„Słońce w Chwale” (pierwszy tom historii) skupiał się na braterskiej więzi między braćmi York, na honorze, bitwach, męskiej przyjaźni. Natomiast we „Władcy Północy” ważną rolę odgrywała rodzina, relacje między małżonkami, miłość i romanse. Szczególnie pierwsza połowa miejscami bywała dosyć romantyczna, lukrowa i słodka. Ryszard został przedstawiony w bardzo korzystnym świetle, można nawet powiedzieć, że to bohater idealny. W pierwszym tomie był interesujący, za to tutaj stał się nijaki i niczym mnie nie zaskoczył.

Ta część jest odrobinę słabsza od poprzedniej, może dlatego, że akcja nieco zwolniła. Działanie, bitwy i krew zamieniono na uśmiechy, stabilizację oraz alkowiane łoże. Chyba początek (księga zatytułowana „Anne”) wzbudził moje największe zainteresowanie. To właśnie na początku odczuwałam największe napięcie i nie mogłam oderwać się od książki, póki nie doszło do rozwiązania pewnego problemu.

We „Władcy Północy” autorka poświęca więcej czasu kobietom niż w poprzednim tomie. Głównie Anne Neville (którą bardzo lubię), ale nieco częściej możemy też obserwować królewską małżonkę, Elżbietę. Właśnie ta postać wydała mi się najbardziej przerysowana i potraktowana przez Penman trochę niesprawiedliwie.

Jak już wspomniałam postać Ryszarda nieco tutaj zbladła. Bohater ten nie zaskakiwał, nie miał wad, nie przeszedł gwałtownej przemiany, przestał się wyróżniać. A bardzo chciałam dostrzec w nim jakąś walkę, wahanie, może zobaczyć wady – byłby wtedy bardziej intrygujący (nie znaczy to, że go nie lubię, bo lubię go bardzo). Na dokładkę zaczęło być mocno widoczne to, że Ryszard nie jest wyraźnym, pierwszoplanowym, najważniejszym, centralnym bohaterem. Został potraktowany przez autorkę na równi z innymi, a miała to być przecież głównie historia o nim! Najlepiej wykreowany został Edward, na czym niestety stracił Ryszard.

To wszystko nie zmienia faktu, że bardzo lubię tę historię i książkę czytało mi się z przyjemnością. Może napięcie nieco opadło, ale i tak trudno było mi oderwać się od lektury. Chociaż wiedziałam jak potoczą się zdarzenia, to zaproponowane przez autorkę wytłumaczenia kilku decyzji i zachowań mnie zaskoczyły. Ze zniecierpliwieniem będę oczekiwać ostatniego tomu trylogii. Mam nadzieję, że autorka pokaże Ryszarda w nowym świetle i odkryje przede mną jego nowe cechy.

„Słońce w Chwale” (pierwszy tom historii) skupiał się na braterskiej więzi między braćmi York, na honorze, bitwach, męskiej przyjaźni. Natomiast we „Władcy Północy” ważną rolę odgrywała rodzina, relacje między małżonkami, miłość i romanse. Szczególnie pierwsza połowa miejscami bywała dosyć romantyczna, lukrowa i słodka. Ryszard został przedstawiony w bardzo korzystnym...