O „Interwencjach 2” Michela Houellebecqa nie za wiele napiszę - choć zaznaczam od razu, bardzo cenię sobie twórczość tego autora - ale niestety nie ma o czym w tym przypadku, przerost formy nad treścią. Książka napompowana ilością pustych strony, wielkich wytłuszczonych tytułów artykułów. We wstępie autor pisze co prawda, że na tę lekturę składa się zbiór artykułów, reportaży, wywiadów, których za nic nie mógł wykorzystać w innych publikacjach. Więc po co na siłę je wydawać? Nie rozumiem, mogły już sobie pozostać nieśmiertelne w prasie, w której ukazały się po raz pierwszy. Chodzi o zarobek czy o wielką megalomanię pisarza?

I ta treść, nie wiem o czym ja czytałam i sama zadaję sobie pytanie, po co? No jeszcze umieszczone w tym zbiorze wywiady z Houellebecqiem jako tako budziły moje zainteresowanie. Ale reszta? Przeintelektualizowana papka.

No i dziewięcioletni Houellebecq zaśmiewający się do rozpuku podczas lektury „Klubu Pickwika”. Jakoś nie mogę uwierzyć.

No i tych kilka wulgaryzmów, dosadne sformułowania, skrajne opinie. Bez przesady, słabizna, znam to z innych jego publikacji.

Przeczytałam ale nie polecam, lepiej czas wykorzystać bardziej produktywnie, np. na grę w łapki albo w klasy:)

O „Interwencjach 2” Michela Houellebecqa nie za wiele napiszę - choć zaznaczam od razu, bardzo cenię sobie twórczość tego autora - ale niestety nie ma o czym w tym przypadku, przerost formy nad treścią. Książka napompowana ilością pustych strony, wielkich wytłuszczonych tytułów artykułów. We wstępie autor pisze co prawda, że na tę lekturę składa się zbiór artykułów,...