Była to pierwsza książka, którą przeczytałam tego autora. Poleciła mi ją Pani w naszej szkolnej bibliotece. Jestem bardzo zadowolona z tego, że właśnie, tę książkę wybrała. Gdyby nie pani bibliotekarka, pewnie leżałaby na półce, nawet nie zauważona przeze mnie. Przez tę książkę, spojrzałam inaczej na świat, jak Jose Antonio Maria Vaz, po wysłuchaniu historii małego chłopca, który doświadczył w swoim życiu więcej, niż nie jedna dorosła osoba.
Na początku spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Myślałam, że będzie to książka, opisująca Afrykę i ludzi ją zamieszkujących. Myślałam tak, ponieważ jestem zwolenniczką reportaży i pani bibliotekarka doskonale o tym wiedziała. Jak się okazało, jest to książka opisująca biedę, niesprawiedliwość, ból z jakim dzisiejsi ludzie których spotkało nieszczęście muszą żyć. Mozambik jest podzielony na biednych i bogatych. Nie ma średnich.
Jest to poruszająca historia młodego chłopca o imieniu Nelio, który zaliczał się do tej pierwszej grupy. Po godnym podziwu uczynku, został on postrzelony w teatrze pani Dony Esmeraldy. Znalazł go piekarz, który u niej pracował. Zaniósł go na dach piekarni i tam przez dziewięć nocy dowiedział się o całym życiu chłopca, który urodził się w plemiennej wiosce przy najbliższych, a skończył na ulicach Maputo jako żebrak i przywódca uliczników, nie wiedząc czy ktokolwiek z jego rodziny jeszcze żyje.
Polecam ją wszystkim. Na pewno jak macie jakieś problemy, to po przeczytaniu tej książki... trochę lżejsze się one zrobią. Docenicie to co macie.

Była to pierwsza książka, którą przeczytałam tego autora. Poleciła mi ją Pani w naszej szkolnej bibliotece. Jestem bardzo zadowolona z tego, że właśnie, tę książkę wybrała. Gdyby nie pani bibliotekarka, pewnie leżałaby na półce, nawet nie zauważona przeze mnie. Przez tę książkę, spojrzałam inaczej na świat, jak Jose Antonio Maria Vaz, po wysłuchaniu historii małego chłopca,...