"W krainie kota" miałam w planach od dłuższego czasu, jednak długo nie mogłam się zmobilizować do przeczytania jej. Jednak tydzień temu poszłam do biblioteki i pożyczyłam. Zadowolona usiałam sobie do czytania.

Młoda pisarka Ewa spodziewa się dziecka. Pewnego razu, pod wpływem dziwnego impulsu, w środku nocy wychodzi do ogrodu i zjada korzeń tajemniczej rośliny. Zapomina o całym zajściu, aż do momentu, gdy jej rudowłosy trzynastodniowy synek Jonyk, który dodatkowo ma jedno oko zielone, a drugie błękitne, oznajmia jej, iż w ich beczce z deszczówką topi się kot. Przygarniają wielkiego kocura imieniem Kotyk. Zwierzę nie jest jednak zwyczajnym kotem, ale magicznym stworzeniem z Cesarstwa Tarota. Ewa, wraz z Jonykiem i Kotykiem, musi pomóc rozwiązać zagadkę zaginięcia księcia w tej magicznej krainie snów, którą nazywa Krainą Kota.

Fabuła jest bardzo ciekawa i dopracowana. Mimo że książka jest dość wciągająca, ciężko się ją czyta. Styl Doroty Terakowskiej nie przypadł mi za bardzo do gustu i książkę, którą normalnie przeczytałabym w dzień, dwa, męczyłam przez tydzień. To chyba najważniejszy minus tej powieści, ale to sprawa indywidualna.

Książkę polecam, jest bardzo ciekawa.

"W krainie kota" miałam w planach od dłuższego czasu, jednak długo nie mogłam się zmobilizować do przeczytania jej. Jednak tydzień temu poszłam do biblioteki i pożyczyłam. Zadowolona usiałam sobie do czytania.

Młoda pisarka Ewa spodziewa się dziecka. Pewnego razu, pod wpływem dziwnego impulsu, w środku nocy wychodzi do ogrodu i zjada korzeń tajemniczej rośliny. Zapomina o...