Dopiero kiedy motyl poderwał się z koniczyny, a ja próbowałem wodzić za nim wzrokiem, obserwować, jak trzepocząc skrzydłami, urywanym zygzakiem leci w głąb lasu, zorientowałam się, że w oczach mam łzy. Ludzie powinni rozszerzyć przykazanie miłości, pomyślałem. Powinniśmy żyć tak, aby brakowało nas innym gatunkom, gdy nasz gatunek zniknie z powierzchni Ziemi.
Dopiero kiedy motyl poderwał się z koniczyny, a ja próbowałem wodzić za nim wzrokiem, obserwować, jak trzepocząc skrzydłami, urywanym zygzak...
Rozwiń
Zwiń
DYSKUSJE