Gdyby spojrzeć na to szerzej, ksiązka traktująca o tym, kim powinien być idealny lekarz jako zawód i powołanie. Błąd postawy, błąd maski, błąd sędziego to przeszkody do idealnego kontaktu lekarz-pacjent. Specyfika zawodu psychiatry konsekwentnie prowadzi do frustracji, dosłownie na ostatniej stronie ksiązki autor pisze o lekarzach, którzy z powodu rutyny stają się.... no właśnie kim? Na przykład naukowcem, moralistą, społecznikiem, a pacjent jest w tle (dzisiaj anachronizm polega na tym, że jako "klient" sam takiej relacji często szuka...).

Ksiązka głęboko nacechowana humanizmem, ponadczasowa, a pisarstwo Kępińskiego to dla niektórych nawet antropologia. Z tych względów, wiele tego co napisał wydaje się przestarzała.

Gdyby spojrzeć na to szerzej, ksiązka traktująca o tym, kim powinien być idealny lekarz jako zawód i powołanie. Błąd postawy, błąd maski, błąd sędziego to przeszkody do idealnego kontaktu lekarz-pacjent. Specyfika zawodu psychiatry konsekwentnie prowadzi do frustracji, dosłownie na ostatniej stronie ksiązki autor pisze o lekarzach, którzy z powodu rutyny stają się.... no...

Książka stara się mieć słuszne przesłanie, jednak okropnie się zestarzała, szczególnie z naukowego punktu widzenia. Ogromna ilość niepodpartych konkretnymi badaniami twierdzeń, generalizacji, przeskakiwania do konkluzji.

Przekaz, który stara się mieć ta książka, czyli podmiotowe podchodzenie do chorego, jest czymś co można osiągnąć bez poświęcania wielu godzin na lekturę tej książki. Innej wartości tu nie znajduje.

Książka stara się mieć słuszne przesłanie, jednak okropnie się zestarzała, szczególnie z naukowego punktu widzenia. Ogromna ilość niepodpartych konkretnymi badaniami twierdzeń, generalizacji, przeskakiwania do konkluzji.

Przekaz, który stara się mieć ta książka, czyli podmiotowe podchodzenie do chorego, jest czymś co można osiągnąć bez poświęcania wielu godzin na lekturę...

Pan Antoni Kępiński jest dla mnie autorytetem jeśli chodzi o podejście do drugiego człowieka, noszącego swój bagaż życiowy. Pomimo, że jego książka jest raczej już wiekowa, to treść jak najbardziej aktualna i ponadczasowa. Empatia, brak stygmatyzacji, ogromne zrozumienie - to powinno nam towarzyszyć w każdej relacji społecznej.

Pan Antoni Kępiński jest dla mnie autorytetem jeśli chodzi o podejście do drugiego człowieka, noszącego swój bagaż życiowy. Pomimo, że jego książka jest raczej już wiekowa, to treść jak najbardziej aktualna i ponadczasowa. Empatia, brak stygmatyzacji, ogromne zrozumienie - to powinno nam towarzyszyć w każdej relacji społecznej.

To niesamowite, że po tylu latach podejście Kępińskiego do kwestii wywiadu w psychiatrii jest cały czas tak samo aktualne. Autor wyprzedza swoją epokę w rozumieniu podejścia do pacjenta, które - co smutne - wydaje się lepsze. niż podejście wielu dzisiejszych "specjalistów".
Nie spotkałam w polskiej literaturze lepszego opracowania na ten temat.
Pozycja obowiązkowa dla studentów, psychiatrów, psychologów i osób na co dzień pracujących w sektorze zdrowia psychicznego.

To niesamowite, że po tylu latach podejście Kępińskiego do kwestii wywiadu w psychiatrii jest cały czas tak samo aktualne. Autor wyprzedza swoją epokę w rozumieniu podejścia do pacjenta, które - co smutne - wydaje się lepsze. niż podejście wielu dzisiejszych "specjalistów".
Nie spotkałam w polskiej literaturze lepszego opracowania na ten temat.
Pozycja obowiązkowa dla...

Książka znakomita. Moim zdaniem powinni ją przeczytać wszyscy, a zwłaszcza Ci, którzy w pracy mają bezpośredni kontakt z ludźmi, dla których człowiek jest "przedmiotem" pracy. Natomiast lekarze powinni mieć po prostu egzamin ze znajomości tego opracowania. I nie ma znaczenia, że książka powstała w latach sześćdziesiątych XX wieku, a autor nie żyje od ponad 40. lat. Wszystko w zasadzie jest aktualne, może nawet bardziej, bo: "Nawet przy największych osiągnięciach natury technicznej [...] istotą procesu diagnostyczno-terapeutycznego [...] pozostanie zawsze bezpośredni kontakt człowieka z człowiekiem." Profesor Antoni Kępiński pisał to z myślą o psychiatrii, ale sądzę, że można to rozciągnąć na całą medycynę i nie tylko.

Książka znakomita. Moim zdaniem powinni ją przeczytać wszyscy, a zwłaszcza Ci, którzy w pracy mają bezpośredni kontakt z ludźmi, dla których człowiek jest "przedmiotem" pracy. Natomiast lekarze powinni mieć po prostu egzamin ze znajomości tego opracowania. I nie ma znaczenia, że książka powstała w latach sześćdziesiątych XX wieku, a autor nie żyje od ponad 40. lat. Wszystko...

Wiele informacji zawartych w książce jest - a przynajmniej w tych czasach powinno już być - oczywiste. Jeśli jest jeszcze jakiś terapeuta lub osoba związana pracą z psychiką ludzi, która nie stosuje się do zawartych tam zaleceń (może nie wszystkich, ale stanowczej większości) to nie wróżę jej powodzenia. Dlatego dla wielu może być dość nudna, mimo to polecam ją przeczytać choć raz dla uporządkowania sobie informacji i wyciągnięcia paru najważniejszych cytatów. Dobry wstęp do książek Kępińskiego.

Wiele informacji zawartych w książce jest - a przynajmniej w tych czasach powinno już być - oczywiste. Jeśli jest jeszcze jakiś terapeuta lub osoba związana pracą z psychiką ludzi, która nie stosuje się do zawartych tam zaleceń (może nie wszystkich, ale stanowczej większości) to nie wróżę jej powodzenia. Dlatego dla wielu może być dość nudna, mimo to polecam ją przeczytać...

Polecam każdemu pracującemu z pacjentem, rozbudowuje horyzonty postrzegania ludzi ;)

Polecam każdemu pracującemu z pacjentem, rozbudowuje horyzonty postrzegania ludzi ;)

Książka jest genialna!!!

Książka jest genialna!!!

Książka pozwalająca dostrzec człowieka w osobie chorej i osobę chorą w człowieku.

Książka pozwalająca dostrzec człowieka w osobie chorej i osobę chorą w człowieku.

Świetne wprowadzenie oraz podstawy w rozpoznaniu i postępowaniu wobec osób z problemami wewnętrznymi. Bardzo przystępna i praktyczna. Może się przydać również laikom, szczególnie dziś, w dobie rosnącej liczby samobójstw wśród młodzieży.

Świetne wprowadzenie oraz podstawy w rozpoznaniu i postępowaniu wobec osób z problemami wewnętrznymi. Bardzo przystępna i praktyczna. Może się przydać również laikom, szczególnie dziś, w dobie rosnącej liczby samobójstw wśród młodzieży.