Aktualności
4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Powiązane treści
Pustki Andrew Michael Hurley 
Ostatnio zrobiłam sobie przerwę od literatury przez duże "L". Zawirowania w moim życiu sprawiły, że nie jestem w stanie skupić się na ambitnych opowieściach, poruszających problemy egzystencjalne i stawiających przed czytelnikiem pytania o sens życia. Mój wewnętrzny czytelnik potrzebuje teraz historii prostych, nie wymagających zbytniego myślenia, które są w stanie rozgonić mroczne myśli kłębiące się w mojej głowie. Chętnie sięgam więc po kryminały czy opowieści z dreszczykiem, które zazwyczaj omijałam szerokim łukiem. W tym przypadku, zdaje się na Wasze rekomendacje, bo to gatunek dla mnie nowy.
Tak trafiłam na książkę "Pustki" Andrew Michael'a Hurley'a, o której swego czasu było głośno na rynku wydawniczym. Debiutancka powieść autora zyskała duży rozgłos w Wielkiej Brytanii. Zainteresowanie wzbudziła również w u nas, o czym świadczy wiele ocen i opinii opublikowanych w serwisie Lubimyczytać.pl. Zaintrygowały mnie skrajne oceny, od zachwytu po ostrą krytykę postanowiłam więc sama się przekonać jakie wrażenie zrobią na mnie "Pustki". Po lekturze mogę stwierdzić, że jestem rozczarowana i znudzona. Zamiast horroru dostajemy rozwleczoną opowieść krążącą wokół problematyki wiary, fanatyzmu religijnego i praktyk.
Grupa parafian, pod przewodnictwem nowego duchownego rozpoczynającego swą posługę w nowym miejscu spędza Wielkanoc na angielskim wybrzeżu, w miejscu zwanym Pustkami. Celem tej pielgrzymki jest źródełko, którego wody mają podobno cudowne właściwości. Dzięki żarliwej modlitwie i świętej wodzie uzdrowienia ma doznać opóźniony w rozwoju brat głównego bohatera. Nic nie idzie jednak zgodnie z planem. Pogoda nie dopisuje, w grupie narastają konflikty a nowy kapłan, nie kryje swego sceptycyzmu do całego tego pomysłu. Okolica też nie jest gościnna a wokół zaczynają się dziać dziwne rzeczy.
Atmosfera gęstnieje, a strach zagląda wszystkim w oczy.
Trzeba jednak uczciwie przyznać, że akcja rozgrywa się w ślimaczym tempie i ma się wrażenie, że niewiele się dzieje.
Mnóstwo to rozmów, dyskusji, nauk z przypominających kościelne kazania jednak nie tego oczekiwałam. Nie nazwałabym "Pustek" powieścią grozy. To raczej historia dotykająca problemów egzystencjalnych i kryzysu wiary. Przypisanie jej do kategorii horroru jest dużym błędem.
Książka ta nie przypadła mi do gustu. Nie polecam.
Pustki Andrew Michael Hurley
Tego, kto zakwalifikował tę książkę jako horror należy postawić przed literackim sądem. Nie jestem wielkim fanem tego gatunki, ale jakieś horrory przeczytałem i powieści „Pustki” nigdy bym tak nie określił. Sam początek zapowiadał tajemnicę i grozę, ale im dalej w ten literacki las, tym mniej drzew. Szybciej niż się spodziewałem to napięcie związane z oczekiwaniem znikło. W zasadzie dopóki oczekiwałem historii mieszczącej się w konwencji horroru byłem zawiedziony. Dopiero kiedy odpuściłem sobie, książka okazała się warta poznania (ale niewiele brakowało, abym rzucił ją w kąt).
To opowieść, która mieści się na dwóch planach czasowych, które się przeplatają. W obu grupka wiernych parafian skupionych wokół swego księdza spędza w tytułowych Pustkach przerwę świąteczną (Wielkanoc). W jednym czasie tej trzódce towarzyszył ksiądz Wilfred, w innym ksiądz Bernard. Ci duchowni są tak odmienni jak odmienne jest niebo i ziemia (Reprezentują też dwa różne oblicza Kościoła instytucjonalnego). Odmienne jest też zapatrywanie wiernych na obu duszpasterzy, na wiarę, na życie. Podejście racjonalne konfrontowane jest z niemal szaleńczym pragnieniem cudu. To, co w tej historii budzi niepokój to przede wszystkim Pustki. Miejsce na wybrzeżu, które skrywa tajemnice, atmosfera prowincji, która żyje własnym życiem i jest nieufna wobec przybyszów z miasta. Przeraża jednak bardziej nie samo miejsce, które jest o tyle groźne o ile pozostaje nieodkryte, ale to jak daleko można posunąć się w swojej wierze, zaufaniu Bogu. Czy znaki, których doświadczamy pochodzą od Tego, który zbawił, czy źródło jest inne? Kiedy spojrzeć na tę książkę jako o rozważaniach o naszym miejscu, naszym przeznaczeniu, wrodzonym (albo i nie) poczuciu dobra i zła, o prawdzie i odpowiedzialności, okazuje się to niezwykłą opowieścią; opowieścią po którą należy sięgnąć.
