Przyjemna w czytaniu. Wciągająca. Ale...
Szukałam zapowiadanego dowcipu -nie dokopałam się.
To miała być baśń, więc raczej powinnam być gotowa, że nigdy się nie dowiem dlaczego kapturek był czerwony, a nie niebieski. Nie byłam.
Oczekiwałam pointy -widać nie można mieć wszystkiego.

Przyjemna w czytaniu. Wciągająca. Ale...
Szukałam zapowiadanego dowcipu -nie dokopałam się.
To miała być baśń, więc raczej powinnam być gotowa, że nigdy się nie dowiem dlaczego kapturek był czerwony, a nie niebieski. Nie byłam.
Oczekiwałam pointy -widać nie można mieć wszystkiego.

Tytuł zmyli kogoś, kto oczekuje opowieści z życia koronowanych głów. Zamiast królewskiego zamku mamy bowiem stojący na zupełnym pustkowiu dom z blachy, w którym mieszka główny bohater. Jeśli wdrapać się na dach, można dojrzeć w oddali dom najbliższego sąsiada, również zbudowany z blachy. Następne dwa blaszaki stoją w jeszcze większej odległości.
Tak znaczne dystanse utrudniają rozkwit kontaktów sąsiedzkich, więc bohater tkwi na swoim odludziu, ciesząc się dobrowolną alienacją i wyciem wiatru za blaszanymi ścianami. Niestety, już wkrótce w jego samotni pojawi się niezapowiedziany gość, a trzej dalecy sąsiedzi zaczną wykazywać zagadkową aktywność towarzyską. Co gorsza, przez pustkowie będą przeciągać - niczym stada lemingów - tłumy napływających obcych, kierujących się w stronę domu innego samotnika, mieszkającego "najdalej z nich". Pojawią się też niepokojące dla głównego bohatera pogłoski o przedsięwzięciach i planach nieznanego osobnika.
Mills w absurdalny, zabawny i dobrotliwie kpiarski sposób pokazuje, jak łatwo pierwotne zamiary zachowania niezależności i samostanowienia kapitulują w obliczu grupy, wymuszającej przystąpienie do "owczego pędu", oraz jak nietrwałe są uczucia tłumu i czczone przezeń autorytety.

Tytuł zmyli kogoś, kto oczekuje opowieści z życia koronowanych głów. Zamiast królewskiego zamku mamy bowiem stojący na zupełnym pustkowiu dom z blachy, w którym mieszka główny bohater. Jeśli wdrapać się na dach, można dojrzeć w oddali dom najbliższego sąsiada, również zbudowany z blachy. Następne dwa blaszaki stoją w jeszcze większej odległości.
Tak znaczne dystanse...

Po krótkiej recenzji zamieszczonej na okładce książki spodziewałam się czegoś lepszego. Niestety jestem trochę zawiedziona. Miał być humor - a nawet tego angielskiego humoru nie było. Książka bardziej jak opowiadanie. Morał ukryty bardzo głęboko. Trzeba się nieźle wgryźć w treść aby doszukać się: "co autor miał na myśli" Jak dla mnie bez rewelacji. Stąd tylko 4 gwiazdki.
Historia traktuje o poszukiwaniu sensu życia, miejsca człowieka na ziemi oraz o zachowaniu człowieka w "stadzie". :P

Po krótkiej recenzji zamieszczonej na okładce książki spodziewałam się czegoś lepszego. Niestety jestem trochę zawiedziona. Miał być humor - a nawet tego angielskiego humoru nie było. Książka bardziej jak opowiadanie. Morał ukryty bardzo głęboko. Trzeba się nieźle wgryźć w treść aby doszukać się: "co autor miał na myśli" Jak dla mnie bez rewelacji. Stąd tylko 4...

Magnus Mills jest niepodrabialny. W "Poskramianiu bydła" przedstawił historię robotników stawiających płoty, a więc książka koncentrowała się na - uwaga - stawianiu płotów. W "Trzech na audiencji u króla" autor opowiada z kolei o ludziach mieszkających w domach z blachy na odludnym płaskowyżu. W związku z tym cała fabuła kręci się wokół domów z blachy. Trzeszczą i skrzypią (ale to ich urok),można je przenosić z miejsca na miejsce (niestety, trudno je potem złożyć, bo każda blacha wygląda tak samo),wiejący wiatr na ich blaszanych ścianach wygrywa piaskiem melodie i to jest piękne. Stężenia absurdu sięgają zenitu i to jest dobre. Żadne słowo nie jest zbędne, każde jedno Mills bardzo szanuje. Mniej więcej do połowy byłem zachwycony, niestety, w drugiej części fabuła nabiera rozpędu, zaczynają nawet pojawiać się ZDARZENIA, a to książeczce ewidentnie nie służy. U Millsa jest fajnie, kiedy niewiele się dzieje, a najlepiej kiedy nie dzieje się nic. Niemniej jednak to jego pisarstwo jest diabelsko oryginalne i charakterystyczne, a ja nie żałuję ani jednej z tych czterech złotówek, które zapłaciłem za "Trzech na audiencji u króla".

Magnus Mills jest niepodrabialny. W "Poskramianiu bydła" przedstawił historię robotników stawiających płoty, a więc książka koncentrowała się na - uwaga - stawianiu płotów. W "Trzech na audiencji u króla" autor opowiada z kolei o ludziach mieszkających w domach z blachy na odludnym płaskowyżu. W związku z tym cała fabuła kręci się wokół domów z blachy. Trzeszczą i skrzypią...

Ciekawie opisana abstrakcyjna rzeczywistość, opisująca współczesne problemy. Lekko i przyjemnie się czyta

Ciekawie opisana abstrakcyjna rzeczywistość, opisująca współczesne problemy. Lekko i przyjemnie się czyta

4,5.Za uroczą absurdalność,humor i przesłanie.

'Podejrzewam, że to siermiężne dziwadło będzie tkwiło w mojej pamięci jeszcze długo po tym, jak bardziej uwodzicielskie powieści z niej ulecą'. 'Sunday Telegraph'.

I ja się pod tym podpisuje.

4,5.Za uroczą absurdalność,humor i przesłanie.

'Podejrzewam, że to siermiężne dziwadło będzie tkwiło w mojej pamięci jeszcze długo po tym, jak bardziej uwodzicielskie powieści z niej ulecą'. 'Sunday Telegraph'.

I ja się pod tym podpisuje.

Ciekawa, nietypowa.

Ciekawa, nietypowa.