy to w pogoni za uciekinierem, krew się leje strumieniami, a śledztwo kuleje.
Teoretycznie więc powinnam być zadowolona, szczególnie, że czytałam już znacznie słabsze pozycje, które wyszły spod ręki pana Mroza, jednak mam wrażenie, że pisarz nie wykorzystał potencjału, jaki tkwił w jego pomyśle na książkę. Sensacja i opisy okrucieństw może dobrze się sprzedają, ale nie są w stanie ukryć słabości powieści: przekombinowana fabuła, niejasne (żeby nie powiedzieć idiotyczne) motywy działań eks-prokuratora, tak wymyślne wskazówki, że mogły się narodzić tylko w chorym umyśle i mogą być odczytane chyba tylko przez równie sfiksowanego człowieka, permanentny brak logiki w większości działań zarówno mordercy (to może jeszcze byłoby do przełknięcia, bo w końcu mamy do czynienia z szaleńcem), jak i służb, które go ścigają.

Interesująco wypadają fragmenty o behawioryzmie (aczkolwiek naszemu prokuratorowi ta wiedza na niewiele się przydała, niestety).

Do szybkiego przeczytania i jeszcze szybszego zapomnienia.

Pomimo pokaźnej objętości książkę czyta się szybko. Autor za bardzo nie przynudza, jego bohaterowie pędzą z miejsca na miejsce, czy to uciekając, czy to w pogoni za uciekinierem, krew się leje strumieniami, a śledztwo kuleje.
Teoretycznie więc powinnam być zadowolona, szczególnie, że czytałam już znacznie słabsze pozycje, które wyszły spod ręki pana Mroza, jednak mam...