Carl Frode Tiller – norweski pisarz, z wykształcenia historyk. W krótkim czasie stał się jednym z najwybitniejszych autorów we współczesnej literaturze norweskiej. Jego książki – w tym trylogię Osaczenie – uhonorowano licznymi nagrodami. Powieści Tillera zostały sprzedane do kilkunastu krajów.*

Wyobraź sobie, że tracisz pamięć. Zapominasz o dzieciństwie, chwilach wesołych i smutnych. Musisz zdać się na przyjaciół. Uwierzyłbyś w ich prawdę?

Po tę książkę sięgnąłem przypadkiem. Źle przeczytałem słowo Tiller i myślałem, iż sięgam po thriller. Poczułem lekki zawód, gdy dowiedziałem się, iż to nie jest to, co chciałem przeczytać. Trwał on chwilę.

David traci pamięć. Postanawia odnaleźć ludzi, których znał. Zamieszcza ogłoszenie w gazecie i prosi ludzi, którzy znają go o listy, w których opowiedzą o nim. Odzywają się trzy osoby: Jon, Silje i Arvid.

Utwór został podzielony na trzy części, w których odzywają się wcześniej wspomniani bohaterzy. Każdy z nich opowiada swoją historię, dzięki której możemy poznać ich bliżej – dowiedzieć się o relacjach z otoczeniem oraz charakterze. Dostajemy trzy różne spojrzenia na Davida. Pozostaje pytanie: czy wszystkie są prawdziwe?

Tiller posługuje się prostym, lekkim i dość bogatym słownictwem. Spodobał mi się jego styl pisarski. Historia biegnie spokojnym, ale nie nudzącym tempem. Emocje odgrywają w tej powieści pierwszorzędną rolę.

Autor bardzo dobrze pokazał relacje, jakie panują między postaciami. Ich grę oraz emocje. Stwarzają wrażenie, jakby byli prawdziwymi osobami. Jon jest niespełnionym, sarkastycznym basistą, Arvid byłym pastorem, zaś Silje to szczerą i nieco arogancką koleżanką z czasów licealnych.

Zaskoczyło mnie zakończenie tego dzieła i sprawiło, iż na niektóre wydarzenia zacząłem patrzeć inaczej.

Autor skupił się przede wszystkim na psychologii wszystkich postaci. Dał nam okazję wkroczenia do umysłów bohaterów, które są mroczne, zagmatwane i zaskakujące. Zrobił to w mistrzowski sposób.

Nie jest to książka łatwa do zrozumienia. Nie spędzicie przy niej lekkiego wieczoru, popołudnia czy poranka. Będziecie musieli przebrnąć się poprzez gęstą sieć pogmatwanych (celowo) relacji i zdecydować, co jest prawdą, a co nie.

Najbardziej spodobała mi się opowieść Jona, ponieważ była ona pod kilkoma względami intrygująca, dowiedziałem się kilku zaskakujących rzeczy nt. Davida. Była ona smutna, lekko depresyjna. Historia ta poruszyła mnie najbardziej. Trochę się w nim odnalazłem. No i od razu polubiłem tego bohatera, co w przypadku Arvida czy Silje się nie stało.

Utwór przekazuje kilka ważnych „rad” dotyczących relacji między ludźmi, które na pierwszy rzut oka są oczywiste.

Osaczenie to nowość na polskim rynku wydawniczym. Tiller jest niekwestionowanym mistrzem w tworzeniu bohaterów. Zwłaszcza jeśli chodzi o kwestie psychologiczne.

Podsumowując, książka spodobała mi się. Nie jestem pewien czy do końca ją zrozumiałem. Polecam ją przede wszystkim tym, którzy lubią dopracowaną psychologię bohaterów oraz wymagającą lekturę.

Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.

Tytuł: „Osaczenie”
Autor: Carl Frode Tiller
Wydawnictwo: Literackie
Przełożyła: Maria Gołębiowska-Bijak
Korekta: Anna Milewska, Kamil Bogusiewicz
Wydanie: I
Oprawa: twarda
Liczba stron: 365
Data wydania: 15.09.2016
ISBN: 978-83-08-06200-5

* Źródło – okładka książki.

Carl Frode Tiller – norweski pisarz, z wykształcenia historyk. W krótkim czasie stał się jednym z najwybitniejszych autorów we współczesnej literaturze norweskiej. Jego książki – w tym trylogię Osaczenie – uhonorowano licznymi nagrodami. Powieści Tillera zostały sprzedane do kilkunastu krajów.*

Wyobraź sobie, że tracisz pamięć. Zapominasz o dzieciństwie, chwilach wesołych...