Trochę bałem się przeczytania tej książki. Wcześniej tego autora przeczytałem w Serii Skandynawskiej "Początki". I ta książka i jej narracja nie porwały mnie a wręcz rozczarowała. Według mnie to była najsłabsza pozycja tej serii.
Jednak "Ucieczka" to co innego. Duży plus.
Elizabeth i Sakatrias nie mieszkają ze sobą. Mają jedno dziecko Johanesa, który ginie w tragicznych okolicznościach w wieku 12 lat.
Dlaczego zginął? Może rodzice czegoś nie zauważyli? Czy małżeństwo w obliczu tragedii połączy się znowu?
Tak to przejmująca opowieść wręcz tragiczna. Ból, smutek, żałoba, wzajemne oskarżenia i pytania czy można było temu wszystkiemu zaradzić.
Czy "pogoń" za karierą i pieniądzem jest tego wszystkiego warte?
To nie jest książka na wakacje czy urlop. To poważne studium dramatu rodzinnego.
Warto przeczytać.

Trochę bałem się przeczytania tej książki. Wcześniej tego autora przeczytałem w Serii Skandynawskiej "Początki". I ta książka i jej narracja nie porwały mnie a wręcz rozczarowała. Według mnie to była najsłabsza pozycja tej serii.
Jednak "Ucieczka" to co innego. Duży plus.
Elizabeth i Sakatrias nie mieszkają ze sobą. Mają jedno dziecko Johanesa, który ginie w tragicznych...

Powieść o rozpadzie rodziny i próbie odnalezienia siebie w obliczu rodzinnej tragedii. Autor manipuluje narracją, przeplatając perspektywy bohaterów i przeskakując między różnymi planami czasowymi. Ten zabieg sprawia, że momentami czytelnik może się zgubić i zmusza nas do uważnego śledzenia historii.
Wymagająca i angażująca.

Powieść o rozpadzie rodziny i próbie odnalezienia siebie w obliczu rodzinnej tragedii. Autor manipuluje narracją, przeplatając perspektywy bohaterów i przeskakując między różnymi planami czasowymi. Ten zabieg sprawia, że momentami czytelnik może się zgubić i zmusza nas do uważnego śledzenia historii.
Wymagająca i angażująca.

,,Ucieczka” to nieszablonowa i oryginalna opowieść o małżeństwie, które próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości po stracie jedynego dziecka. Historia opowiedziana została z perspektywy trzech bohaterów, wplatując w teraźniejszość wydarzenia z przeszłości. Niejednokrotne łączenie zdarzeń i wątków, mieszanie narracji i płaszczyzn wymaga od czytelnika ogromnego skupienia, ale jednocześnie intryguje i budzi ogromne zainteresowanie. Ten nieszablonowy i oryginalny sposób poprowadzenia fabuły sprawia, że książkę trudno jest odłożyć przed zakończeniem. Wielość wątków nie przytłacza, a tworzy spójny obraz rodziny, którą dotknęła ogromna tragedia. W historii granica między jawą a snem jest bardzo cienka.

,,Ucieczka” nie jest to lekka opowieść, a przepełniona bólem i cierpieniem historia, która łamie serce. Fabuła książki jest uniwersalna i autentyczna, a opisana historia angażuje czytelnika dostarczając wiele emocji i wzruszeń. Ogromną wartością powieści jest kreacja bohaterów, ze szczególnym uwzględnieniem ich warstwy psychologicznej, umożliwiającą wczucie się ich odczucia i przeżycia.

,,Ucieczka” o opowieść o rodzinie, złożonych relacjach, trudnościach w komunikacji i braku zrozumienia. To również historia o stracie, żałobie i przenikającym smutku i tęsknocie. To także opowieść o tożsamości, wewnętrznych rozterkach i problemach z dostosowaniem się do przyjętych norm i wzorców. To w końcu opowieść o pozorach, nakładanych maskach i społecznych wartościach, w których nie zawsze łatwo odnaleźć jest siebie.

Jeśli szukacie książki innej niż wszystkie, serdecznie polecam sięgnąć po ,,Ucieczkę”. Płynność tożsamości bohaterów, wątków, zdarzeń i czasoprzestrzeni powoduje, że historia intryguje od pierwszej strony. Nie brakuje w niej emocji, tajemnic i sekretów, a także ludzkich dramatów. Wzrusza, porusza, zmusza do refleksji. To książka obok której trudno jest przejść obojętnie. A to wszystko z muzyką w tle, która staje się pobocznym bohaterem i niejako ratunkiem w tych najtrudniejszych chwilach.

,,Ucieczka” to nieszablonowa i oryginalna opowieść o małżeństwie, które próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości po stracie jedynego dziecka. Historia opowiedziana została z perspektywy trzech bohaterów, wplatując w teraźniejszość wydarzenia z przeszłości. Niejednokrotne łączenie zdarzeń i wątków, mieszanie narracji i płaszczyzn wymaga od czytelnika ogromnego skupienia,...

