Michel Houellebecq firmuje swoim nazwiskiem zbiór różnej jakości tekstów. Najnowszy z nich pochodzi z 2008 roku! Czytając „Interwencje 2” moje wrażenia oscylowały wokół biegunów: zachwytu i zdziwienia potocznie zwanego „co to ma być?”. Między innymi dlatego, że to odpady przemyśleń, wstępy do rozważań filozoficznych, zasygnalizowane zagadnienia literackie, bądź problemy globalne. Oj tak, rozrzut tematyczny od Spinozy, czy Robbe-Grillet po feministki, islamistów, hipisów, badania socjologiczne nad zabawą (jeden z lepszych tekścików – 5 stron) i wywiady z pisarzem (całkiem, całkiem). I jeszcze tekst Opery Bianca. No, ba! Czemu nie?! Wszystko na 250 stronach.
Można z uwagą śledzić, co pisze i wydaje autor „Cząstek elementarnych”, bo nie raz dał wyraz przenikliwości i kunsztu literackiego, ale nie trzeba czołobitnie wszystkiego, co wyjdzie spod jego pióra podnosić do rangi dzieła, skoro nawet dziełkiem nie jest. Nie oceniam, bo nie wiem, jak ocenić nieustający płodozmian. Frentycznych oklasków brak. Innych również.

Michel Houellebecq firmuje swoim nazwiskiem zbiór różnej jakości tekstów. Najnowszy z nich pochodzi z 2008 roku! Czytając „Interwencje 2” moje wrażenia oscylowały wokół biegunów: zachwytu i zdziwienia potocznie zwanego „co to ma być?”. Między innymi dlatego, że to odpady przemyśleń, wstępy do rozważań filozoficznych, zasygnalizowane zagadnienia literackie, bądź problemy...