Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejne miłe zaskoczenie. Nie powiem, że podchodziłem do tej książki jak pies do jeża, ale to tylko dlatego, że mój pies wpierdala jeże. Brzydka okładka, durny tytuł, i ten czerstwy chwyt - „jedna z najdowcipniejszych książek podróżniczych, jakie kiedykolwiek powstały!”. Dlaczego ja to w ogóle kupiłem? Przecena dźwignią handlu. No, ale. Początkowo humor wydaje się wymuszony, na szczęście z czasem to wrażenie zanika (przy czym pomijałem zajawki rozdziałów, bo są jakieś pretensjonalne), a treść faktycznie jest zabawna. Książka różni się od poważnej literatury podróżniczej przede wszystkim skupieniem na prozaicznym, codziennym życiu na krańcowym zadupiu świata. To odświeżające i, jak się okazuje, ciekawe podejście. Dobra rzecz na przerwę od poważniejszych reportaży.

Kolejne miłe zaskoczenie. Nie powiem, że podchodziłem do tej książki jak pies do jeża, ale to tylko dlatego, że mój pies wpierdala jeże. Brzydka okładka, durny tytuł, i ten czerstwy chwyt - „jedna z najdowcipniejszych książek podróżniczych, jakie kiedykolwiek powstały!”. Dlaczego ja to w ogóle kupiłem? Przecena dźwignią handlu. No, ale. Początkowo humor wydaje się...

Lubię, kiedy czytane przeze mnie fantasy jest tak brutalne i dosadne, że lektura każdej kartki pozostawia na języku posmak krwi... Dlatego niespecjalnie entuzjastycznie zabierałem się do powieści Hobb, spodziewając się subtelnej narracji i klasycznej opowieści skierowanej raczej do młodszego czytelnika. Zaskoczyłem się bardzo pozytywnie. Co prawda moje przypuszczenia z grubsza się sprawdziły, aaaaaleeee... Jak to jest potoczyście napisane! Wchodzi gładko jak świadek Jehowy do mieszkania. Głównym atutem powieści jest jednak bardzo rozbudowana psychologia postaci, powodująca, że bohaterowie są wiarygodni, a ich dylematy moralne naprawdę frapujące. Ostatecznie nie powiedziałbym, że to książka, której docelowym czytelnikiem jest młodzież, bardziej właściwe byłoby stwierdzenie, że nie jest to książka tylko dla dorosłych, jak część współczesnego fantasy. Tak więc polecam wszystkim fanom gatunku, niezależnie od tego czy są szalikowcami Tolkiena, czy Martina.

Lubię, kiedy czytane przeze mnie fantasy jest tak brutalne i dosadne, że lektura każdej kartki pozostawia na języku posmak krwi... Dlatego niespecjalnie entuzjastycznie zabierałem się do powieści Hobb, spodziewając się subtelnej narracji i klasycznej opowieści skierowanej raczej do młodszego czytelnika. Zaskoczyłem się bardzo pozytywnie. Co prawda moje przypuszczenia z...

Wyszedł serial, wszyscy się nim podniecają, z chęcią bym obejrzał. Zabrałem się więc za powieść Żulczyka, bo jak wiele osób mam zasadę - najpierw zawsze czytam książkę. No więc przeczytałem, i muszę powiedzieć, że serialu nie mogę się już doczekać, bo historia jest naprawdę wciągająca (choć w kwestii nieuchwytności Jacka bardzo grubymi nićmi szyta), a przede wszystkim bohaterowie są skonstruowani bardzo wiarygodnie, zwłaszcza główny, prawie że mistrzostwo, fajnie. Tak więc materiał źródłowy jest, a co najważniejsze serial jest tego typu medium, że zapewne nie da się w nim zawrzeć tych żałosnych, pseudofilozoficznych, społeczno-gimnazjalnych obserwacji, nudnych, nihilistycznych wynurzeń protagonisty-dilera. Ok, po części służą one budowie postaci Jacka, ale głównie jednak wyziera z nich pretensjonalność Żulczyka i ambicja (zbędna) do stworzenia czegoś więcej niż bardzo dobra powieść sensacyjna. A szkoda, bo to naprawdę mogła być pierwszorzędna powieść sensacyjna. Zamiast tego dostałem literackie chipsy - z początku wchodziło jak złoto, a z czasem zaczynało męczyć, krzyczało do mnie, że jest niezdrowe i niewarto, ale i tak z pewnym niesmakiem konsekwentnie brnąłem do końca. Kojarzę, że z Radio Armageddon sytuacja wyglądała podobnie, więc za Żulczyka w formie czytanej już serdecznie dziękuję, natomiast seansu serialu nie mogę się doczekać.

Wyszedł serial, wszyscy się nim podniecają, z chęcią bym obejrzał. Zabrałem się więc za powieść Żulczyka, bo jak wiele osób mam zasadę - najpierw zawsze czytam książkę. No więc przeczytałem, i muszę powiedzieć, że serialu nie mogę się już doczekać, bo historia jest naprawdę wciągająca (choć w kwestii nieuchwytności Jacka bardzo grubymi nićmi szyta), a przede wszystkim...