Przez pierwsze strony książki byłam zdezorientowana, początkowo nie zrozumiałam przeplatanej narracji. Wróciłam więc do opisu książki i gdy ułożyłam już sobie postaci, czytanie stało się przeciekawą podróżą.

Przez pierwsze strony książki byłam zdezorientowana, początkowo nie zrozumiałam przeplatanej narracji. Wróciłam więc do opisu książki i gdy ułożyłam już sobie postaci, czytanie stało się przeciekawą podróżą.

Smutna i przejmująca historia opowiedziana w oryginalny sposób, bo przy wciąż zmieniającej się narracji, która płynnie przechodzi od Elisabet przez Sakariasa do Johannesa, ich syna. Trudno być rodzicem szukającego własnej tożsamości dziecka, trudno godzić macierzyństwo z koncertowaniem, trudno patrzeć na matkę w domu opieki, gdzie infantylizuje się pensjonariuszy, trudno być 12-latkiem, który czuje się dziewczynką i któremu trudno wejść w bliższe relacje z rówieśnikami. Są tu też poruszone inne problemy, bo różnie bohaterowie próbują radzić sobie ze stratą, brakiem zrozumienia, poczuciem winy. W sumie jest to dobra powieść, o ile da się jej szansę, czyli o ile nie zniechęci czytelnika skomplikowane przeplatanie linii narracyjnych.

Smutna i przejmująca historia opowiedziana w oryginalny sposób, bo przy wciąż zmieniającej się narracji, która płynnie przechodzi od Elisabet przez Sakariasa do Johannesa, ich syna. Trudno być rodzicem szukającego własnej tożsamości dziecka, trudno godzić macierzyństwo z koncertowaniem, trudno patrzeć na matkę w domu opieki, gdzie infantylizuje się pensjonariuszy, trudno...

Aż trudno mi uwierzyć, że na start 2024 mam tak dobrą passę. Ale tak właśnie jest! I cyk, oto w moje rączki wpadła jedna z najlepszych książek wydanych w ramach @seriaskandynawska 🤌 I zupełnie nie przesadzę mówiąc, że jest to bardzo oryginalna uczta literacka!

To opowieść na trzy głosy, z trzech różnych perspektyw, które przeplatają się w najmniej oczekiwanych momentach i łączą tak, jakby były jednością. Głosy się przenikają, ale każdy opowiada swoją własną historię.

„sᴢᴌᴀ ᴡᴏʟɴᴏ, ᴄᴢᴇʀᴡᴏɴᴀ, ᴅᴌᴜɢᴀ sᴜᴋɴɪᴀ ᴄɪąɢɴęᴌᴀ sɪę ᴘᴏ ᴘᴏᴅᴌᴏᴅᴢᴇ, ᴍᴀᴍᴀ ᴡʏɢᴀᴅᴀᴌᴀ, ᴊᴀᴋʙʏ sᴜɴęᴌᴀ ᴘʀᴢᴇᴢ ᴘᴏᴋóᴊ, ᴊᴀ ᴢᴀś sᴜɴąᴌᴇᴍ ᴢᴀ ɴɪą, ᴀż ᴅᴏ ᴊᴇᴊ ᴘʟᴇᴄóᴡ, ᴀ ᴘᴏᴛᴇᴍ ᴡ ɴɪą ᴡɴɪᴋɴąᴌᴇᴍ, ᴜsɪᴀᴅᴌᴀᴍ ɴᴀ ᴋᴀɴᴀᴘɪᴇ ɪ sᴘᴏᴊʀᴢᴀᴌᴀᴍ ɴᴀ sᴀᴋᴀʀɪᴀsᴀ, ᴢɴóᴡ ᴘᴏᴘɪᴊᴀᴊąᴄ ᴌʏᴋ ᴡɪɴᴀ”.

Trzeba się trochę przestawić, a trochę nawet wysilić. Tak osobliwa narracja wymaga więcej skupienia i początkowo byłam zagubiona, ale potem udało mi się złapać rytm i te przeskoki już nie wybijały mnie ani trochę, a raczej ładnie się przenikały tworząc płynną całość.

To mroczna i poruszająca opowieść o skomplikowanych relacjach, rodzinie, zrozumieniu, miłości. Głównymi bohaterami jest Elizabet i Sakarias - małżeństwo, które niedawno straciło syna. Obecnie mieszkają osobno, jednak mamy właśnie święta, a oni spotykają się przy wigilijnym stole i muszą stawić czoła przeszłości, wyrzutom sumienia, lękom i śmierci.

Trzeci głos należy do ich nieżyjącego syna. Staramy się dowiedzieć, jak doszło do jego śmierci, ale jednocześnie szybko orientujemy się, że ta historia jest o wiele bardziej skomplikowana, niż początkowo mogło się wydawać.

