Autorka najwyraźniej miała potrzebę pofolgowania swoim artystycznym zapędom, wzięła więc stek truizmów, drugie tyle bzdur, opakowała to w ładną czcionkę i efektowną okładkę, i miała nadzieję, że zawojuje świat. No chyba nie tędy droga.
Książka jest skrajnie o niczym, a ponadto z całego serca współczuję autorce jej zgorzkniałości i tego, że musi się uciekać do setek sztuczek i sposobów, by, cytuję, utrzymać przy sobie faceta.
Czytelnik dowiaduje się kilku elementarnych prawd, np.:
a) mężczyźni i kobiety nie są identyczni;
b) mężczyźni i kobiety nie zawsze się zgadzają;
c) kobieta powinna się szanować.
Doprawdy nie wiem jak radziłam sobie z życiem zanim pani Argov mi to wyośliła.
Co więcej, autorka proponuje czytelnikom by uciekali się do prymitywnej sztuki manipulacji, jednocześnie zaprzeczając temu, jakoby kimś manipulowała. Porady, których udziela, są ze sobą sprzeczne. Żeby oszczędzić potencjalnemu czytelnikowi brnięcia przed tak zwane lanie wody i powtarzanie każdego zdania siedem razy, w różnych konfiguracjach, streszczam:
a) nie należy oszukiwać, gdyż zołza jest miła, ale małe kłamstewka jeszcze nikomu nie zaszkodziły;
b) w związku należy być wobec siebie szczerym, a zatem przekonaj swojego mężczyznę, że to on dzierży ster, choć wcale tak nie jest;
c) nie manipuluj, ale jeśli chcesz, żeby coś dla ciebie zrobił, nie wahaj się manipulować;
d) szanuj się, ale nie za bardzo, bo kto lubi cnotki. Jednocześnie nie uwłaczaj swojej godności i bądź niedostępna (przez miesiąc).
Podsumowując powyższe: książka to absolutna strata czasu. Autorka próbuje przekonać czytelnika, że mężczyźni to podgatunek, który należy traktować z pobłażaniem. Oni powinni ustępować kobietom, ale Boże broń, żeby kobieta ustąpiła mężczyźnie! Raz jeszcze kondolencje dla pani Argov.

Autorka najwyraźniej miała potrzebę pofolgowania swoim artystycznym zapędom, wzięła więc stek truizmów, drugie tyle bzdur, opakowała to w ładną czcionkę i efektowną okładkę, i miała nadzieję, że zawojuje świat. No chyba nie tędy droga.
Książka jest skrajnie o niczym, a ponadto z całego serca współczuję autorce jej zgorzkniałości i tego, że musi się uciekać do setek sztuczek...