SPRAWA KILKU STÓP

Już dawno temu kupiłam tę powieść. Zapowiadało się ciekawie. Okaleczenia i sprawa tajnej organizacji; dochodzi do tego jeszcze fakt, że jest to kryminał skandynawski i sukces miał być murowany. No właśnie, miał…

W Stavern fale wyrzucają na brzeg odciętą stopę. To jest już drugi taki przypadek. W ostatnim czasie zaginęło czworo ludzi, dwoje z nich to pensjonariusze domu opieki. Śledczy uważają to za niefortunny zbieg okoliczności, do czasu, gdy ginie kolejna osoba związana z tym ośrodkiem. Komisarz Wisting bada nie tylko krewnych zaginionych, ale także zagląda w głąb ich mrocznej przeszłości. Jaką prawdę odkryje? I jak ta sprawa wpłynie na jego życiową decyzję?
W tym samym czasie córka komisarza, pisze artykuł o niebezpiecznych więźniach. Czym dłużej Line „grzebie w dawnych sprawach”, to tym więcej dowiaduje się o jednym z bohaterów swojego wywiadu. A jest to prawda, która nigdy nie ujrzała światła dziennego.

Rozczarowałam się już na samym wstępie. Autor wprowadził nas w stan śpiączki. Nuda biła z każdej strony, zaś sprawa, która miała być fenomenalna z czytelniczego punktu widzenia, okazała się zwykłym chłamem. Szybko domyśliłam się sprawcy, więc nie doczekałam się niespodzianki.

Nie rozumiem szału na punkcie tej powieści. Nudna, przewidywalna, monotonna i kiczowata, strata czasu.

SPRAWA KILKU STÓP

Już dawno temu kupiłam tę powieść. Zapowiadało się ciekawie. Okaleczenia i sprawa tajnej organizacji; dochodzi do tego jeszcze fakt, że jest to kryminał skandynawski i sukces miał być murowany. No właśnie, miał…

W Stavern fale wyrzucają na brzeg odciętą stopę. To jest już drugi taki przypadek. W ostatnim czasie zaginęło czworo ludzi, dwoje z nich to...