Spodziewałam się tutaj opowieści o stracie, ale dostałam zdecydowanie coś więcej - powieść o tożsamości, zagubieniu, błędach. Jest oryginalna, może wydawać się trochę dziwna, ale w bardzo pozytywnym sensie - chwilami jest jak taki hipnotyczny taniec i buduje naprawdę bardzo nietypowy, duszny i chłodny klimat.

To książka, która jest jak niszowy film, albo kieliszek cierpkiego czerwonego wina. Dobrze jest ją smakować powoli i nie pić duszkiem.

Aż trudno mi uwierzyć, że na start 2024 mam tak dobrą passę. Ale tak właśnie jest! I cyk, oto w moje rączki wpadła jedna z najlepszych książek wydanych w ramach @seriaskandynawska 🤌 I zupełnie nie przesadzę mówiąc, że jest to bardzo oryginalna uczta literacka!

To opowieść na trzy głosy, z trzech różnych perspektyw, które przeplatają się w najmniej oczekiwanych momentach i...

Zdarza się Wam tak, że czytacie coś z innego gatunku niż zwykle, i ta książka okazuje się jedną z lepszych jakie czytaliście?

Tak jest tutaj, bo „Ucieczka” Carla Froda Tillera, wyrwała moje serce. Z jednej strony miałam wielką przyjemność z jej czytania, a z drugiej zaś czułam niesamowity ból i smutek.

Historia opowiada o rodzinie. A w zasadzie rodzicach – Elizabeth i Sakariasie, którzy pożegnali swojego dwunastoletniego syna Johannesa, i teraz spędzają pierwsze święta bez niego. Z tej książki wyziera ból. Wyziera smutek, bunt, niezrozumienie i samotność, zarówno rodziców, jak i samego Johannesa.
A przestawione jest to w niekonwencjonalnej formie narracyjnej. Ponieważ fabułę i narrację prowadzą tutaj trzy osoby, które się ze sobą mieszają. I ta książka potrzebuje skupienia. Wymaga trochę więcej niż klasyczna powieść linearna. Tutaj wątki się ze sobą mieszają, mieszają się bohaterowie, jakby wszyscy byli sobą nawzajem.

Czytając tę historię, miałam wrażenie jakbym przyswajała opowieść hipertekstową, bo tutaj każdy motyw, każdy mały gest, słowo czy zachowanie może być powodem do zmiany narracji.

Ta książka, jak już wspominałam, pokazuje sposób radzenia sobie z samotnością. Z niezrozumieniem. Z brakiem świadomości i pełnią świadomości, bo czasem to nie wystarczy. Bo ktoś jest niewystarczający, mimo że wcale tak nie uważa, ale mu się tak wmawia.

Ta książka przyniosła mi tyle emocji, że aż ciężko to opisać. Ale niesamowicie się cieszę, że ją przeczytałam. Bo fakt, bolała, fakt była trudna. Nie tylko poprzez wrażenia, ale i sposób przekazania treści. Ale i tak Warta wszystkiego. Warta całego poświęconego jej czasu.

Jeśli nie boicie się bólu, który dostarcza książka. Jeśli lubicie takie, które są trudniejsze, także i w formie, to bardzo ja Wam polecam. Z całego serca, które mi złamała

Zdarza się Wam tak, że czytacie coś z innego gatunku niż zwykle, i ta książka okazuje się jedną z lepszych jakie czytaliście?

Tak jest tutaj, bo „Ucieczka” Carla Froda Tillera, wyrwała moje serce. Z jednej strony miałam wielką przyjemność z jej czytania, a z drugiej zaś czułam niesamowity ból i smutek.

Historia opowiada o rodzinie. A w zasadzie rodzicach – Elizabeth i...

Niesamowicie mnie ta książka zirytowała. Zmiana narracji w połowie zdania i brak chronologii wprowadzały chaos do historii. Bohaterowie, którzy niby mieli być dorośli, zachowywali się niebywale infantylnie, jak obrażone dzieci. A czy była w tej historii jakaś puenta? Nie wydaje mi się, ostatnia scena była wymuszona i wcześniejsze zachowanie bohaterów nijak z nią nie współgra.

Niesamowicie mnie ta książka zirytowała. Zmiana narracji w połowie zdania i brak chronologii wprowadzały chaos do historii. Bohaterowie, którzy niby mieli być dorośli, zachowywali się niebywale infantylnie, jak obrażone dzieci. A czy była w tej historii jakaś puenta? Nie wydaje mi się, ostatnia scena była wymuszona i wcześniejsze zachowanie bohaterów nijak z nią nie współgra.

