Szumowiny

Bardzo dobry kryminał z fatalną końcówką. Świetnie się czytało o tym żmudnym dochodzeniu, sprawdzaniu tropów wszędzie gdzie się dało. Ciekawa, skomplikowana sprawa. Dałabym 7, ale to zakończenie wszystko zepsuło. Tym razem tatuś nie ratuje Line, tylko Line tatusia.

Bardzo dobry kryminał z fatalną końcówką. Świetnie się czytało o tym żmudnym dochodzeniu, sprawdzaniu tropów wszędzie gdzie się dało. Ciekawa, skomplikowana sprawa. Dałabym 7, ale to zakończenie wszystko zepsuło. Tym razem tatuś nie ratuje Line, tylko Line tatusia.

Pierwsza moja książka tego autora. Fabuła poprowadzona ciekawie, perspektywa ojca policjanta i córki dziennikarki, która łączy się w całość... Nie jestem specjalistą w tym gatunku ale dobrze się czytało.

Pierwsza moja książka tego autora. Fabuła poprowadzona ciekawie, perspektywa ojca policjanta i córki dziennikarki, która łączy się w całość... Nie jestem specjalistą w tym gatunku ale dobrze się czytało.

Tu mamy jakby dwa śledztwa w jednym. Równolegle poznajemy tajniki pracy policji i dziennikarki. Tropią ślady "łeb w łeb". No i domysły kto zabija na koniec lektury "wzięły w łeb", bo jednak autor zaserwował mi na koniec niezły twist.

Tu mamy jakby dwa śledztwa w jednym. Równolegle poznajemy tajniki pracy policji i dziennikarki. Tropią ślady "łeb w łeb". No i domysły kto zabija na koniec lektury "wzięły w łeb", bo jednak autor zaserwował mi na koniec niezły twist.

Powieści z Williamem Wistingiem niesamowicie mnie wciągnęły, czego dowodem jest trzeci tom z rzędu.

Pan Horst chyba na stałe planuje wprowadzić duet ojca z córką. Line kolejny raz pojawia się w książce i znowu jej wkład w rozwiązanie sprawy jest duży. Tym razem komisarz musi zmierzyć się z wyrzucanymi przez fale odciętymi stopami. Na przestrzeni krótkiego czasu pojawiają się cztery lewe stopy. Makabryczne prawda? Ale „Szumowiny” to nie jest straszny kryminał. Uważam, że to niesamowita umiejętność autora, napisać książkę z takimi czynami, które jednocześnie nie przerażają. Widać po prostu zupełnie inne priorytety. W tej powieści Wisting jest trochę inny, ma swoje problemy. To znacznie utrudnia i tak trudne już śledztwo.

Autora można nazwać mistrzem detalu, mistrzem prawdziwego i realnego śledztwa. Na pewno jego ogromne doświadczenie policyjne jest tutaj kluczowe. On nie wciąga makabrycznymi opisami, ciągłymi zwrotami akcji i niesamowitymi emocjami. On wciąga prawdziwością i rzetelnością.

Styl kryminałów z Wistingiem jest bardzo specyficzny. Raczej spokojna fabuła, która ma momenty przyspieszenia, ale wielu czytelnikom może wydawać się po prostu nudna. Ale może właśnie tak wyglądają prawdziwe śledztwa? Nie wiem. Nie każdemu przypadną do gustu. Rozumiem to, każdy ma prawo do własnej opinii.

Powieść skłania do refleksji nad karą pozbawienia wolności i resocjalizacją. Czy więzienie faktycznie spełnia funkcję resocjalizacyjną, czy jeszcze bardziej demoralizuje więźnia, który wychodząc na wolność szybko może wrócić za kraty?

Nie wiem czy zrobię sobie przerwę od kolejnych tomów. Z jednej strony bardzo się wciągnąłem, a z drugiej ciężko pisać nowe opinie, gdyż schemat powieści jest bardzo podobny. Fanom typowych, drobiazgowych kryminałów polecam zapoznać się z serią.

Powieści z Williamem Wistingiem niesamowicie mnie wciągnęły, czego dowodem jest trzeci tom z rzędu.

Pan Horst chyba na stałe planuje wprowadzić duet ojca z córką. Line kolejny raz pojawia się w książce i znowu jej wkład w rozwiązanie sprawy jest duży. Tym razem komisarz musi zmierzyć się z wyrzucanymi przez fale odciętymi stopami. Na przestrzeni krótkiego czasu pojawiają...

