Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszy tom 6/10 drugi 5/10 natomiast 3 to ledwo ledwo 4/10.
Autor może ma i wiedze o strategii, ekonomi, geopolityce itp. ale kiepsko mu idzie jej przelewanie na papier. Dialogi to istny koszmar. Główna bohaterka niespójna i momentami irytująca. Dwie ciekawe i charakterne(poza Bafrą) postacie czyli Zaan I Syrius odgrywają marginalne role. Najbardziej żenujący jest jednak brak pomysłu na zakończenie i galopująca wręcz w 3 tomie akcja. W dwóch pierwszych liczących bagatela po około 700 stron tomach akcja często zwalniała a autor silił się na niepotrzebne i nic nie wnoszące do akcji dygresje. Tymczasem 3 , zamykający tom liczy sobie ledwie 400 stron a ZIemiański pędzi niczym najszybszy pociąg teżewe bez żadnego pomyślunku.

Pierwszy tom 6/10 drugi 5/10 natomiast 3 to ledwo ledwo 4/10.
Autor może ma i wiedze o strategii, ekonomi, geopolityce itp. ale kiepsko mu idzie jej przelewanie na papier. Dialogi to istny koszmar. Główna bohaterka niespójna i momentami irytująca. Dwie ciekawe i charakterne(poza Bafrą) postacie czyli Zaan I Syrius odgrywają marginalne role. Najbardziej żenujący jest jednak...

7,5 /10

Może nieco na wyrost ale jednak książka pochłonęła mnie całkowicie. Styl całkiem przyjemny jednak specyficzny, trzeba się przyzwyczaić zrozumieć koncept autora. Bardziej jest to książka ukazując mechanizmy sprawowania i utrzymywania władzy niż sama belterystyka.
Fabuła: 10/10
Historia powstania naszego państwa. Niewiele wiemy na temat jego początków tym bardziej zasługuje na uznanie próba Nienackiego ukazania (w delikatnie fantastycznym klimacie) procesu wykuwania się królestwa Polskiego.
Styl: 7/10
Czyta się dobrze, ba momentami jest niezmiernie wciągająco jednakże jak już wspomniałem styl jest bardzo specyficzny odmienny niż w innych powieściach autora. Akcja wartka, niezwykle dynamiczna.
Bohaterowie: 7/10
Historię i przygody Dago i jego towarzyszy czyta się świetnie. Jednakże bohaterowie są irytujący i w większości pozbawieni jakiejkolwiek głębi. Główny bohater niemniej sportretowany jest świetnie,Jego obsesja posiadania władzy i zasady, którymi się kieruje są intrygujące. Niemniej Dago to właściwie psychopata, który nie cofnie się przed niczym by zdobyć bądź utrzymać swoje władztwo.

7,5 /10

Może nieco na wyrost ale jednak książka pochłonęła mnie całkowicie. Styl całkiem przyjemny jednak specyficzny, trzeba się przyzwyczaić zrozumieć koncept autora. Bardziej jest to książka ukazując mechanizmy sprawowania i utrzymywania władzy niż sama belterystyka.
Fabuła: 10/10
Historia powstania naszego państwa. Niewiele wiemy na temat jego początków tym bardziej...

9/10
Niezwykle mroczna opowieść o dysfunkcyjnej by nie powiedzieć totalnie popierdolonej rodzinie z seryjnym mordercą ( niezwykle ciekawym) w tle.
Jeśli miałbym się silić na górnolotne porównania to powiedziałbym, że Grange pisze tak jak Beksiński maluje i wydaje mi się, że nie ma w tym grama przesady. Krew się leje strumieniami, seryjny morderca fascynuje i przeraża swoimi zbrodniami a to wszystko nic w porównaniu z rodziną głównych bohaterów. Morvanowie wydają się być swoistym połączeniem, którejś z rodziny znanej z serialu Dynastia i makabrycznej rodziny Addamsów. Wartka akcja ani przez chwilę nie pozwala na nudę.Warto tylko polecać dalej no i przeczytać kolejny tom!

9/10
Niezwykle mroczna opowieść o dysfunkcyjnej by nie powiedzieć totalnie popierdolonej rodzinie z seryjnym mordercą ( niezwykle ciekawym) w tle.
Jeśli miałbym się silić na górnolotne porównania to powiedziałbym, że Grange pisze tak jak Beksiński maluje i wydaje mi się, że nie ma w tym grama przesady. Krew się leje strumieniami, seryjny morderca fascynuje i przeraża...