“Ucieczka” zdecydowanie nie należy do książek o łatwej tematyce - śmierć własnego dziecka w końcu jest możliwie najgorszą rzeczą, która może się komukolwiek przytrafić. Niech jednak tematyka was nie zniechęca, bo książkę zdecydowanie warto przeczytać.

Elisabeth i Sakarias spędzają pierwsze Święta Bożego Narodzenia bez syna. Nie mieszkają już razem, a każdy z nich zmaga się ze swoim cierpieniem na inny sposób. Uciekają od rzeczywistości, a może to rzeczywistość ucieka od nich?

Książka napisana jest w niezwykle oryginalny sposób, jakiego nie znajdziecie u żadnego innego autora. Rzeczywistość zlewa się ze snem, a rodzina spaja się w jedność. Na początku możecie być nieco zdezorientowani, zupełnie zresztą jak ja. Kiedy jednak przyzwyczaicie się do tej formy, to gwarantuję wam, że się zachwycicie i zapamiętacie tę opowieść na długo.

Mimo tematyki “Ucieczkę” wspominam niezwykle ciepło. Daje ona nadzieję, chodź jest przepełniona bólem. Opowiada też o miłości w cierpieniu, wsparciu, skomplikowanych relacjach rodzinnych, z którymi z pewnością każdy z nas może się utożsamić, ale i o tolerancji.

Nie przeczytacie tej książki bezrefleksyjnie, obawiam się, że jest to niemożliwe. Okres dorastania jest niezwykle trudny, a wsparcie i zrozumienie rodzica jest szczególnie wtedy, nieocenione.

To moja pierwsza przeczytana książka z serii skandynawskiej, ale z pewnością nie ostatnia.

Współpraca barterowa. Zapraszam na mój profil na instagramie @raczkuje_w_czytanie

“Ucieczka” zdecydowanie nie należy do książek o łatwej tematyce - śmierć własnego dziecka w końcu jest możliwie najgorszą rzeczą, która może się komukolwiek przytrafić. Niech jednak tematyka was nie zniechęca, bo książkę zdecydowanie warto przeczytać.

Elisabeth i Sakarias spędzają pierwsze Święta Bożego Narodzenia bez syna. Nie mieszkają już razem, a każdy z nich zmaga...

Znacie książki z Serii Skandynawskiej? 🇫🇮🇳🇴🇸🇪🇮🇸🇩🇰

My uwielbiamy te cudowne wydania, dzięki którym możemy sięgnąć po literaturę piękną w niecodziennej odsłonie. Tym razem przenosimy się do Norwegii dzięki “Ucieczce” Carla Frodego Tillera.🥰

Pozycje z tej serii do najłatwiejszych na pewno nie należą. “Ucieczka” to opowieść o małżonkach, których życie posypało się za sprawą śmierci ich jedynego syna. Brak potomka sprawił, że związek rozpadł się, a plany na przyszłość przestały być wspólne. Co jednak może stać się podczas jednej świątecznej nocy spędzonej razem?🌟

Carl Frode Tiller dostarcza nam przepiękną opowieść o miłości, naprawianiu grzechów i rozliczaniu się z demonami przeszłości. W powieści zastosowano płynną narrację, przez co sami musimy orientować się, kiedy kończy się kwestia jednego bohatera, a zaczyna kolejnego. Podobnie mamy w przypadku określania czasu wydarzeń - nie znajdziemy tutaj linearności ani nawet konkretnych odniesień do przeszłości. Opowiadane historie przenikają się, wywołując efekt podobieństwa między postaciami i ich uczuciami. Zabieg ten może z początku przytłoczyć, jednak kiedy zagłębimy się bardziej w samą fabułę i naszych bohaterów, zrozumiemy jego znaczenie.😍

W historii cieszy nas także wykreowanie postaci dziecka Elisabet i Sakariasa. Ich syn, wrzucony w ramy społecznie określonych męskich zachowań, przeciwstawia się im, uciekając w swoją dziewczęcą tożsamość, której nikt nie stara się zrozumieć. Zostawiony sam sobie walczy ze swoimi zapędami, jednocześnie jednak nie chcąc tego robić. 🏳️‍🌈🏳️‍⚧

“Ucieczka” to bardzo trudna powieść, która jednak naszym zdaniem zasługuje na większy rozgłos. W skomplikowanej narracji znajdziemy przepiękną historię, która złamie serca wielu.❤️

Znacie książki z Serii Skandynawskiej? 🇫🇮🇳🇴🇸🇪🇮🇸🇩🇰

My uwielbiamy te cudowne wydania, dzięki którym możemy sięgnąć po literaturę piękną w niecodziennej odsłonie. Tym razem przenosimy się do Norwegii dzięki “Ucieczce” Carla Frodego Tillera.🥰

Pozycje z tej serii do najłatwiejszych na pewno nie należą. “Ucieczka” to opowieść o małżonkach, których życie posypało się za sprawą...