Po raz pierwszy czytam o przygodach inspektora A jest to już 7 tom
Nie jest zła ale też mnie nie porwała fabuła
Może sięgnę po inne tomy

Po raz pierwszy czytam o przygodach inspektora A jest to już 7 tom
Nie jest zła ale też mnie nie porwała fabuła
Może sięgnę po inne tomy

w książkach pana Horsta bardzo podoba mi się to, że zawsze mogę liczyć na zbrodnie, której nikt dotąd nie wymyślił.
Tym razem Wisting zajmuje się sprawą wyrzuconego na brzeg buta z odciętą lewą stopą. Brak ciała, natomiast w ciągu kilku dni przybywają kolejne stopy, zawsze lewe. Śledztwo ujawnia, że mogą one należeć do zaginionych w poprzednim roku pensjonariuszy domu starców.
Jednocześnie jego córka Line ma zamiar napisać artykuł o byłych więźniach, którzy obecnie przebywają na wolności o ich życiu zarówno w więzieniu jak i o tym jak radzą sobie na wolności. Szczególnie jeden przypadek bardzo ją zainteresował....morderca milicjanta.
Jak rozmowa Line z byłym przestępcą wpłynie na prowadzone śledztwo dowiadujemy się bardzo powoli, bo na jaw wychodzą skrywane przez lata tajemnice a do tego duże pieniądze.
Jest i wątek obyczajowy, kłopoty ze zdrowiem komisarza i ciekawe zakończenie.
Skomplikowana intryga, metodyczne i bardzo wnikliwe śledztwo to zalety tej powieści. I za to właśnie lubię kryminały autora.

w książkach pana Horsta bardzo podoba mi się to, że zawsze mogę liczyć na zbrodnie, której nikt dotąd nie wymyślił.
Tym razem Wisting zajmuje się sprawą wyrzuconego na brzeg buta z odciętą lewą stopą. Brak ciała, natomiast w ciągu kilku dni przybywają kolejne stopy, zawsze lewe. Śledztwo ujawnia, że mogą one należeć do zaginionych w poprzednim roku pensjonariuszy domu...

Dobry kryminał, solidny. Zawiera trochę zabawnych (dziwnych?) rozważań, czy aby skazany morderca powinien w ogóle siedzieć w więzieniu, skoro pobyt w nim go nie resocjalizuje. No spoko, tylko jest jeszcze drobny fakt - to ma być kara. O ofiarach nikt w tej dziwnej książce nie wspomina, wszyscy pochylają się nad smętnym losem biednych morderców. Mimo tego książkę czyta się dobrze, jest sprawnie skonstruowana.

Dobry kryminał, solidny. Zawiera trochę zabawnych (dziwnych?) rozważań, czy aby skazany morderca powinien w ogóle siedzieć w więzieniu, skoro pobyt w nim go nie resocjalizuje. No spoko, tylko jest jeszcze drobny fakt - to ma być kara. O ofiarach nikt w tej dziwnej książce nie wspomina, wszyscy pochylają się nad smętnym losem biednych morderców. Mimo tego książkę czyta się...

Książkę przeczytałem z przyjemnością z dwóch powodów. Polubiłem postać inspektora Wistiga i podoba mi się szczegółowość opisu prowadzonego śledztwa.

Książkę przeczytałem z przyjemnością z dwóch powodów. Polubiłem postać inspektora Wistiga i podoba mi się szczegółowość opisu prowadzonego śledztwa.

Chłonę jak wszystkie inne książki Horsta. Polecam. Nie będziesz zawiedziony.

Chłonę jak wszystkie inne książki Horsta. Polecam. Nie będziesz zawiedziony.

Szóste spotkanie z norweskim komisarzem Wistingiem. Morze wyrzuca na ląd lewe stopy. Badania ujawniają zgodność z zaginionymi przed kilku miesiącami pensjonariuszami ośrodka opiekuńczego dla osób starszych. Komisarz odkrywa, że zaginieni staruszkowie przed laty tworzyli zgraną paczkę. Czyżby to był przypadek? jakaś zemsta po latach? Czyta się nieźle ale bez większych fajerwerków. Akcja toczy się dosyć leniwie jak na kryminał, jednakże sympatia do bohaterów i autora sprawia, że nie minusujemy ;)

Szóste spotkanie z norweskim komisarzem Wistingiem. Morze wyrzuca na ląd lewe stopy. Badania ujawniają zgodność z zaginionymi przed kilku miesiącami pensjonariuszami ośrodka opiekuńczego dla osób starszych. Komisarz odkrywa, że zaginieni staruszkowie przed laty tworzyli zgraną paczkę. Czyżby to był przypadek? jakaś zemsta po latach? Czyta się nieźle ale bez większych...